Zwłaszcza w korporacjach (to mój przypadek) pracownik tak naprawdę się nie liczy. Są z Ciebie zadowoleni, głaszczą po główce dopóki siedzisz cicho i cię potrzebują, ale jak tylko znajdzie się ktoś inny z Twoimi umiejętnościami....Miałam to szczęście (a może pecha), że przez prawie 10 lat robiłam to co kochałam, czyli tańczyłam. To była ciężka harówka, ale NIGDY nie miałam wrażenia, że to jest praca. To było niesamowite, pracowałam po kilkanaście godzin dziennie, sprawiało mi to przyjemność, płacili mi za to i jeszcze miałam okazję zwiedzić kawałek świata, np Japonię, o której marzyłam, ale nigdy nie byłoby mnie stać, żeby tam pojechać. Jedyną wadą tych lat było to, że nie mogłam mieć zwierząt i właśnie nadszedł czas na realizację marzeń z nimi związanych.
.
co prawda ja troche inny przedział wiekowy jestem, ale wiedzcie, że osob z inicjatywą zawsze wzbudzają mój podziw i szacunek. Dlatego też trzymam za Wasze przedsięwzięcia mocne kciukii i jak coś służę radą, pomocą... No czymkolwiek będę mogła 
!
witam!
można?
.