Gerard za tęczowym mostem.

aamms pisze:To ja sobie przysiądę w końciku i poczekam..
Spokojnie i bez emocji..

a ja potrzymam kciuki za Gerarda :ok:

Neigh ja powiem tak : w walce z chorobą kota trzeba mieć duuużo miłości i cierpliwości. Przyznaję się do dwóch momentów "ODDAM KOTĘ" w naszej grzybiczej karierze.Pierwszy raz jak mi psa zaraziła. Drugi raz przy domniemanym nawrocie , który okazał się nie być grzybem dzięki bogom.
Wygrała miłość a właściwie taka zawodowa uczciwość: jak oddam to NIKT nie zadba o nią tak jak ja.Bo nie bedzie umiał,miał koleżanki dermatologa, drugiej koleżanki farmaceutki itp. Czyli pacjent będzie MIAŁ ŹLE.
Tak nie można przecież.
Została.
No i co?
No i mamy Romea i Julię w nowej odsłonie czyli Kotkins i jej kotkę:))
Żyć bez kosmatej nie mogę!!

Piszę to bo nie wierzę co prawda w WYJĄTKOWOŚĆ jakiejś grupy zawodowej ,ale w pewną nadodpowiedzialność już tak.
No i kobieta wie w co się pakuje (ja dostałam grzyba w pakiecie).
No i karmiła tego swojego persa ręką całe życie.
No i czujesz ,że jest ok.

Hmmm.
Nie napiszę tego co mi sie ciśnie na klawaturę:)

Jak nas tu wszystkich kobieta zawiedzie to obiecuję zostać jej TRUDNYM PACJENTEM:))

Gerardzie trzymaj się!!
Neigh...

)

Ja mojego pierwszego w życiu grzyba przyniosłam ze schronu razem z Tosią. Nie zaraziła psów........zaraziła nas. Czyli ,mnie, eks męża i dwoje dzieci ( w tym jedno 6 miesięczne).

Syna leczyłam rok. Kota nie oddałam.....bo uznałam, że to nie jest jej wina. W końcu co zawiniła, ze była chora a ja się nie znałam.......
Miałam na karku teściową odsądzającą mnie od czci i wiary....... ale kota nie oddałam. Bo to po prostu nie było fair. Jak się zwierzaka bierze to na dobre i złe. Tak to widzę.

Znasz więc to uczucie bezradności i strachu...z jednej strony "nie oddam bo kocham" a z drugiej "jak mogłaś ,pozarażasz dziecko,męża...człowiek powienien kierować się rozumem a nie ODRUCHAMI..."
Ja się już ponad 40 lat kieruję odruchami.

U mnie mąż i dziecko nie złapali.I udało się nie zarazić "głównego kota"(nadwrażliwiec, jakby go ogolić to by umarł).
Ja złapałam.
To drobiazg, microsporę u ludzi łatwo wyleczyć.
Lepiej ja niż ten kot wrażliwiec.

Nie oddałam choć doszłam do ściany.
I nie żałuję.

Wezmę jeszcze kota jak się moi już wreszcie dogadają (ten wrażliwiec i persia pogrzybowa).
Przebadam z prawa na lewo, odizoluję i wprowadzę.
Mam warunki na jeszcze jednego, może dwa...
Nie mam takiej odwagi jak Ty Neigh ale pewnie jeszcze przynajmniej jednego kota-kłopota będę miała.
Na dobre i na złe.

Podziwiam ludzi, którzy maja DT.
Trzeba mieć wielkie serce żeby uratować i oddać!

kotkins pisze:Znasz więc to uczucie bezradności i strachu...z jednej strony "nie oddam bo kocham" a z drugiej "jak mogłaś ,pozarażasz dziecko,męża...człowiek powienien kierować się rozumem a nie ODRUCHAMI..."
Ja się już ponad 40 lat kieruję odruchami.

U mnie mąż i dziecko nie złapali.I udało się nie zarazić "głównego kota"(nadwrażliwiec, jakby go ogolić to by umarł).
Ja złapałam.
To drobiazg, microsporę u ludzi łatwo wyleczyć.
Lepiej ja niż ten kot wrażliwiec.

Nie oddałam choć doszłam do ściany.
I nie żałuję.

