S.K-ce.Cztery koty po zmarłym. Niunia [*]

nigdy nie mam dość patrzenia na te futrzaki :lol:

Szczęściarze :kotek:

Witam
Dawno mnie tu nie było ale jakby czas się dla mnie skurczył

.
Mój Tygrys ma się świetnie, uwielbia wakacje nad morzem, jest przeszczęśliwy gdy pozwoli mu się jechać na przedniej szybie no i nadal nie znosi dzieci, z wyjątkiem mojej własnej.
Są chwile gdy jestem pewna że za chwilę pokaże pazury, że nie da się więcej kochać a jednak pozwala jej, mojej córce na wszystko, je jej z ręki, dosłownie. Są najlepszymi przyjaciółmi. Mała nie pozwala nikomu obcemu go dotknąć, on stara się ją pocieszyć gdy płacze, a gdy zbyt długo go nie kocha to sam się doprasza o pieszczoty, a wierzcie mi jest to duże niedopowiedzenie.
Chciałabym wstawić zdjęcie jednak nie potrafię :cry:

Pozdrawiam

Pięknie się to czyta :lol:

Strasznie chciałabym poznać Twoją córeczkę i jeszcze raz zobaczyć Czarownika

Zdjęcia wygodnie jest przesłać np. za pomocą http://imageshack.us/

po załadowaniu kopiuje się link forum z lewego dolnego rogu ekranu i wkleja na wątku

Proste jak drut

Ze względów technicznych otrzymałam zdjęcie Córeczki i Czarodzieja na maila

Patrzcie, podziwiajcie i zakochajcie się w tej parze :1luvu:

Dzięki Del
A dla tych którzy zastanawiają się nad połączeniem noworodka i kota kilka słów. Czarodziej trafił do mnie jak byłam już w ciąży i początki były ciężkie. Uparcie, systematycznie i zawzięcie kładł mi się na brzuchu, nie ważne jak było mi gorąco i niewygodnie. Kiedy mała zaczęła się ruszać i go kopać on odpowiadał jej barankami i żadnemu nie przeszkadzało to że ja jakby jestem po środku. Kiedy wróciłyśmy ze szpitala pilnował jej na odległość, przez pierwsze kilka dni siadał tak aby ją widzieć i siedział tak godzinami, gdy płakała przychodził do mnie, meldował. Potem układał się przy niej a z czasem gdy ona podrosła również na niej opierał łepek. Nigdy go nie odganialiśmy od dziecka choć na początku obserwowaliśmy. Pierwszą rzeczą jaką moje dziecko wzięło do ust był właśnie kot a gdy zobaczył że nie chcę aby lizała go po brzuchu lub grzbiecie sam nadstawiał jej ogon lub łapkę (akurat była wiosna i tracił zimową sierść). Z czasem gdy mała rosła i zaczęła się bawić na podłodze dołączył do niej, pomagał jej usiąść, dzielnie starał się pomóc jej wstać i układał sie obok w celu głaskania przez nią. Nie raz latem układał się na niej i razem spali w dzień. Moja córa przepada za nim jednak ma dopiero 10 miesięcy i nie jest delikatna, katem czyści podłogę, ciągnie go za ogon po podłodze a nawet zmusza do chodzenia do tyłu, kot ani razu jej nie udrapał, daje jej zrobić wszystko a nawet sam ją zaczepia. Jedyne o co walczą od momentu gdy ta 3 miesiące temu zaczęła raczkować to jego jedzenie. na go odciąga, on ją odpycha a kończy się to zazwyczaj tak samo, moja córa leży rozpłaszczona na podłodze z ręką w misce kota a kot leży na niej i je. Zdarza się że je jej z ręki bo uparcie go karmi. Zaczęła się przytulać tak jak on, łepkiem, całkiem niedawno obserwowała go jak ostrzy pazury i starła sobie czoło naśladując go, też ostrzyła pazury.
Gorąco polecam takie połączenie, oboje są szczęśliwi, zdrowi a i uśmiać się można patrząc na nich.

mam łzy w oczach ...

... i słów mi zabrakło

Każdemu bez wyjątku kotu życzę takich Rodziców i takich, choćby małych, Przyjaciół.

To wszystko jest niewiarygodne.

