wspólne życie - wątek optymistyczny - Euzebiusz :-) str. 99

kamari pisze:Jestem wredna, niesympatyczna i złośliwa. I bardzo lubię anioły

Maria

Dawno się tak nie uśmiałam, kochana Kamari

kamari pisze:zajmuję się kotami, bo je lubię i dobrze się z nimi dogaduję.

kamari pisze:Jestem wredna, niesympatyczna i złośliwa. I bardzo lubię anioły

Kamari kochana - Mario - sama sobie zaprzeczasz

kamari pisze:Bo Ignac to tester. Tester ludzkich charakterów.

kamari pisze:i zawsze dobrze ocenia ludzi, za co jestem mu bardzo wdzięczna.

Być moze dla ludzi jestes złośliwa,no cóż niektórzy sami się o to proszą. Ale o Twoim charakterze wypowiedział sie już Pan Ignac i cała reszta uwielbiającej Cię bandy. Możemy nie nazywać Cię Aniołem, bo tak naprawdę nikt nie wie jakie one są .Dla mnie jestes po prostu Człowiekiem / tym przez duże C / , o ogromnym , wrażliwym serduchu, o niesamowitej empatii i intuicji.
Czytałam o Ignacu w pierwszej części ze łzami w oczach, teraz znów się wzruszyłam, podobnie jak zwierzeniami Amelki.

I możesz sobie być złośliwa i niesympatyczna, ale na pewno nie jesteś wredna - Ignac się nie myli.

Pisz nam , Mario, jak najwięcej, te krótkie opowiastki są tak przesiąknięte miłością, że mnie osobiście zawsze potrafią podnieśc z największego doła.
:1luvu:

Na dobry początek dnia Niusia i Omisia prezentują dwa cuda w jednym :flowerkitty:

Niusia w podparciu umie się unieść na prawej nóżce i bardzo długo ustać.
Drugi cud - Ominia śpiąca razem z innym kotem

Nie wiem, który cud większy :ryk:

Cudne wieści

Trójwymiarowa puchata stoi!
Ta druga nóżka ma problem pisałaś... ale bedzie :ok:

Jaka Niusia już duża :1luvu:

jak ten czas szybko leci...
a Ominia jest wyjątkowo majestatyczną kotką :1luvu:

SŁONECZNY KOT NA DESZCZOWY DZIEŃ

Obrazek

Mam dwa lata. Albo trzy. Albo nie wiem.
Najpierw się nie nazywałem. Potem dostałem imię i nazywałem się Borgis. A teraz nazywam się Rudy Misiek. Albo tylko Rudy. Albo tylko Misiek.
Urodziłem się w piwnicy. Albo pod krzaczkiem. I sobie mieszkałem na dworzu i jedna pani mnie dokarmiała.
Ostatniej zimy chciałem się ogrzać, bo było mi bardzo zimno. I znalazłem ciepłe miejsce, ale ono poszarpało mi łapę. I zajęły się mną różne panie, żebym znowu był zdrowy. I znalazły mi dom.
I teraz mam dom i trzy łapy. Albo cztery. Nie bardzo wiem, bo często się drapię i cos mi się tam rusza. Ale nie drapie.
Na początku nie wiedziałem co to jest dom i się chowałem. Bardzo dobrze umiem się chować.
Ale ciągle mnie głaskali albo dawali jeść, więc zacząłem wychodzić i patrzeć o co w tym chodzi.
I okazało się, że dom to takie miejsce gdzie nie trzeba się chować i gdzie dają jeść kiedy chcę i dużo. I jest ciepło cały czas. I można mieć kolegów. I można się bawić.
Na początku nie wiedziałem co to jest bawić. Inne koty biegały i się biły. Stałem z boczku i patrzyłem. Nie chciałem, żeby mnie biły. Ale one mi wytłumaczyły, że to nie boli i jest fajne i też mogę z nimi biegać i się bić. Bo to nie tak naprawdę, jak na dworzu. To trochę zacząłem biegać z jednym Filipkiem. Miły ten Filipek. Pokazał mi kulkę co się ja turla. Nie bardzo wiedziałem po co ją turlać, ale spróbowałem. A więc to jest zabawa

Teraz stale sobie coś turlam. Albo jem. Albo śpię na komodzie. I mam rodzinę.

Obrazek

Misiek...

Cudowne historie. Podczytuję nieustannie, taki balsam na duszę.

Kamari, a czyż Rudy Misiek nie zaznał kociej miłości

? Czyż nie tylko koty nauczyły go bawić się, ale także oddać serce innemu koty, a dokładnie kocicy

?

Niusia może nie tyle "nauczyła" go milości, co pacnęła w łepek "mój ci on" i już :mrgreen:

Chłopak nie mial nic do gadania, musiał się zakochać :love:

Z tego co wiadomo, to Rudy miał swoje małe stadko na wolności, z innymi kotami łatwo się dogaduje.

Co u niego było najbardziej charakterystyczne, to brak umiejętności zabawy i uczenie się beztroski. Taki powrót do dzieciństwa. Obserwowanie tego było niesamowitym przeżyciem.
Kiedy dostał pod nos swoją pierwszą prywatną myszkę, obwąchał ją i spojrzał się: "jak ja mam to zjeść :?:

". Zanim dostał odpowiedź ktoś już mu myszkę świsnął :roll:

kamari pisze:Niusia może nie tyle "nauczyła" go milości, co pacnęła w łepek "mój ci on" i już
Chłopak nie mial nic do gadania, musiał się zakochać

Z tego co wiadomo, to Rudy miał swoje małe stadko na wolności, z innymi kotami łatwo się dogaduje.

Co u niego było najbardziej charakterystyczne, to brak umiejętności zabawy i uczenie się beztroski.
Taki powrót do dzieciństwa. Obserwowanie tego było niesamowitym przeżyciem.
Kiedy dostał pod nos swoją pierwszą prywatną myszkę, obwąchał ją i spojrzał się: "jak ja mam to zjeść ".
Zanim dostał odpowiedź ktoś już mu myszkę świsnął

Nie było mnie tu przez pewien czas (współorganizowałam Dni Praw Zwierząt w moim mieście),
muszę więc jeszcze nadrobić zaległości w lekturze mojego ulubionego wątku...
Kochana Mario, czas pomyśleć o książce

To będzie bestseller :love:

Na razie przesyłam serdeczności dla Ciebie i kociej rodzinki. Wrócę niebawem :1luvu:

Witajcie cioteczki :flowerkitty:

Dzisiaj był najważniejszy dzień przeprowadzki pracowni - Niusia i Omisia zmieniły lokal

Najpierw pojechała Niusieńka. Strasznie się bała w czasie drogi, dobrze, że to niedaleko. To było dziwne, bo przy jeździe do weterynarza nigdy nie była taka przestraszona.
W nowym miejscu stały już znajome meble i jej fotel z kocykami. Po przyjeździe mała szybko się uspokoiła i zaczęła zwiedzać pomieszczenia.
A potem odkryła ogródek

Co to był za szał radości, tyle trawki i do tego krzaczki i drzewka...Latała jak szalona, a tylne łapinki aż się same unosiły. Niuśka spędziła dzisiaj aktywne pół dnia na dworzu, wieczorem mięśnie już były mocno zmęczone, ale była bardzo szczęśliwa.
Ominia po przyjeździe obleciała cały teren i zachowywała się, jakby była tam od zawsze.
Jestem bardzo zadowolona, że tak szybko się zaaklimatyzowały. Już znalazły ulubiony kawałek ogródka, pod małą czereśnią i razem coś tam kombinowały.
Będą mogły teraz siedzieć bezpiecznie cały dzień na słoneczku :ok: