Oswajanie dzikuna z Koterii. Jest postęp - po latach :)

nio...

piękne plecki...i to niżej też...piękne... :lol:

Żabcia poszła w ślady Buraka i zaczęła sikać na kolejny tapczan. Musiałam nakryć folią. Ciekawe, jak ta sytuacja się rozwinie.
Pojawienie się kota destabilizuje układy i musi potrwać, zanim ułożą się na nowych zasadach. Mam nadzieję, że po kastracji jajcatego przybysza wszystko wróci do normy.

no to niewesołe czasy przed Tobą :mrgreen:

a może wychodzi z założenia, że skoro Burak może...to ona też...
ostatnio u mnie przy dwóch czyściutkich kuwetach były...3 qpale... :mrgreen:

skoro jeden może...to my też...

Niestety, nie był to żaden wynik rozumowania Żabci, aczkolwiek nie przeczę, że mądra to jest kocina. Po prostu przełożyłam tam poduszkę, na której wcześniej sypiał Burak. Poduszka była co prawda zawinięta w folię, ale zapach musiał zostać i kicia się dołożyła. Z foli spłynęło nieco na tapczan, no więc dziś, mimo że wszystko wyczyściłam, Żabcia poczuła się upoważniona do zrobienia sobie z tego miejsca ubikacji. :mrgreen:

i wszystko jasne :mrgreen:

poczuła się upoważniona...

Zdaje się, że polanie tapczanu cytrynowym zapachem do ciasta cofnęło to upoważnienie :wink:

muszę koniecznie wypróbować... :mrgreen:

dzięki za pomysł... :lol:

Jeszcze raz plecki Żabci. Tym razem z Gadułką oglądają gołębie.

To chyba jest oglądanie wzajemne?

Świetny moment uchwyciłaś!

Żabcia dziś jadła ze mną na stole. Ona swoje, a ja swoje. Postawiłam tam jej talerzyk, bo na ziemi inni się dołączali, a kocina wyraźnie mi dawała do zrozumienia, że jest głodna. W sumie dziwne strategie ona stosuje. Na stole mimo że jest 20 cm ode mnie, to się nie boi, a w kuchni, kiedy stoi przy misce, to uskakuje, gdy przechodzę zbyt blisko.

Żabcia w Krainie Czarów

Żabcia już przychodzi na wołanie z drugiego pokoju. Oczywiście, kiedy spodziewa się jakiegoś przysmaku :wink:

Siaduje też na stole, kiedy jem coś dla niej interesującego i bierze kawałki z ręki.

Żabcia i jej Cień

Świetne zdjęcie - jakby się cień uniezależnił od kotki!

Myślałam, że Żabcia niczym mnie już nie zaskoczy - a jednak. Wczoraj w nocy zaśpiewała w przedpokoju, wabiąc Szkrabka. Ale to nie było żadne tam kocie miaukolenie, to był autentyczny wokal, ze zmianą tempa, modulacjami, a przy tym niegłośno i subtelnie. Prędzej z ptasim śpiewem dałoby się to porównać, i to z wyższej półki.
Dziś parokrotnie przybiegała do mnie na kanapę się miziać, a potem stanęła na oparciu i lizała mi włosy, zdziwiona, że wcześniej nie rozpoznała we mnie futrzaka :wink:

Oswajanie dzikuna z Koterii. Jest postęp - po latach :)

Kto przegląda forum