H2E2 cz.IV

[sunshine]

Wczoraj, zupełnie przypadkowo, blisko osiedlowego sklepu spotkałam koleżankę z podstawówki- 300km od rodzinnych stron

[Patmol]

a ja nie tęsknię wcale za kotami jak wyjeżdżam

[pozytywka]

Doniczka z trawką powędrowała na parapet i od razu więcej siuśków w kuwetach. Obstawiam więc, że to Erwin podlewał moją uprawę.

mój ulubieniec
(pasują do siebie ze Zdzisławą - on sika, ona bobkuje do zielonego)

a ja nie tęsknię wcale za kotami jak wyjeżdżam

ja tęsknię, nawet bardziej niż za rodziną

[sunshine]

Pozytywko, potwierdza się po raz kolejny, ze to bratnie dusze

Ja też bardziej tęsknie za kotami niż bliskimi. Do ludzia zawsze można zadzwonić. A do kota? Pozostaje tylko tęsknić. A jeśli wyjedziemy za granicę to nawet nie bardzo będę mogła zadzwonić do mamy jak tam koty(bo moja mama będzie im matkować przez ten czas).

[shalom]

Ja też tęsknię nawet bardziej niż za ludziem, z powodów wymienionych przez sunshine.

Szkoda, ze moja mama tak daleko, jej bym zostawiła koty bez żadnych wątpliwości. Ją kochaja wszystkie stworzenia, nawet Frejka już drugiego dnia podchodziła do ręki. Tylko mogłyby utyć pod moją nieobecność

[Bianka 4]

Ja też tęsknię bardziej za zwierzakami, niż za rodzinką A odkąd mam psy, to z wyjazdów zrezygnowałam. Poza tym teraz nawet kociastych nie mam z kim zostawić, bo psy na upartego mogłyby jechać ze mną.

Wczoraj, zupełnie przypadkowo, blisko osiedlowego sklepu spotkałam koleżankę z podstawówki- 300km od rodzinnych stron

Miałam dwa takie nieoczekiwane spotkania. Pierwsze było na południu Francji - w Nimes (raczej małym miasteczku) spotkałam znajomego, z którym pracowałam w Gliwicach. Za drugim razem na środku Oxford street w Londynie, w samo południe, kiedy wszyscy wychodzą na lunch natknęłam się na koleżankę z Paryża, której nie widziałam kilka lat. Świat jest jednak bardzo mały

[sunshine]

Dokładnie Bianko, świat jest mały. Kiedyś oglądając zdjęcia u znajomego w Łodzi, zobaczyłam na zdjęciach znajomą z Olsztyna.

Hans jest kotem z deficytem miłości. On zawsze musi być w centrum zainteresowania, dostać najwięcej głasków na przywitanie, najdłużej się bawić, dostać największą porcję jedzenia. Wszystko oczywiście z mojej strony. Bo HSB jest ledwie tolerowany.

[Erin]

Witamy wszystkich stęsknionych i futerka
Ja ostatnio nie wyjeżdżałam dłużej niż na 1 dzień, ale wcześniej też tęskniłam.
Kilka razy byłam w delegacji i rano brakowało mi przytulanek i mruczenia.

[jozefina1970]

Kiedyś oglądając zdjęcia u znajomego w Łodzi, zobaczyłam na zdjęciach znajomą z Olsztyna.

Kiedyś oglądając video z Ameryki zobaczyłam swojego znajomego z pobliskiej wioski

[sunshine]

Niesamowite są takie przypadki, prawda?

[jozefina1970]

Niesamowite są takie przypadki, prawda?

Tak

[sunshine]

Chciałam pochwalić mojego HSB. Od jakiegoś czasu opowiadam mu o tymczasowaniu. Z początku reagował natychmiast i nerwowo. A ostatnio coraz spokojniej, zupełnie jakby to rozważał. Może kiedyś, gdy trafi się jakaś pilna potrzeba, namówiłabym go na TDT

[selene00]

Oswajaj, oswajaj.

[sunshine]

Staram się. Wiesz Iwonko jak to z chłopami. Oni muszą mieć poczucie, ze sami doszli do każdej decyzji, mieć poczucie, że nie działają pod wpływem emocji i pochopnie. Dlatego tak spokojnie i powoli to robię. A gdy się dowiedział, że działając w ramach fundacji, pokrywałby tylko koszty jedzenia i żwirku, widocznie się ożywił.

[selene00]

Kiedyś swojego tak właśnie przekonywałam do 3-go psa.
Bardzo chciałam malamuta. Po kilku tygodniach się okazało, że to wcale nie był mój pomysł.
Jak jeszcze dodałam, że będzie zarejestrowany na niego, to klamka zapadła.