wspólne życie - wątek optymistyczny nieustająco :-)))

Cudowny opis historii Niusi... I te fotki :ok:

Historia Niusi to mi się nieźle wbiła w pamięć :roll:

To było nasze pierwsze spotkanie z Bożenką. Nie mogłam zrozumieć o co chodzi, bo ona cały czas płakała. Jak zobaczyłam kota, to zrozumiałam dlaczego. Od Bożenki do weta jest jakieś 15 km. To była baaardzo długa droga. Prowadziłam autko i teraz ja płakałam. A Niusia w kontenerku mruczała.

I tak mruczy do dziś. Moje małe słoneczko.

miała ogromne szczęście dziewczynka..... :1luvu:

Mruczące słoneczko?

Och, ty Niuska, Niuska, alez ty dziewczyna - zawrocilas w glowie wielu kotom i ludziom :ryk:

A ta twoja myjnia..... :roll:

i widzisz jak stoja grzecznie w kolejce :mrgreen:

Tylko ci z kolejki musza troche podrosnac by moc "zlamac monopol" Myszola :mrgreen:

PS Podpowiedz cioci aby opatentowala pomysl kociej myjni - moze co na tym zarobisz :ryk:

Megana pisze:Mruczące słoneczko?

I to nie jest super nova :mrgreen:

To przyjazne mruczenie

Luna53 pisze:Och, ty Niuska, Niuska, alez ty dziewczyna - zawrocilas w glowie wielu kotom i ludziom
A ta twoja myjnia..... i widzisz jak stoja grzecznie w kolejce
Tylko ci z kolejki musza troche podrosnac by moc "zlamac monopol" Myszola

PS Podpowiedz cioci aby opatentowala pomysl kociej myjni - moze co na tym zarobisz

Dobre

pierwsza na świecie kocia myjnia

kamari pisze:Na imię mam Niusia. Tak mnie nazwał mój doktor.

Mam 10 lub 11 miesięcy. Nie wiem. Urodziłam się w malutkim miasteczku. Miałam mamę i rodzeństwo. Rosłam i bawiłam się jak wszyscy. Potem coś mi się stało. I jeden pan oddał mnie takiej miłej pani Bożence, bo mnie nie chciał. Bożenka nie mogła mnie zatrzymać i napisała do mojej cioci. Przez pomyłkę. Ciocia po mnie przyjechała i zabrała do doktora. Potem powiedziała, że myślała, że jedzie mnie uśpić, bo jakoś dziwnie wyglądałam. Zaraz dziwnie Bo byłam zasrana, poraniona, z bezwładnym tyłem i wyglądałam, jakbym miała rozpruty brzuch?

Doktor jak mnie zobaczył, to podobno się popłakał. Mężczyźni I powiedział : "O Boże, Niusieńko ty moja..." I tak dostałam imię. I dużo zastrzyków. I mnie umyli i założyli takie coś dla dzieci, czego nie lubię nosić. Wyglądam w tym, jak głupia

Okazało się, że ktoś mi strzaskał miednicę (to takie wstrętne urządzenie, w którym się kąpię; jakbym była brudna ). I jeszcze strzelił do mnie z wiatrówki. Doktor powiedział, że to do kąpieli się zrośnie, a śrut mi wyciął.

Jak już mnie umyli, przestali obmacywać i nakarmili, to było dobrze.

Dostałam swoją ciocię i tak sobie z nią żyję już 8 miesięcy. Nawet nieźle karmi, ale codziennie każe ćwiczyć i gmera mi koło ogona.
I jeszcze muszę się zajmować różnymi, co mi podetknie pod nos. Jakbym nie miała własnych problemów

Ostatnio troszkę chorowałam. Podobno dużo ludzi się o mnie martwiło, bo wszyscy mnie kochają. Zupełnie nie wiem dlaczego

Niuś....

Dużo bym chciała napisać o tym , co Ci zrobili zanim trafiłaś do tej cioci... Ale nie ma sensu, bo najważniejsze, że jest Ci u niej tak dobrze jak tylko może być... :1luvu:

Dlaczego rodzaj ludzki jest taki okrutny? Nigdy tego nie zrozumiem. Poryczałam się jak głupia. Kamari jak dobrze, że jesteś :1luvu:

masz całkowitą słuszność

To już osiem miesięcy?

Kiedy to minęło... Pamiętam założony na szybko wątek Bożeny, która ze wzburzenia myliła klawisze. Zdaje się, że Bożena pomyliła Marię z szefową TOZ-u, chyba Mariolą?
Pamiętam, że sam opis stanu Niusi był przerażający

, a Wy przecież widzieliście ją na własne oczy. Nie dziwię się wetowi, że płakał.
(Nie pamiętam tylko czy istniał już wtedy Wątek optymistyczny, czy powstał dopiero później.)
I razem z wszystkimi cieszę się, że Niusia trafiła na takich ludzi jak Wy :1luvu:

Oby już nigdy nie chorowała :ok:

Prawda jak ten czas szybko leci i jaka to była szczęśliwa pomyłka?

Wydaje mi się, że wątek optymistyczny powstał troszkę później, ale może się mylę.

alata pisze:To już osiem miesięcy? Kiedy to minęło... Pamiętam założony na szybko wątek Bożeny, która ze wzburzenia myliła klawisze. Zdaje się, że Bożena pomyliła Marię z szefową TOZ-u, chyba Mariolą?
Pamiętam, że sam opis stanu Niusi był przerażający , a Wy przecież widzieliście ją na własne oczy. Nie dziwię się wetowi, że płakał.
(Nie pamiętam tylko czy istniał już wtedy Wątek optymistyczny, czy powstał dopiero później.)
I razem z wszystkimi cieszę się, że Niusia trafiła na takich ludzi jak Wy Oby już nigdy nie chorowała

Pamiętam tę emocjonującą walkę o Niusię :1luvu:

Wątek chyba powstał tuż po przybyciu Niusi. Jeszcze sobie sprawdziłam, że przyjechała do nas 18 stycznia.

Bożenka chciała pisać do Marioli z TOZu, ale na szczęście się pomyliła. Na szczęście nie dlatego, że Mariola by się kotem nie zaopiekowała, tylko dlatego, że wtedy my byśmy nie poznali Niusi. A to by była wielka strata, bo Niusieńka, to prawdziwe cudo. Jest piękna, mądra i bardzo silna. Daje przykład, jak mimo tylu nieszczęść można być pogodnym, zadowolonym z życia i jeszcze zajmować się innymi biedakami. Myślę, że niejeden człowiek nie wytrzymał by tego, przez co Niusia przeszła mrucząco i patrząc na świat swoimi pięknymi, zdziwionymi oczami.

Chyba mogę już ogłosić, że kryzys mamy zażegnany i choróbsko poszło precz :ok:

Nóżka czyściutka, ani śladu ropy. Teraz zaczynamy nadrabiać wagę :ok:

kamari pisze:Chyba mogę już ogłosić, że kryzys mamy zażegnany i choróbsko poszło precz Nóżka czyściutka, ani śladu ropy. Teraz zaczynamy nadrabiać wagę

Dobra wiadomość z samego rana :piwa:

Kamari dziękuję za info które po drodze padło, że łatwiej obsłużyć kota w szelkach.

A Was proszę o kciuki za Azora z którym nie jest w tym momencie najlepiej. Zaraz wet i biochemia, prawdopodobna jest także operacja.

wspólne życie - wątek optymistyczny nieustająco :-)))

Kto przegląda forum