Stara Szafa i Mała Sowa - Loki i Caillou cz.III

Dzisiaj Zdzisiaweczka mnie kompletnie zaskoczyła
po pierwsze przyszła o północy mrucząc, władowała mi się na moje tymczasowe legowisko i spała grzecznie do rana i jeszcze się w nocy tak przekręcała, żeby zawsze dotykać mnie jakimś swoim kawałeczkiem

A rano, juz po tym jak poszła sprawdzić, czy Loki porządnie zasypał w kurhanie dowody przemiany materii, przyszła jeszcze raz i wylizała mi ucho, mruczała, tuliła się i ocierała - jak nie ona

A Loki tez dziś był łaskaw - przyszedł i wylizał mi nos
Taki poranek godzi człowieka z życiem

Co do Lucjana natomiast, wygląda na to, ze faceta utuczyłam

śladu nie zostało po zapadniętych bokach i wystającym garbie głodowym kręgosłupa
Musi szybko znaleźć dom, bo jeszcze trochę na moim wikcie i zamieni się w futrzastą kulę armatnią

WSPANIALE PISZESZ O SWOICH KOTECZKA. Jednak kotunie bardzo sie zmieniają po sterylce. Moja Pusia też zawsze jest przy mnie. Już szóstą noc się przytula, kładzie się tak aby być blisko mnie, włazi mi pod rękę lub siada na biodrze. Teraz też leży na biurku przed monitorem. To ci miziaki. :kotek:

jak nic ona domaga sie hipopotamka. przedtem groźbą- która nie pomogła, to teraz miziakami próbuje cie przekonac, no zrob hipcia, zrob...

sliver_87 pisze:jak nic ona domaga sie hipopotamka. przedtem groźbą- która nie pomogła, to teraz miziakami próbuje cie przekonac, no zrob hipcia, zrob...

a wy co? zirytować pańcię chcecie? :twisted:

same jej zróbcie hipopotamka jakżeście takie mondrusie :twisted:

Mówcie co chcecie, ale ja uważam, że imię zawsze idzie w parze z charakterem. Dlatego warto dobrze pomyśleć zanim się je wybierze.

Mam w domu Zdzisława (mena) niby cichy, niby grzeczny a potrafi tak zaleźć za skórę, że szok. I potem udaje, że nic się nie stało, że to niechcący albo nie o to mu chodziło. A jak potrafi człeka podejść, jak coś od niego chce.

Znałam Lucjana, kawał chłopa. ni przeskoczyć ni obejść. W dodatku był kucharzem ( z zamiłowania i z zawodu) i jedzenie naszykował, to palce lizać. Fajny i życzliwy kumpel.

Mam Dyzia, straszny ciamajda. Zanim coś nowego zrobi to parę dni podgląda tak ciężko mu załapać i spróbować nowości. Ale jak już się do czegoś przymierzy, to nie ma możliwości by spudłował.
Jego pierwsze imię z DT to Ryszard jak TŻ mojej koleżanki, no i zmiana nic nie dała, bo Dyzio (vel Ryszard) ma charakter identyko jak kolega :twisted:

.

Juśka (vel Justynka) to przesympatyczna kokietka i ciekawska bystrzacha jakich mało. Zawsze taka akuratna, nigdy nie przegina, co najwyżej zawija ogon i się wynosi. I mam znajomą też Justynę (dlatego Justynkę przerobiłam na Jusię). Wypisz wymaluj moja Jusia, po prostu nie da się tej dziewczyny nie lubić.

kapitalny opis

no ale coś w tym jest, bo moje koty zmieniają imiona jak rękawiczki, w zależności od sytuacji
Caillou - Zdzisława - Aldona
Loki - Zdzisław- Aleksander

nawet Lucjan bywa Waldemarem, a ostatnio Emilianem

Amiko a ja żem też Justyna i zastanawiam się na ile Twój opis do mnie pasuje...

U nas w sumie tylko Proziu dostał drugię imię

reszta dostaje ksywki :lol:

Konan jest zachwycony swoim imieniem :mrgreen:

jakby rozumiał skąd ono :lol:

taki dumny łobuziak :1luvu:

wcześniej nazywał się Lolek i w ogóle nie reagował. Frejka jest ostatnio kicią albo psychokicią :twisted:

A Proziu coraz częściej reaguje na swoje imię :ok:

i coraz więcej gdera :twisted:

a gdera raczej jak Zbigniew :lol:

sunshine pisze:Amiko a ja żem też Justyna i zastanawiam się na ile Twój opis do mnie pasuje...

I do jakiego wniosku doszłaś ?
(Mogę jeszcze dodać, że to bardzo ambitna i konsekwenta osoba. Zawsze dyskretnie elegancka i raczej taka cicha, spokojna ale i pogodna. Łatwo w życiu nie miała ale w końcu wszystko się jej poukładało)

My do kiciów mówimy ich "oficjalnymi" imionami, ale często zdrobnionymi. Tylko do Hansa wołam synek albo E.T. I reaguje :ok:

Amiko, nie wiem. Wydaje mi sie, ze mogę siebie odbierać inaczej niż otoczenie. Wydaje mi się, że z inteligencją się nie minęłam, jestem konsekwentna, ale zeby elegancka :roll:

Młodym dziewczęciem będąc, wędrowałam z paczką po Beskidzie Niskim i jak się udało, to nocowaliśmy po stodołach mniej lub bardziej zamieszkanych
i w jednej mieszkał Stefan
pies, a raczej piesek
i muszę wam powiedzieć, że w życiu nie widziałam bardziej stefanowatego Stefana :smiech3:

dawniej, jak czytałam opisy rozmów telefonicznych osób chcących wyadoptować kota, to myslałam, że może te relacje są troche podkoloryzowane
dziś widzę, że nie oddawały nawet 50% rzeczywistosci
włos sie jeży i gacie opadają (wybaczcie ten kolokwializm), bo buty z nóg dawno juz spadły :roll:

Współczuję Pozytywko. Ale w głębi serca trochę się cieszę- bo na pewno barwnie to opiszesz :oops:

Stara Szafa i Mała Sowa - Loki i Caillou cz.III

Kto przegląda forum