wspólne życie - wątek optymistyczny :-)

I oby tak dalej! Trzymam kciuki za Ciebie, Kamari i za kicię.

kamari pisze:
Wczoraj był dzień Miśka, więc nie pisałam o Niusi, która po porannym masażu sama z siebie stanęła na tylnych nóżkach Odkładałam ją do spanka, a ona wyciągnęła nóżęta i sama na nich stała. Powtórzyłam to jeszcze raz, zeby zobaczyć, czy to nie przypadek, ale za drugim razem też stanęła. Nie trwało to długo, ale było świadome
Amelka, która to pilnie obserwowała stwierdziła, że w takim razie koniec z taryfą ulgową dla chorych i rozpoczęła się regularna kotłowanina. Skoki z góry, zapasy, zabawa w berka...Niusia zachwycona, jak każdy kociak uwielbia się bawić

Ile radości potrafią sprawiać futrzaki

Jako stała czytelniczka tego wątku i cicha wielbicielka Twoich Pociech,życzę powodzenia i trzymam kciuki za nóżki Niusi :ok:

Bardzo dziękuję za wszystkie kciuki i wspaniałe słowa pod naszym adresem, przy czym te dla Niusi uważam za jak najbardziej zasłużone

Po małej przerwie na leczenie kocich i ludzkich istot (te ludzkie to tak przy okazji wizyty u weterynarza :mrgreen:

) postanowiłam uzupełnić braki w przedstawianiu naszych przyjaciół z pracowni.

PRACOWNICY

Cztery lata temu przed firmą pojawiła się Bąbolina.

Obrazek

Bida straszna, brudna, wychudzona i bardzo nieufna, przychodziła przez dłuższy czas na jedzenie pod samochodem. Po jakimś czasie zaczęła zaglądać ostrożnie do sklepu, aż znalazła sobie miejscówkę pod kaloryferem, w najbardziej schowanym kącie.
Znałyśmy się parę lat, ale dała się dotknąć może ze dwa razy. Pojawiała się kiedy była chora, po podleczeniu znikała. Musiała doświadczyć w życiu wiele złego od ludzi, na pewno miała kiedyś złamaną łapę.
Kiedy bardzo źle się czuła dawała mi się złapać i przez kilka dni jeździłyśmy do lekarza.
Przy pierwszej takiej wizycie okazało się, że Bąbolina ma bardzo chorą wątrobę i nerki. Cudem udało się ją z tego wyciagnąć i zanim zniknęła - wykastrować. Bo okazało się, że kicia, to facecik z malutkimi jajeczkami.
No ale już tak się przyzwyczailiśmy do imienia, że do końca pozostała Bąboliną.
W zeszłym roku Bąbolinka przyszła za późno, trzustka była już nie do uratowania. Po kilku dniach musiałam podjąć najtrudniejszą decyzję w życiu i zakończyć jej cierpienia. Cały czas mam wyrzuty sumienia.

Od Bąboliny zaczęły wizyty kotów w pracy. Niektóre przychodziły tylko na jedzenie i podleczenie, inne z czasem wprowadzały się na stałe.

Drugi w kolejności zameldował się Ignac.

Obrazek

Ignac to wielki kocur o spojrzeniu bandyty i gołębim sercu. Nigdy się nie spieszy, ludzie ustępują mu z drogi a psy mijają dużym łukiem. Do kastracji był panem całej okolicy i toczył wieczne bójki z młodym narybkiem. Po zabiegu bójki się skończyły, ale legenda widać została, bo odkąd Ignac wprowadził się do nas na stałe, to inne kocury omijają nasz teren.
Ignaś jest kotem zniezniszczalnym, przeżył między innymi postrzał z wiatrówki w tył głowy. Śrut cudem przeszedł tylko przez mięśnie, ale spowodował silny krwotok, w tym do wewnątrz czaszki. Nie wiemy jakimi siłami woli Ignac dowlekł się do pracowni, a przeszedł naprawdę kawał drogi - szliśmy później po śladach krwi. Ledwo zdążyliśmy do lekarza, bo Ignac dusił się od krwi. Ale przeżył, wygoił się błyskawicznie i jego mały łepek pozostał nieuszkodzony.
Oczywiście nie udało się ustalić sprawcy, chociaż szukało go wiele osób (poza policją oczywiście). Nie mniej sprawa została nagłośniona i więcej nie słyszeliśmy o takich przypadkach w okolicy.