Wezmę jeszcze kota jak się moi już wreszcie dogadają (ten wrażliwiec i persia pogrzybowa).
Przebadam z prawa na lewo, odizoluję i wprowadzę.
Mam warunki na jeszcze jednego, może dwa...
Nie mam takiej odwagi jak Ty Neigh ale pewnie jeszcze przynajmniej jednego kota-kłopota będę miała.
Na dobre i na złe.

Podziwiam ludzi, którzy maja DT.
Trzeba mieć wielkie serce żeby uratować i oddać!

Oj znam to uczucie znam........Był moment, że był naprawdę kiepsko - ale ja jestem pół góralka pół Tatarka - to wiesz....żywcem nas nie wezmą;-). Wprawdzie był moment, że nie wiedziałam już co dalej.
Grzybicy boję się nadal panicznie. Bo wiem jakie to wredne dziadostwo.

Kochana to nie jest odwaga, to po prostu przypadki - a potem to już zwyczajnie poczucie odpowiedzialności.

Oddawanie jest najtrudniejsze.........kto przeżył ten wie. A biorąc pod uwagę fakt, ze Gerard z nami od września mieszkał......to eeeee tam. Nic nie powiem.

Mój najdłuższy tymczas mieszkał eeee chyba 10 m-cy. No blisko rok. Też problemowy, operacje itd. I ma najlepszy dom pod słońcem.... u Dominiki :twisted:

Takich po ponad pół roku było na tyle dużo, że nie pamiętam

Grzyba nadal się boję.
Każde zadrapanie na kocie to chwila paniki.

Kotę wyszczepiłam na microsporę, podaję zylexis.
Zaszczepię jeszcze insolem bo ponoć świetny.
Na razie muszę ją doprowadzić do sterylki.

Kurczę jak jadę samochodem do pracy to patrzę na pobocza.
Może spotkam KOGOŚ w potrzebie?

...a była zagrzybiona śpi na mojej poduszce!:))

viewtopic.php?f=1&t=126416&start=90

Ten jest w potrzebie - mozesz sobie wziąć:-) Zdrowy, ale jak chcesz przebadamy ile wlezie:-)

Jak ten pojedzie to w kolejce czeka Cynamon - jak wolisz, to możesz go sobie wziąć bez kolejki:-)

viewtopic.php?f=13&t=116270

Obaj mi spędzają sen z powiek.......

Bo 3 w kolejce jest Julka - która diabli wiedzą ile będzie czekać........

Neigh pisze:
ennante pisze:Nawet nie trzymam kciuków za Gerarda.
Nawet sie nie usmiecham
Nawet sie juz lekko nie ciesze.

Stoizycm. Spokoj. Tylko spokoj moze nas uratowac

DOKŁADNIE!
Brać mi tu proszę przykład z koleżanki.

..

Biorę przykład. Wogóle się nie cieszę. Ten wtorek to ten jutro?

Tak to ten jutro........

A tu wątek Julki

viewtopic.php?f=13&t=122525

Muszę oczyścić ten strych do końca, bo mi się normalnie śni po nocach.

wtorek..... yhyyyyyy

kciuki za Gerarda :ok:

za Gercia

Gerarda zawiozła Kasia z Kociego Świata........ja nie chciałam. A poza tym chciałam, żeby ktoś spojrzał własnym okiem. Kasia uprzedzona, że gdyby coś to Gerarda przywozi z powrotem......

Po drodze zaleczyli lecznicę, skąd Gerard wyszedł z plikiem recept, torbą lekarstw i info, że ten jego pęcherz.....to jakaś porażka.

Pani słuchajcie zachwycona. Pokurcze łaziły za nim, a Gerard oczywiście zlewka. Co go tam jakieś takie drobne dwa psy ( bądz co bądz TYLKO psy ) mogą obchodzić, tak?

Pani stwierdziła, że jest śliczny i nie śmierdzi ( hmmm nie skomentuję...). Wygląda na to, że ok...

Kasia stwierdziła "chociaż chciałam, nie było sie do czego przyczepić. Pani wygląda na BARDZO rozsądną". Za tydzień Kasia sie wprasza na wizytę........Ja muszę odczekać - dla jego i mojego dobra myślę, ze zrozumiecie.

Idę sobie popłakać.

Gerard za tęczowym mostem.

Kto przegląda forum