Nasze kotki i kocurki. Natan zostaje z nami.

a ja godzinę wcześniej z pracy wyszłam, żeby mieć choć cień szansy na dostanie sie do domu przed północą. Moje pociągi miały prawie 2 godziny opóźnienia, ale udało mi się z innego dworca pojechać nie osobowym tylko przyspieszonym (a już miałam bilet na pośpiecha bo mnie szlag trafił na osobówki

)

kalair pisze:
Szura pisze:Ale w Łodzi już jest nieznośnie

Uściślijmy. Ogólnie jest tragicznie! Ale da się żyć.
No, gdzie ta Mysia??

Ja? Jestem :mrgreen:

Chyba nie da się jednak żyć, wyszłam na zewnątrz, tramwaje na kościuszki stoją, namickiewicza-piłsudskiego stoją, jeden wielki korek, nieprzebrane tłumy stoją na przystankach autobusowych, a na postoju taxi na piotrkowskiej 0 taxówki i kolejka jak za dawnych dobrych czasów.

Na marginesie, maciejowa, gdzie te wycieczki, żeby wyśjć szukałam walonki a znalazłam okazyjnie japonki :mrgreen:

Mysię kotkę, dam jutro, dzisiaj nie ma już po co robić zdjęć, bo ciemno i i tak będą do niczego.

Ale na otarcie łezek macie złą osę- Jaśminkę

Zapomniałam o wycieczkach... :oops:

Na razie czekam na chłopa, który bokiem się gdzies przecisnął i podobno już jedzie...

W takich sytuacjach telefony komórkowe są zbawienne. Przynajmniej wiadomo co się dzieje :ok:

jaka śliczna puchatka

kiche_wilczyca pisze:jaka śliczna puchatka

Kto, osa?

A tu macie Kociokwik u mojej mamy w kuchni:

najmysia pisze:W takich sytuacjach telefony komórkowe są zbawienne. Przynajmniej wiadomo co się dzieje

No właśnie! Dobrze, że są komóry..

Naliczyłam się pięć kotów :mrgreen:

Jak to pięknie wygląda - same kudłacze :1luvu:

A ja siedmiu :mrgreen:

kiche_wilczyca pisze:Naliczyłam się pięć kotów Jak to pięknie wygląda - same kudłacze

dobrze popatrz, jest więcej :mrgreen:

Jaśminka to zołza i gryzoń :mrgreen:

Ale jak chce potrafi być przymilna i rozkoszna, ale tez do pewnego czasu. Charakterna z niej baba. Nie ma umiaru w zabawie. Zawsze jej mało. Ale nie dopuszcza do zabawy innych kotów. Chce wyłączności.

Ale lekiem na całe zło tego świata jest Natan. Z całego tego miotu on był najbardziej nieznośny. Każde dotknięcie powodowało rozdzierający wrzask malucha. I właśnie tak na niego mówilam -Wrzaskun :mrgreen:

Przy odsikiwaniu darł sie. przy masowaniu brzuszka, wrzeszczał, ważyłam go, tak samo :strach:

A teraz to plaster miodu, a nie kot :love:

Co prawda próbuje mnie zadusić własnym ciałkiem już teraz ponad 4 kilowym ale jest taki słodki w tym co robi, tak rozbrajajaco miły, pojekuje, grucha i mruczy jednoczesnie, że ja głupia baba pozwalam mu na spanie na mnie w każdej pozycji. :ryk: