Miki i cała reszta - Tako u mamy, Dominik :)

podałam Twój mail Anetko,
p. Angelice co chciała Guliwera
bo napisała, ze chętnie adoptuje Dominika,
ale nie wiem co to za domek, trzeba przemaglować

Dominik - nie paprz się :ok:

dzisiaj znów byliśmy w lecznicy...
Źle to wygląda...
Szwy pospadały i sie rozeszły, resztę trzeba było usunąć, bo powodowały potworny stan zapalny z ropą i martwicę tkanek... Strasznie to wyglądało... I wygląda...
W tej chwili Dominik ma wielką dziurę w brzusiu...

trzymajcie kciuki, żeby wewnętrzne szwy nie puściły, bo nie wiem co wtedy będzie...

Dziś został mu założony opatrunek zamknięty, i będziemy codziennie jeździć na jego zmianę i na zastrzyki...

Na szczęście Dominik je i załatwia się w miarę normalnie.

Kurcze...
Tak mi go szkoda...

ojej

jaki biedny

Biedny Dominik

bardzo martwię się o niego ...żeby tylko było dobrze :ok:

Bidulek

Nie dość, że go trzeba było kroić, to jeszcze mu się rana paprze.

Kochani, trzymajcie się.

Dzięki

Będziemy sie trzymać, bo innego wyjścia nie mamy...
Napisała do mnie pani Angelika o Dominika, ale z adopcja musimy sie na razie wstrzymać niestety, bo kotuś musi najpierw wyzdrowieć.
Pani Angelika wymaga chyba lekkiej edukacji... Ma co prawda już kotkę - od Kociej Mamy, ale pytała, czy może wypożyczyc ode mnie transporter na drogę... :roll:

Innych kwestii na razie nie poruszałam, bo Dominik jeszcze niegotowy do przeprowadzki, a nie wiem, czy Pani zechce poczekać... Pożyjemy...

Co do moich Głupoli...
Minimalne postępy są, niestety naprawdę minimalne...
W niedzielę Miki odmówiła przyjmowania posiłków...
Nie jadła nic. Kompletnie.
Miałam juz czarne wizje, ze powtórzy się sytuacja, jaką przerabialiśmy przy wzięciu Lakiego, ze Miki nic nie jadła przez 4 dni ze stresu, a próba połknięcia czegokolwiek kończyła się harczeniem i pluciem... Koszmar. Jechaliśmy z nią na sygnale do weta bo myśleliśmy, że coś jej w gardle utkwiło...
W poniedziałek szłam do pracy na 6 rano... :roll:

Niewyspana, zła i półprzytomna - założyłam butki, kurteczkę, wrzuciłam torbę na ramie i wychodze. I nagle słysze z wiklinowego koszyka ... "...błeee... błee... błee ... błeeeeeeeeeee........" w wykonaniu Miki...
Chyba jestem nienormalna, ale jeszcze nigdy w życiu nie ucieszyły mnie tak bardzo kocie rzygi :ryk: