Miziasty Łapek czeka na swojego człowieka na bydgoskim stryc

Uploaded with ImageShack.us
Jestem młodym kocurkiem, urodziłem się wiosną tego roku.Razem z rodzeństwem i mamą byliśmy kotkami wolnożyjącymi w centrum Bydgoszczy.Wszystko zmieniło się 15 listopada,kiedy rozciąłem sobie cały brzuch od zewnetrznej części tylnej łapki po pachę przedniej.2 dni cierpiałem schowany w szopce,moje rodzeństwo miałczało i przyprowadziło karmicielkę.Było mi już wszystko jedno, chciałem tylko zasnąć i nie czuć bólu.Obudziłem się i nic już nie bolało.Leczyli mnie ponad miesiąc, bo rana nie chciała się goić a ja strasznie pokochałem ludzi.Pozwalam im na wszystko, nawet na wpychanie gorzkich tabletek.Są ważniejsi niż jedzenie.A co tam może poczekać najważniejsze żeby każdą chwilkę wykorzystać na przytulanie.Człowiek przychodzi do mnie tylko 2 razy dziennie-to tak mało, żeby mu wymruczeć jak bardzo go kocham i potrzebuję do przytulania.Jestem taki łagodny, miziasty,mruczę jak traktor bo wiem, że człowiek jest dobry!Czekam tu sobie na tym bydgoskim strychu na Ciebie.Przyjdź po mnie, proszę

Kociuszku, żebyś znalazł dobry dom

To niesamowite jak on jest spragniony człowieka.To kotek wychowany na śródmiejskim podwórku.Ten miesięczny okres ratowania jego życia przemienił go w kota, który nie potrafi żyć bez mizania. Dzisiaj rano jak byłam u niego nie dał mi sprzątnąć klatki...tylko miziaj mnie, miziaj, surowe mięsko nie bylo atrakcją.Niechcący go wystraszyłam i wskoczył po drabinie pod dach.Wołałam ,kiciałam raptem kilka sekund...i zszedł, bo chęć bycia głaskanym była silniejsza od strachu.
Ten koteczek tak potrzebuje swojego człowieka.

Miziasty Łapek czeka na swojego człowieka na bydgoskim stryc

Kto przegląda forum