Czesio, Jożik, Miś i Polcia.

[amyszka]

z tydzień jej to zajmie

[Aniada]

Witajcie Moje Kochane, choć raczej powinnam napisać "Witaj Lożo Szyderców" Za troskę bardzo dziękuję - dojechałam bez przygód, spokojnie, w ciepełku, choć podróż trwała jedyne 17 godzin. Z Mirmiłowem witałam się okrąglutką dobę, nim nie nastąpiła katastrofa. Nie wiem, czy to wirus, czy zatrucie jakoweś, ale po drugim domowym, własnoręcznie przyrządzonym obiadku, zaczęłam czuć się niewyraźnie... Ogólna jakaś słabość powaliła mnie do łóżka w ciągu godziny, w ciągu następnej otrzymałam standardowy pakiet dolegliwości przypisany zatruciu, a następnie gratis w postaci potwornego zimna, dreszczy, gorączki 39st., i chwilowych utrat przytomności. No tego nie miałam w planach... Mąż nalegał na wzywanie pogotowia, ja natomiast uparłam się, że umrę w domu. Nie po to wracałam po 3miesięcznej nieobecności, by jechać do szpitala! Przez kolejne dni leżałam jak pień, dziś zaczęłam troszkę podjadać i nawet dotarło do mnie, że powinnam natychmiast zdać krótką bodaj relację z powrotu, bo ktoś gotów mnie posądzić o zrealizowanie wcześniejszych zamiarów i zjedzenie kotów!
Nie pomyliłam się, jak widać...

Aby sprostować błędne mniemania i wykluczyć wizytę policji, spieszę donieść, że wszyscy mieszkańcy Mirmiłowa żyją i czują się rewelacyjnie.
Powitanie było długie, na zmianę żywiołowe lub... pełne pokory. Odpracowywane poprzez uściski, oraz... padanie na kolana. W kocim świecie bowiem nic nie jest oczywiste.
Pamiętacie zabawę w "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy"? Polegała ona na tym, że rozbawione i biegające dzieci na hasło o Babie Jadze musiały zastygnąć w dokładnie takich pozach, w jakich w danej sekundzie się znajdowały. Nie wiem, w co bawiły się moje kotecki, ale gdy stanęłam w drzwiach po prostu zastygły. Zamarły, wlepiając we mnie oczka tak intensywnie, że sama całkowicie straciłam rezon. Tkwiliśmy tak przez parę sekund - ja i one - po czym wszystko potoczyło się dokładnie tak jak przypuszczałam: Czesio i Pola zaczęli się wylewnie witać, nadstawiać pyzulki, strzelać baranki, tulić się, mruczeć, opowiadać; Jożo smyrgnął do wnętrza kanapy, Miś zaś długo, długo tkwił nieruchomo, w raz przyjętej pozycji, przyglądając mi się z nieprawdopodobną intensywnością. Na jego pysiu malowało się najwyraźniejsze: "no znam ją, kurczę, znam, ale skąd??? no kogoś mi przypomina...". Po kilku godzinkach bezustannego śledzenia mojej osoby, nieustannych wnikliwych obserwacjach, trzymaniu się w bezpiecznej odległości, wielu przemyśleniach, badaniach i analizach - Miś ewidentnie rozwiązał zagadkę (obstawiałam,że zajmie mu to kilka tygodni) i też przyszedł się poprzytulać.
I wszystko potoczyłoby się iście sielsko, gdyby nie zaszywający się w kanapie Jożik. Przez kilkanaście godzin wracałam w okolice kanapy, by rymsnąć na kolana przed kołdrami i poduchami, tkwiącymi w jej otwartym wnętrzu i aby rozmaitymi słowy zachęcić pieszczocha do wyjścia. Nie było mowy. Aż do mojej choroby Joż obrażony był śmier.tel.nie. Jeśli wychodził z kanapy to tylko na siusiu i jedzonko, przy czym demonstracyjnie odwracał się do mnie kuperkiem. Głaskanie było absolutnie wykluczone.
Krótko przed tym, nim tajemnicza zaraza powaliła mnie w piernaty, przebłagałam wreszcie rozczochrane bóstwo, obdarowując je obficie i pokornie rybnymi kabanoskami.

Powitania z mężem opisywać nie muszę? Zjedzony nie został. Cudem jakimś...

