wspólne życie - wątek optymistyczny - Euzebiusz :-) str. 99

Kamari a ja się cichutko zapytam, czy on musi być jutro operowany ?
Czuje się dobrze, ma apetyt, ma humor. Musi być "otwierany"" jutro ?

Tak bardzo się boję .....

kamari pisze:Dziewczyny...bardzo dziękuję za to, że jesteście. Madziu, dziękuję za rozmowę.

Chcę wierzyć, że wszystko będzie dobrze, ale znam wszystkie możliwe zagrożenia i wiem, z czym mam się liczyć. Tak wolę.
Ślepciu najadł się do syta i gada teraz, jak to tylko on potrafi. Traktujemy ten wieczór, jakby miał być ostatnim wspólnym wieczorem. Na wszelki wypadek.
Chcę, żeby Ślepciu był szczęśliwy i żeby czuł, że jest bardzo kochany. Mój mąż, cały czas płacze. Ale ja nie będę, nie chcę, żeby Puniu czuł, że dzieje się coś złego. Jestem napradę cholernie twardą babą, ale nie wyobrażam sobie, że może zabraknąć mojego uśmiechniętego maleństwa.
Pamiętam dzień, kiedy się urodził. Pamiętam walkę o to, żeby widział. I wszystkie jego kolejne choroby.
Pamiętam jego kombinacje przy wskakiwaniu do szafy i jego "cześć". I uśmiechnięty pyszczek. Bo Ślepciu zawsze się uśmiecha.
Mam nadzieję, ale na wszelki wypadek spędzimy ten czas wyjątkowo.
To takie melodramatyczne, ale rozkleiłam się kompletnie. Dlaczego tak bardzo się przywiązujemy do takich małych futrzaków ?

Kilka zdjęć, filmików i opowiadań starczyło żeby Ślepciu zapadł mi w serce.
Mogę sobie tylko wyobrazić co czujecie po kilku latach spędzonych z nim.

Też spytałabym czy to musi być jutro, ale... to rak, więc jedyna lepsza decyzja to dzisiaj.
Chyba że nie mamy nadziei, ale my ją mamy.

Kamari też trzymam mocno :ok:

Musi być dobrze.

Kamari, cóż więcej mogę powiedzieć :ok:

kwinta pisze:Kamari a ja się cichutko zapytam, czy on musi być jutro operowany ?
Czuje się dobrze, ma apetyt, ma humor. Musi być "otwierany"" jutro ?

Tak bardzo się boję .....

To trzeba zrobić jak najszybciej, żeby się świństwo nie rozprzestrzeniło.
W sumie były trzy opcje, jak dla mnie każda zła, ale dla Ślepcia najlepsza jest operacja.

Pozostałe opcje to liczenie na cud i podawanie dużej ilości mocnych leków podnoszących odporność i chemioterapia, która go umęczy i może nie dać nic poza powolnym i bolesnym odchodzeniem.

Operacja wszystko wyjaśni szybko i w przypadku, jeżeli są dalsze przerzuty - bezboleśnie. Bardzo bym chciała, żeby Ślepciu był z nami jeszcze długi czas, ale jeżeli ma się męczyć, bo trudno nam się z nim rozstać...