W międzyczasie wpadł na leczenie Pysiek, który w efekcie leczenia wylądował u nas w domu i Zuza, która wpadła urodzić cztery Zuziaki.

Obrazek

Zuziaki miałam wszystkie oddać, ale ...
Opieki nad maluchami podjął się międzyinnymi Ignac, któremu kurduple dosłownie właziły i do dziś włażą na głowę.

Obrazek

W skład Zuziaków wchodzą:
Zuzakowa, Krawacia i Lola

Obrazek

oraz Chłopaniu

Obrazek

Jako ostatnia do ekipy pracowników dołączyła forumowa Omisia, która odpowiada za papierkową część pracy

Obrazek

Każdy z kotów odpowiada za inny odcinek pracy, ale o tym opowiem w oddzielnej części.

no wow co jeden kot to piękniejszy :1luvu:

z taką ekipą chyba mile się pracuje?
lepiej niż z ludźmi :twisted:

naprawdę ujmujące te foteczki kamari :1luvu:

Edytka1984 pisze:no wow co jeden kot to piękniejszy
z taką ekipą chyba mile się pracuje?
lepiej niż z ludźmi
naprawdę ujmujące te foteczki kamari

Bardzo dziękuję, też uważam, że są piękne :1luvu:

Chociaż jeszcze nie widziałam brzydkiego kota

Praca z futrzakami jest świetna, już nie wyobrażam sobie pracowni wypełnionej kocimi koszykami. I na pewno z kotami łatwiej się dogadać :ryk:

Film z Miśkiem oglądaliśmy z synkiem jednym tchem i Łukaszek rozpłakał się, że nie może go pogłaskać...

Za tym uszkiem to tez zauważyłam, ze trzeba drapać, ale na filmie pozy wszystkie włącznie z tą "patrzcie, o! taki jestem słodki" jak u mnie w łóżku :ryk:

Kamari piszę spóźnione PW :oops:

kamari pisze:Po małej przerwie na leczenie kocich i ludzkich istot (te ludzkie to tak przy okazji wizyty u weterynarza ) postanowiłam uzupełnić braki w przedstawianiu naszych przyjaciół z pracowni.

PRACOWNICY

Cztery lata temu przed firmą pojawiła się Bąbolina.

Bida straszna, brudna, wychudzona i bardzo nieufna, przychodziła przez dłuższy czas na jedzenie pod samochodem. Po jakimś czasie zaczęła zaglądać ostrożnie do sklepu, aż znalazła sobie miejscówkę pod kaloryferem, w najbardziej schowanym kącie.
Znałyśmy się parę lat, ale dała się dotknąć może ze dwa razy. Pojawiała się kiedy była chora, po podleczeniu znikała. Musiała doświadczyć w życiu wiele złego od ludzi, na pewno miała kiedyś złamaną łapę.
Kiedy bardzo źle się czuła dawała mi się złapać i przez kilka dni jeździłyśmy do lekarza.
Przy pierwszej takiej wizycie okazało się, że Bąbolina ma bardzo chorą wątrobę i nerki. Cudem udało się ją z tego wyciagnąć i zanim zniknęła - wykastrować. Bo okazało się, że kicia, to facecik z malutkimi jajeczkami.
No ale już tak się przyzwyczailiśmy do imienia, że do końca pozostała Bąboliną.
W zeszłym roku Bąbolinka przyszła za późno, trzustka była już nie do uratowania. Po kilku dniach musiałam podjąć najtrudniejszą decyzję w życiu i zakończyć jej cierpienia. Cały czas mam wyrzuty sumienia.

Od Bąboliny zaczęły wizyty kotów w pracy. Niektóre przychodziły tylko na jedzenie i podleczenie, inne z czasem wprowadzały się na stałe.

Drugi w kolejności zameldował się Ignac.

