co ciekawe od początku Tofik widzi we mnie domownika, a nie gościa, chociaż jestem, w domu rzadko i na krótko 
wtedy były rozmowy o możliwości wzięcia kotka, ale rodzice zawsze asekuratywni woleli nie brać takiej odpowiedzialności 
bo to sie działo jakiś miesiąc po tym jak umarły nam dwa młode króliczki 
Shrek i Kacperek, diwe puchate kuleczki, które ktoś oddzielił za szybko od mamy i od początku chorowały na brzuszki, codziennie biegałam z nimi do weta, myłam pupki, karmiłam różnymi dziwnymi kroplami, a na końcu trzymałam na rękach jak umierały wszyscy płakali, nawet tata. A Tofik zjawił się na pocieszenie 
Zabawna historia to była z innym kotem, Kubusiem, który teraz jest kotem wychodzącym mojej przyjaciółki od lat. Otóż zmarła starsza pani, która miała czarnego kota. Po wszystkim kot zaczął się szwędać. Był bezdomny ale wszyscy go znali i jakoś sobie radził(bo tam u nas koty mają dobrą opiekunkę
). Któregoś ranka przyszłam do pokoju rodziców do ich łóżka na telewizję moją uwagę przykuły wielkie czarne skarpety leżące na fotelu nagle skarpety zaczęły się poruszać 
i zamieniły się w czarnego kota 
ja w szoku, budzę siostrę i cieszę się, że mama przygarnęła nam kota dzwonię do mamy i dziękuję za kota a mama w szoku, jaki kot? okazało się, że Kubuś wlazł nam do domu pewnie w momencie kiedy mama otworzyła drzwi i weszła z wielkimi zakupami. A on jak swój położył się spać i nikt go nie widział 
niestety wtedy jeszcze rodzice nie dorośli do kota więc musiałam go wypuścić, ale przygarnęła go rodzina mojej przyjaciółki, którym nie przeszkadzało że on musi wychodzić(a w bloku to kłopotliwe) i Kubuś ma wspaniały domek a mnie wita zawsze na ulicy jak swoją Dużą, biegnie radośnie i wchodzi na ręce 
Ale wczoraj panna z łóżka czaiła się na Rudiego 
