Rudy dom, Chmurek na tymczasie, Protka i Chmurka w DS!

To pierwsza noc przebiegła raczej prawidłowo :twisted:

Garfildos i Puszek przywykną, Rademenes i Ryś :1luvu:

, mały myszkę też polubi :wink:

. Dzielny maluch, 3.30 to dobra pora na zwiedzanie :lol:

a 6.00 na śniadanie. Dobrze idzie, Pańcia zdyscyplinowana a to najważniejsze :twisted:

Pochwalę Cukiereczka - wzorowo skorzystał z kuwetki (co prawda w pokoju ma swoją) w łazience, choć wyrżnął łepkiem w żwirek, bo uparł się skorzystać z tej kuwetki, która ma wysokie wejście - odpowiednie dla dorosłych kociaków, a dla niego ciut za wysoka :twisted:

Mina kota trochę zdziwiona jak oprócz wymiecionej już saszetki dostał jeszcze suche jedzonko dla kociaków juniorów z wrażliwym żołądkiem. Sziedzi uparcie pod wanną, ale łaskawie dał się już pogłaskać, a nie ucieka z podkulonym cieniutkim ogonkiem :lol:

Straszna bida mała.... Oczka wymagają dłuższego leczenia, ale sierść jest mięciutka i jak tylko mały widział, że zbliża się moja ręka to przestał aż tak bardzo wzdragać się przed moim dotykiem. Jak pierwszy raz próbowałam go dotknąć, a on w panice zaczął się wycofywać, ogarnęła mnie taka tkliwość, takie współczucie... takie zażenowanie, że wcześniej nie zajmowałam się pomocą takim kocinom...
W momencie, gdy po raz pierwszy sam położył się wygodniej na moich kolanach, poprawił się w starym swetrze, ciężko westchnął i zamknął oczka z błogim wyrazem pyszczka, popłakałam się :cry:

Joasiu, jesteś przekochana, że wzięłaś Cukiereczka do siebie i że tak się o niego troszczysz. :1luvu:

Tylko żadnego zakochiwania się - proszę. :mrgreen:

Nie po to jesteś super DT, żebyś się zmarnowała i zamieniła w kolekcjonerkę. :lol:

dlaczego ma sie nie zakochiwać? jesli koty sie dogadaja? u kazdego jest inny poziom masy krytycznej do zakocenia, u mnie wynosi to 5 sztuk przy szóstym zaczyna sie piekło i sikanie gdzie popadnie. za DT a może DS? :ok:

Bo im bardziej się zakocha, to tym trudniej będzie oddać kota do adopcji.
I nie o to chodzi, żeby tymczasy zostawały, tylko żeby znajdowały nowe DS, a DT mogło pomóc kolejnemu nieszczęśnikowi znaleźć swoją życiową szansę.

Agneska pisze:Bo im bardziej się zakocha, to tym trudniej będzie oddać kota do adopcji.
I nie o to chodzi, żeby tymczasy zostawały, tylko żeby znajdowały nowe DS, a DT mogło pomóc kolejnemu nieszczęśnikowi znaleźć swoją życiową szansę.

- tak to mnie więcej działa

. A tymczasy się kocha, czy się chce, czy nie ... tylko trzeba sobie w głowie postawić barierkę: to-nie-mój-kot :twisted:

alix76 pisze:
Agneska pisze:Bo im bardziej się zakocha, to tym trudniej będzie oddać kota do adopcji.
I nie o to chodzi, żeby tymczasy zostawały, tylko żeby znajdowały nowe DS, a DT mogło pomóc kolejnemu nieszczęśnikowi znaleźć swoją życiową szansę.

