I o BABCI (moja mama też tak mówi o sobie w stosunku do moich kotów, ale jeszcze jej się nie zdarzyło przy obcych ludziach!
) i o koledze! Super. Się chłopaki dobrali. Ostatnio, jeszcze w Polsce, jechałam autobusem. Na jednym z przystanków wszedł zakapior. Z psem. Paskudne chłopaczysko. Wiecie, taki blokers podejrzany: kaptur, spojrzenie, za które należy się dożywocie, o urodzie nienachalnej i bez przesadnego sosunku do higieny. Pies miał kaganiec i widać było, że potwornie się męczył.
Patrzyłam złym okiem. Pies się szarpał, drab nie reagował. Jechał z kumplem, a ja tylko czekałam na jakąś "popisówę" względem traktowania psa. I się doczekałam... Gdy autobus stanął, zakapior dosłownie porwał psa w objęcia, przytulił z całej siły i cmokając zapamiętale zwierzę po łbie stwierdził: no jeszcze troszeczkę, maleńka, zaraz ci to zdejmę, bo wysiadamy. I - cmok! Cmok! Cmok!
Poczułam się jak w raju... Kolega nic nie powiedział, a chłopaczysko zachowało się tak, jakby kumpla w ogóle obok nie było.
Co do pomocy dla odciętego od świata Mirmiłowa - umarłam.
Nie, łachudrom nic nie trzeba. Najwyżej można by Dużemu wysłać chleb, bo zapomniał nabyć przed świętami. Do jutra jednak wytrzyma, na chudego nie trafiło 
DZIĘKUJEMY ZATEM ZA TROSKĘ! 
Haniu - bazując na doświadczeniach ostatnich miesięcy zapewniam Cię, że wcale nie jesteś daleko od Mirmiłowa. Jeśli ktokolwiek jest daleko, to tylko JA.
Czeniutek byłby zachwycony, po prostu zachwycony, gdybyś zechciała pokonac tę banalną odległość i wysłuchać, taaaak - w pełni i do końca wysłuchać, co on ma do powiedzenia. Konia z rzędem temu, kto nie przerywając, dotrwałby do końca tej oracji...
Zaraz będzie.
Też obstawiałabym Joża. To Polcia zniebieściała?
NIEBIEŚCIUTKA jak Jożik. Tylko z rudymi znaczeniami. 
Na ten zadziwiający fakt otworzyła mi oczy niezapomniana Magdalena Samozwaniec.