Piękny czarny Promyk ... już dobrze :-)

Zmodyfikuj - nie da sie ukryć, że wiemy już mniej-więcej co jest nie tak za zdrowiem ślicznego Promysia. Żele by zlizał, kapuste zmiażdżoną i przywiązaną do łapki zedrze a rozmasować delikatnie też sobie nie da (taki masaż boli jak sk...syn - doświadczyłam na własnej skórze to wiem :roll:

). Ewentualnie może da się zrobić zimny okład, żeby zmniejszyć obrzęk.

Alienor pisze:Zmodyfikuj - nie da sie ukryć, że wiemy już mniej-więcej co jest nie tak za zdrowiem ślicznego Promysia.

Czyli prosimy Erin o modyfikację tytulu

Promysiu

smarti pisze:Mam chwilę czekajac na łaskawy przyjezd wetki to i ja napisze kilka slow na temat emocji.
...no ja bym jednak naszych sytuacji nie porównywała...
Ty widziałaś Promysia jako Superkota-maczo z podwórka który jeszcze miał chęć i siłę córeczki płodzić...
Ja takim go widziałam jeden dzień a już od następnego widzę go zmęczonego,cierpiącego,krwawiącego,słaniającego się na łapkach,czasem nawet nie mającego siły podnieść swego wielkiego łebka ani stanąc na łapkach..

czy wiesz że odkąd miał pierwaszy krwotok ani razu nie usiadł!! bo nie ma sily !
te teksty o leżeniu z wywalonym brzusiem brzmią dla mnie jak bajka z 1001 nocy -brzusio wywala zdrowy i szczęśliwy kot,a Promyś takim nie jest..nie mam jednak nawet czasu na komentowanie tego bo cały mój czas pochlania Promyś i pozostałe moje kociaste których przecież z powodu Promysia zaniedbać nie mogę,bo ktoś mi je powierzył ufając ze zajmę się nimi jak najlepiej..

Oczywiście Promyś ma dni a może raczej godziny kiedy wyglada w miarę normalnie i to wszystko tym bardziej rozrywa serce..

i nie domagam się od nikogo wsparcia,wspólczucia itp,bo wcale nie chcę aby ktokolwiek tutaj zawracał sobie głowę dodatkowo rozczulaniem się nad moimi rozterkami i stanem mojej psychiki.
Każdy ma aż nadto swoich problemów i obciążanie innych swoimi wcale splendoru mi nie doda.
Oczywiście ,jeśli dziewczyny mają na tyle wielkie serca aby pisać o mnie ciepło i wspomagać finansowo to jestem im za to bardzo wdzięczna, ale nie ze względu na zaspokajanie swojej prożności a wyłącznie ze względu na dobro i dobrą enrgię dla Promysia.

Najbardziej na swiecie pragnę aby wszyscy ciepło myśleli o Promysiu i zaklinali jego wyzdrowienie a przynajmniej odejście bez bólu gdy nadejdzie jego czas..

Ja,jak z resztą chyba i Ty,jestem już dużą dziewczynką i muszę dać radę-decydując się być DT oraz wzięć Promysia "z ulicy" zdawłam sobie sprawę że mogą mnie na tej drodze spotkać różne nieprzewidziane okoliczności i muszę im sprostać.A jeśli bym nie zdawała sobie z tego sprawy to wcale by mnie to nie usprawiedliwiało...przeciwnie.
a Ty dajesz do zrozumienia ze będąc tam u siebie odczuwasz to samo co ja i cierpisz tak samo ..a to niemożliwe,bo nie wiesz nic o tym co my tu czujemy patrząc na niego...

Nie było mnie przez prawie cały dzień, więc nie miałam nawet jak zajrzeć. Zajrzałam niedawno ... i zrobiło mi się bardzo, bardzo przykro

Chciałam porozmawiać z Iwoną, ale nie odbiera telefonu, więc zrobię to tutaj.

Nigdy nie było moim zamiarem licytowanie się, kto bardziej cierpi i kocha – bo tego po prostu nie da się ani zmierzyć, ani porównać. Ale jest mi niezmiernie przykro, że piszesz do mnie w ten sposób :cry:

Pytasz, czy wiem, że Promyś jest zmęczony i nie ma siły? Otóż wiem – o wiele bardziej, niż sądzisz. Jest to dla mnie nadal bardzo trudny i smutny temat, ale napiszę o tym. Opowiadałam Ci niedawno i wspominałam także na wątku, że mój Psotuś [‘] miał wirusową odmianę tej paskudy. Paskudy, nazwa której, do dnia dzisiejszego nie może mi przejść przez gardło

Od momentu, kiedy choróbsko zaatakowało, do chwili, w której się pożegnaliśmy, minęły 3 miesiące. Na początku też miałam nadzieję, że leczenie pomoże i Psotuś pokona choróbsko – tak, jak Ty z Promysiem. Potem załatwiałam kolejne transfuzje i przy każdej denerwowałam się tak, jak chyba nigdy wcześniej – tak, jak Ty ratując Promyka. A na koniec – kiedy na dodatek wyszła u Psocika kardiomiopatia - patrzyłam na Niego i pękało mi serce – tak, jak Tobie, kiedy patrzysz Promysia. Psotuś nie krwawił, ale każda kolejna transfuzja szła „w gwizdek”, bo szpik przestał pracować i wytwarzać czerwone krwinki. Te zabiegi były rozciągnięte w czasie, ale stres zrobił swoje. Ostenie noce prawie nie spałam, budziłam się co chwila, sprawdzając czy jeszcze oddycha. A kiedy zaczął w lecznicy odchodzić, nie mogłam uwierzyć ... i do tej pory do końca nie potrafię się z tym pogodzić. Do dnia dzisiejszego nie mogę spokojnie czytać i słuchać o tym wstrętnym choróbsku. Zwłaszcza, że rok temu dokładnie to samo podejrzewano u Pixelka.

Tak wyglądał Psotuś, kiedy go wzięłam do siebie:

Tak zimą, kiedy jeszcze miał dobre wyniki:

A tak w ostatnim okresie swego życia:

I dzień przed odejściem :cry:

Widać różnicę, prawda? :cry:

Dlatego wiem Iwono, co czujesz – wiem bardzo dobrze. Nie widzę Promyczka, ale doskonale zdaję sobie sprawę, w jakim jest stanie, bo wiem, co ta paskuda robi z kotem

Chętnie oddałabym tę wiedzę komuś innemu, ale niestety - nie ma tak dobrze

Tobie jest ciężej pod tym względem, że patrzysz na Promysia i widzisz, jaki jest słaby. A ja cierpię, bo nie mogę przy Nim być w chorobie. I dlatego uważam, że moje cierpienie nie jest ani lepsze, ani mniejsze od Twojego – jest po prostu inne. Ale to, że Promyczek był u mnie krótko, nie oznacza, że wyrzuciłam Go ze swojego serca i mnie to nie boli. Bo boli – i to bardzo :cry:

Nie mogę spać po nocach i ciągle płaczę, bo oddałabym wszystko, żeby przywrócić Mu zdrowie i siły.

Myślę ciepło i o Promyku, i o Tobie. I finansowo też Was wspieram i będę wspierać, bo taką odczuwam potrzebę serca.
Dlatego, proszę – bardzo, bardzo mocno – pomyśl o tym, co napisałam, bo naprawdę jest mi przykro, kiedy tak do mnie piszesz

Dziewczyny, trzymajcie się...
A Promyk przede wszystkim niech się trzyma!

Ja durna jestem, teraz internetu nie miałam, to wczoraj z komórki jakoś próbowałam przejrzeć, co to się u Promynia dzieje... widząc, że dobrze nie jest, smsa do Smarti napisałam, co by się trzymali, ale zdolna jestem, nie podpisałam się nawet :/

Więc teraz tu - wszystko dobrze ma być!

uważam Erin, że dlatego jak piszesz ..."wiem – o wiele bardziej, niż sądzisz" nie powinnaś tak naciskać na kolejne diagnozy i kolejne męczarnie dla kotusia, 99% to już nie podejrzenie a pewność białaczki, dlaczego więc nie chcesz dać Mu spokojnie odejść? Jeżeli kotek będzie czuł się dobrze, to znaczy nie będzie cierpiał, podawajmy leki i wspomaganie...ale w momencie gdy zostanie już tylko cierpienie i strach Promysia jestem jak najbardziej za eutanazją, po co robisz sobie kolejnych wrogów? Po co te napaści? Może mam zacytować PW, które mi wysłałaś? a przecież pomagałam Ci jak mogłam, załatwiałam co tylko było w mojej mocy... a Ty normalnie na mnie napadłaś. Jeżeli już nawet bardzo spokojna i stonowana SekretFire pisze Ci abyś się przeszła na spacer i ochłonęła.... to chyba coś w tym jest, zacznij kobieto nareszcie myśleć..... liczą się nie Twoje uczucia, czy poczucie winy (nazwij to jak chcesz) a samopoczucie Promysia, któremu wszyscy tu kibicujemy i wszyscy naprawdę bardzo się o niego martwimy... pomyslałaś o naszych uczuciach?

i jeszcze chciałam poprosić abyś kontaktowała się ze mną w godzinach pracy TOZ Białystok, mój prywatny numer jest wyłącznie dla przyjaciół... nie życzę sobie telefonicznego naskakiwania na mnie

Już wiem dlaczego całe "KOTKOWO" jest beeeee....cały Zarząd TOZ jest beeeeee.... przestali Ci potakiwać i przestałaś ich lubić

A ja nie życzę sobie, abyś w MOIM wątku mnie obrażała.
ZROZUMIAŁAŚ???
Jakoś nie przypominam sobie, żebyś sama uważała Kotkowo i inne osoby z TOZ za cacy.
Przynajmniej ostatnio :roll:

EDIT: literówka

Ciiiiiiiiiiiiii :oops:

isollde pisze:Ciiiiiiiiiiiiii

Masz rację. Promysiu, już tylko myślę o Tobie :1luvu:

Dziewczyny :evil:

spokój

każdy ma emocje i nie może ich powstrzymać, ale na wątku PROMYCZKA mają być tylko pozytywne wpisy i myśli bo to mu dodaje siły, aby dalej żyć :1luvu:

CatAngel - tak będzie, obiecuję!

Erin pisze:CatAngel - tak będzie, obiecuję!

za Promyczka :ok:

dzielny chłopak z niego

CatAngel pisze:

za Promyczka dzielny chłopak z niego

Wiem

Za Promyczka :ok:

Promysiu, jestem tu cały czas odkąd dowiedziałam się o twojej chorobie.
Nie odzywałam się, ale kciuki mocno trzymam cały czas.

Jeśli już musisz odejść

, to niech te ukradzione dni będę ciebie dobre i spokojne.
Niech będą pełne czułych rąk smarti i Jej TŻ. I pełne dobrych, ciepłych myśli i pozytywnych emocji od wszystkich, których spotkałeś na swojej drodze ... realnie i wirtualnie.
I oby nic, nie zmąciło pamięci o dzielnym, czarnym kocurku, który skupił wokół siebie tyle wrażliwych serc.

Smarti, pogłaskaj Promysia ode mnie.
Cały czas wierzę, że los z nas kpi i może jeszcze w swojej łaskawości zmieni swoje wyroki

Piękny czarny Promyk ... już dobrze :-)

Kto przegląda forum