- tak to mnie więcej działa . A tymczasy się kocha, czy się chce, czy nie ... tylko trzeba sobie w głowie postawić barierkę: to-nie-mój-kot

Jak wiecie to mój pierwszy tymczas.... więc pewnie straciłam i głowę i serce :mrgreen:

Cukiereczek jest po prostu słodziutki - szczególnie jak przestał się mnie tak panicznie bać. Zrobił już nawet pierwszą wyprawę - samodzielną! - po mieszkaniu i to w towarzystwie rademensa! :1luvu:

Nie umniejszając opieki w Boliłapce, dziś wybraliśmy się z Cukiereczkiem do mojego weta, który od ponad 20 lat opiekuje się moim zwierzyńcem - tak na wszelki wypadek. Kocur jest baaaardzo bojowy (liczne rany cięte i kłute na mnie), ale u weta zachowywał się nad wyraz spokojnie, choć badanie i zastrzyki mogły mu się ewidentnie nie spodobać :twisted:

Oczywiście, koci katar, dwa zastrzyki, dodatkowe leki, ale płucka czyste, serce bije jak dzwoneczek, uszka w stanie idealnym, tylko oczka chore... całe szczęście, że kociak wszystkie leki pochłania z jedzonkiem bez zmrużenia okiem

Wet zna mnie i mojego hopla, więc traktuje mnie bardzo łaskawie pod względem finansowym

a przy okazji zachwycał się nad urodą Cukiereczka :ryk:

Za to ja wróciłam aż mokra, bo kocurek stanowczo wzbraniał się przed włożeniem go znowu do transporterka, więc zapięłam mu smyczkę, szelki i owinęłam w znajomy już mu sweter i tak szliśmy... Cukierek całą drogę był idealnie grzeczny - na całe moje szczęście!
Ryś go obwąchuje co chwila, rademenes wylizyje mu łepetynę i układa się do snu koło małego.... Garfild konsekwentnie syczy i pofukuje, a Puszek się wyprowadził do drugiego pokoju...
Ale po powrocie z pracy znalazłam Cukiereczka w drugim pokoju przy osobnej miseczce Rademenesa (ma karmę na problemy z nerkami), która stoi na szafce (na wysokości ludzkich kolan) i wcinał z wielkim apetytem. A Rademenes siedział pod szafką i pilnował aby nikt mu w przekąsce nie przeszkadzał :ryk:

Stado się integruje :ryk:

i jaki opiekuńczy wujek Rademenes :1luvu:

i macierzyński Wujek Ryś :1luvu:

Dopieść trochę Puszka, niech się nie czuje odtrącony :wink:

Ja też z moimi tymczasami często chodzę do mojego veta :wink:

- raz, że mam bliżej a dwa, że co 2 głowy to nie 1

Co do Rysia to wcale się nie dziwię, zę tak się zachowuje - sam ma najmniejszy staż w naszym stadku i jest bardzo opiekuńczy w stosunku do reszty kociaków. Ale że Rademenes - główny prowodyr bójek, syków, zaczepialski taki troskliwy....? Aż jestem zdumiona! Ale i zachwycona, rzecz jasna :1luvu:

A oto bohater całego zamieszania:

Czarnuszek do schrupania - istny Cukiereczek :lol:

Baaardzso bojowy kotek.... teraz odreagowuje stres śpiąc na moim swetrze, Rademenes dogląda czy wszystko w porządku... :mrgreen:

I jak tu tego tymczasa nie pokochać?! :1luvu:

Mały spał zawinięty w kolejny, jeszcze cieplejszy sweter tak, że tylko nosek i kawałek uszka można było dostrzec. Noc przeszła w miarę spokojnie. rano kota nie ma! Nauczona już doświadczeniem wlazłam pod wannę, a tam mała kupka nieszczęścia miauczy "jeść"! :mrgreen:

Ledwo zdążyłam rozkruszyć lekarstwo (Rademenes mnie poganiał) i podać kociakowi pod wannę

Dziś z mniejszym apetytem, ale wsunął prawie całą saszetkę, tylko gorzej będzie z wyciągnięciem go na zakraplanie oczek :cry:

Przewiduje kolejne rany cięte

Jak szykowałam już sobie jedzonko kątem oka zobaczyłam jak Cukiereczek, na ugiętych łapkach i z podkulonym ogonkiem, cichutko zagląda do kuchni, jakby bał się, że ktoś go przegoni. Obok niego majestatycznie przeszedł Garfild - tym razem nie fuchał, tylko spojrzał takim wzrokiem obojętnym, że mały ze strachu pewnie znowu zwiał pod wannę :mrgreen: