ta Pani ma tylko siostrę - starszą od siebie, 82-letnią, ale po kota do mnie zgłosiła się opiekunka tej Pani i przez nią nawiązałam kontakt z tą starszą osobą - i ta opiekunka nawet deklaruje, że w razie czego zabierze do siebie Makarego, ale ona ma dwa duże psy przygarnięte z Palucha (to fajni ludzie, pokazywali mi - tzn. ta opiekunka z mężem - zdjęcia tych psiaków w swoich telefonach - to bokserka i rottwailerka, które na Paluchu dosłownie konały, gdy je zabierali) - ale znając stosunek Makariusza do dużych psów i tak umówiłam się, że w razie czego ja go zabieram
tylko po prostu widzę oczywiście same najczarniejsze scenariusze - że coś się stanie, że wtedy ofkors wkroczy nagle cudem odnaleziona rodzina, bo jak zostaje np. mieszkanie to raptem dziesiątki krewnych się odnajdują, a opiekunka dzisiaj jest a za rok może być inna lub żadna.... - napiszcie proszę, że histeryzuję!!!!!!!!!!!
- dzwonić będę i przyjeżdżać, bo to niedaleko od mojej pracy - tak już się zresztą z tą Panią umówiłam - na szczęście nie ma problemu z kontaktem z nią i odwiedzaniem, ona chyba wręcz bardzo lubi się przed kimś wygadać 
- starałam się tak dobrać dom, żeby zminimalizować mu stres - tam zero zwierząt, Pani całkowicie odporna na akcje "podrapane, zrzucone, zniszczone" - pokazywała mi krzesła podarte przez tamte koty - mieszkanko niewielkie, więc zaszyć się nie ma gdzie, cisza, spokój, własny człowiek na wyłączność non-stop praktycznie.... - już sama nie wiem, co jeszcze można by mu zapewnić....
to będzie super dom dla Makarego 
- strasznie się martwię, że powtórzy schemat stresu z poprzedniej przeprowadzki. Pani wyciąga go zza wersalki, głaszcze, nosi na rękach, ale on wypuszczony chowa się tam ponownie. Tak jak u nas przez pierwsze trzy tygodnie - dał się wyjąć spod Julki łóżka i zrobić wszystko ze sobą, ale "uwolniony" natychmiast czmychał ponownie pod łóżko...