[Gretta]

O rany... myślałam, że po prostu masz mnóstwo spraw po powrocie (że o powitaniach nie wspomnę ) a tu takie atrakcje:( Dobrze, że już dobrze

[barba50]

Koniecznie zdrowiej Toż nie po to wracałaś, żeby zdychać z zatrucia i przeziębienia. Ale mam nadzieję, że bez lekarza się nie obyło

Fajne to powitanie z kotami A takie śmiertelne obrażanki jak to w wykonaniu Jożika to znamy, znamy. Muszą okazać, że nie będą na drugi raz tolerować takiego znikania

[Hańka]

Dobrze, że dałas znak życia, bo już się zaczynałam martwić, nie bez powodu, jak widać. Ech, to juz ci nie będę dokuczać, że pewnie Miś Ci zaszkodził
Jożik najwyraźniej kocha najmocniej!

[Aniada]

Basiu, obyło się bez lekarza, ale to dlatego, że fizycznie nie byłam w stanie zejść do auta, by jechać do szpitala czy przychodni. Powinnam była wezwać pogotowie, ale wiedziałam, że przy takim tempie "rozliczania się z Matką Naturą" wezmą mnie do szpitala. Leżałam kiedyś z powodu salmonelli. Wiem, że przy zatruciach zabierają błyskawicznie, by człowiek dostał kroplówkę i się nie odwodnił. Zwlekałam zatem, bo na myśl o wyjeździe z domu budziło się we mnie zwierzę. Ledwo przecież do niego weszłam!
Mąż poił mnie olbrzymią ilością wody, zorganizował mi tanninal i jakoś, jakoś, powoli zaczynałam wracać do świata żywych. Potem leżałam sobie spokojnie w łóżku, nadal dużo, dużo piłam, i wygrzebałam się.
Teraz tuptam nawet do fryzjera. Mam nadzieję, że nie odnowię wątku wpadek urodowych

Haniu, będę szczera - mąż ostrzegał: jak zjesz Misia z taaakim futrem, to się to dobrze nie skończy. Chociażbyś go wcześniej ostrzygła. Zakłaczyłam się po prostu, ot i wyjaśnienie zagadki.

[Hańka]

A tak serio-serio: jesteś pewna, że to domowe jadło Ci zaszkodziło? Bo infekcja się przecież jakiś czas rozwija...Obstawiałabym raczej coś z czasu podróży - załatwiłam się kiedyś na cacy żurkiem przydrożnym.
Zrób się u fryca na bóstwo i wstaw fotkę!
Że o kotach nie wspomnę.

[Aniada]

Podróż była długa i w zaspach... Towarzyszka poczęstowała mnie herbatą z rumem...
Focię wstawię, jeśli będę zadowolona.
Focię kocie wstawię bezdyskusyjnie.

[amyszka]

Jak dobrze że już się wykurowałaś
Ja też byłam pewna że cieszysz się z powrotu i nie masz dla nikogo czasu ,a tu choróbsko Cię powaliło
Głaski dla koteczków

[Sihaja]

[Aniada]

Powolutku przymierzamy się do świątecznych sesji...



Jutro natomiast rozpoczynamy remont podłogi. Tym razem w przedpokoju i już nie frezarką do paznokci, tylko dremelem. Kto przechowa Mirmiłeczka przez tydzień? Szczodrze dopłacę. Misiowa niebotyczna radość z faktu, iż coś się nareszcie dzieje dała nam w kość już podczas prób przestawiania mebli. Misio aż się trząsł z wielkiego ukontentowania. Tak było strrrrrrasznie nudno! A teraz, nareszcie - remoncik! Tralla-li, tralla-la! Przebierał łapciętami, jakby siuśków nie mógł utrzymać, drobił w miejscu jak Japoneczka, podskakiwał i rzecz jasna, wbrew jakimkolwiek prawom fizyki - był WSZĘDZIE. Już myślałam, że mi zacznie jodłować z radości. Aż się boję - Misio w połączeniu z frezarką i wszechobecnym pyłem będzie nie do ogarnięcia...

[Aniada]

No tak. Jak przyszło do przechowywania Mirmiłeczka to się żadna nie odzywa!

[estre]

Ja mogę go przygarnąć

[Aniada]

Ja mogę go przygarnąć

Przywracasz mi wiarę w człowieka! Miś miałby fajnych przyjacieli u Ciebie. Ale niestety, to chyba nie będzie konieczne. Aż mnie nosi z nerwów - mój nowy dremel stroi fochy, freza nie mogę założyć. Normalnie mi piana uszami idzie. Czekam na męża, aż z pracy wróci, ale podłogę powinnam oczyścić z fug do soboty. Sobota to jedyny dzień, gdy ktoś może mi te fugi położyć. Wrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Hańka]

Miał być Czesio z bombkamy i jemiołą...Hm, ułomna jestem, bo najwyraźniej z tego zestawu widzę tylko Czesia. I to duuużo Czesia.
Edit: zapomniałam spytać, jak tam fryzura?