Ignac to wielki kocur o spojrzeniu bandyty i gołębim sercu. Nigdy się nie spieszy, ludzie ustępują mu z drogi a psy mijają dużym łukiem. Do kastracji był panem całej okolicy i toczył wieczne bójki z młodym narybkiem. Po zabiegu bójki się skończyły, ale legenda widać została, bo odkąd Ignac wprowadził się do nas na stałe, to inne kocury omijają nasz teren.
Ignaś jest kotem zniezniszczalnym, przeżył między innymi postrzał z wiatrówki w tył głowy. Śrut cudem przeszedł tylko przez mięśnie, ale spowodował silny krwotok, w tym do wewnątrz czaszki. Nie wiemy jakimi siłami woli Ignac dowlekł się do pracowni, a przeszedł naprawdę kawał drogi - szliśmy później po śladach krwi. Ledwo zdążyliśmy do lekarza, bo Ignac dusił się od krwi. Ale przeżył, wygoił się błyskawicznie i jego mały łepek pozostał nieuszkodzony.
Oczywiście nie udało się ustalić sprawcy, chociaż szukało go wiele osób (poza policją oczywiście). Nie mniej sprawa została nagłośniona i więcej nie słyszeliśmy o takich przypadkach w okolicy.

W międzyczasie wpadł na leczenie Pysiek, który w efekcie leczenia wylądował u nas w domu i Zuza, która wpadła urodzić cztery Zuziaki.

Zuziaki miałam wszystkie oddać, ale ...
Opieki nad maluchami podjął się międzyinnymi Ignac, któremu kurduple dosłownie właziły i do dziś włażą na głowę.

W skład Zuziaków wchodzą:
Zuzakowa, Krawacia i Lola

oraz Chłopaniu

Jako ostatnia do ekipy pracowników dołączyła forumowa Omisia, która odpowiada za papierkową część pracy

Każdy z kotów odpowiada za inny odcinek pracy, ale o tym opowiem w oddzielnej części.

No proszę jaka sekretarka z Omisi
Kamari każda historia jest wzruszająca ,koteczki piękne :1luvu:

się wzruszyłam bardzo...
a Omisia - sekretarz czy skarbnik?

no a Niusia, że stanęła na łapki to jest mega wiadomość!!!
:piwa:

Niuslka wymiata

skoro ona stanęła na nóżkach, to naprawdę już niebawem zacznie chodzić!!! Ależ ma samozaparcia ta dziewczyna no!!!! :ok:

Niusia na nóżkach! :1luvu:

Piękne te Twoje koty;)
Lubie takie zdjęcia w objęciach;)

Zerknęłam do Milusiowych zdjęć. Na początku miał te łapki bardzo wyprostowane, takie spastyczne wyprostowanie. Pierwsze próby poplatanych kroków były po 1,5 miesiąca. I na normalnych zdjęciach jeszcze było widać, w którym miejscu kręgosłup był strzelony. W tym samym mniej więcej czasie zaczął spać z łapkami podkurczonymi.
Teraz jeszcze czasami jak się zdenerwuje albo coś chce szybko zrobicto tez mu sie prosyują ale już naprawdę niewiele.

Lidka pisze:Piękne te Twoje koty;)
Lubie takie zdjęcia w objęciach;)

Zerknęłam do Milusiowych zdjęć. Na początku miał te łapki bardzo wyprostowane, takie spastyczne wyprostowanie. Pierwsze próby poplatanych kroków były po 1,5 miesiąca. I na normalnych zdjęciach jeszcze było widać, w którym miejscu kręgosłup był strzelony. W tym samym mniej więcej czasie zaczął spać z łapkami podkurczonymi.
Teraz jeszcze czasami jak się zdenerwuje albo coś chce szybko zrobicto tez mu sie prosyują ale już naprawdę niewiele.

Na szczęście Niusia nie ma uszkodzonego kręgosłupa, ale mimo jej niezwykłej siły nie zacznie zaraz biegać. Dziękuję, ze napisałaś jak to wyglądało u Milusia. Dzielny chłopak, dobrze, że stanął na nogi

To, że mu się czasem plączą, to nic w porównaniu z tym, że może się poruszać

Jak ja uwielbiam te opowieści z zaczarowanego domu :1luvu:

wspólne życie - wątek optymistyczny :-)

Kto przegląda forum