I intryguje mnie jedna kwestia: jakim cudem Córeczka nie ma w brzuszku kul włosowych? Czarodziej jest sporym kotem, a ssanie go i mycie musi powodować połykanie sporych ilości kłaków.
Chyba, że oboje dostaja karmę odkłaczająca lub takie specjalne "cukierki" z Gimpetu :lol:

Delfinko czy to jest TEN Czaruś, czy coś mi się pomyliło :oops:

a ja się poryczałam
Jest członkiem rodziny, pełnoprawnym ,bez dwóch zdań
aż faktycznie słów brakuje

Dags :1luvu:

Dzięki Mała, ale nie płacz, mnie mój zwierzyniec domowy rozśmiesza.
Telma jeśli masz na myśli Czarusia od Del, braciszka innych tu opisanych to tak

Bo tak mi się przypomina, że wiozłam Niunię z Czarusiem do Delfinki właśnie, pociągiem, przy okazji zawożąc swoją tymczaskę. On był bardzo grzeczny w transporterku, zresztą Niunia też...
Rzeczywiście, aż łezka w oku się kręci - słodziak z tego Czarusia i czarodziej :1luvu:

Pozdrawiam serdecznie taki kochany DOMEK :1luvu:

tak, tak, tellma, potwierdzam słowa Dags,
to ten sam, którego wiozłaś :lol:

Tylko, że wtedy przypominał kota schroniskowego :cry:

,
był strasznie chudy, oczka miał biedne i w ogóle taki strzępek.

A teraz kwitnie :piwa:

i ma taką śliczną Przyjaciółkę, ale też zawziętą wspólniczkę do michy :smiech3:

Ja chcę więcej takich Domków. Poproszę! PLIZZZZ!!!

To zdjęcie jest tak cudne, że chyba pęknę ze wzruszenia :wink:

Jeszcze trochę powspominam :wink:

Pamiętam, jak zgrzana Mała1 leciała do pociągu z kontenerkiem, żeby mi go przekazać. Potem jazdę pociągiem, podczas której obawiałam się koncertów (które jednak nie nastąpiły, bo koteczki siedziały jak trusie), a potem Delfinka, na dworcu, sprawnym ruchem przepakowała koteczki, w ustronnym miejscu, do swojego komtenerka. I tak potoczyły się dalej losy...
Jak najwięcej takich fajnych wieści :ok:

to piękne zdjęcie umieściłam w swoim wątku głównym i będzie tam po wieczność :lol:

a tak w ogóle to chyba taniej będzie, gdy je wydrukuję i na ścianie powieszę, zamiast jedenasty raz włączać kompa i podziwiać na ekranie.

Oj, Dags, nawet nie wiesz, ile radości nam sprawiłaś!
Dziękuję

Obrazek

Dags pisze:Dzięki Del
A dla tych którzy zastanawiają się nad połączeniem noworodka i kota kilka słów. Czarodziej trafił do mnie jak byłam już w ciąży i początki były ciężkie. Uparcie, systematycznie i zawzięcie kładł mi się na brzuchu, nie ważne jak było mi gorąco i niewygodnie. Kiedy mała zaczęła się ruszać i go kopać on odpowiadał jej barankami i żadnemu nie przeszkadzało to że ja jakby jestem po środku. Kiedy wróciłyśmy ze szpitala pilnował jej na odległość, przez pierwsze kilka dni siadał tak aby ją widzieć i siedział tak godzinami, gdy płakała przychodził do mnie, meldował. Potem układał się przy niej a z czasem gdy ona podrosła również na niej opierał łepek. Nigdy go nie odganialiśmy od dziecka choć na początku obserwowaliśmy. Pierwszą rzeczą jaką moje dziecko wzięło do ust był właśnie kot a gdy zobaczył że nie chcę aby lizała go po brzuchu lub grzbiecie sam nadstawiał jej ogon lub łapkę (akurat była wiosna i tracił zimową sierść). Z czasem gdy mała rosła i zaczęła się bawić na podłodze dołączył do niej, pomagał jej usiąść, dzielnie starał się pomóc jej wstać i układał sie obok w celu głaskania przez nią. Nie raz latem układał się na niej i razem spali w dzień. Moja córa przepada za nim jednak ma dopiero 10 miesięcy i nie jest delikatna, katem czyści podłogę, ciągnie go za ogon po podłodze a nawet zmusza do chodzenia do tyłu, kot ani razu jej nie udrapał, daje jej zrobić wszystko a nawet sam ją zaczepia. Jedyne o co walczą od momentu gdy ta 3 miesiące temu zaczęła raczkować to jego jedzenie. na go odciąga, on ją odpycha a kończy się to zazwyczaj tak samo, moja córa leży rozpłaszczona na podłodze z ręką w misce kota a kot leży na niej i je. Zdarza się że je jej z ręki bo uparcie go karmi. Zaczęła się przytulać tak jak on, łepkiem, całkiem niedawno obserwowała go jak ostrzy pazury i starła sobie czoło naśladując go, też ostrzyła pazury.
Gorąco polecam takie połączenie, oboje są szczęśliwi, zdrowi a i uśmiać się można patrząc na nich.

Jakbym czytała o mojej Uli 13 lat temu :mrgreen:

Teraz jej przyjaciółki Rindzi[*]już nie ma,strasznie za nią płakała wychowywała się z kotka 13 lat...w domu mamy jeszcze 7 kotów i psa,a Ula jest bardzo wrażliwą osobą na zwierzaki :ok:

S.K-ce.Cztery koty po zmarłym. Niunia [*]

Kto przegląda forum