Tanie Dranie. Part Five. Biduś[`]. Można zamknąć ;)

Trzymaj się Wielbłądziu .............

W ogóle się nie trzymam.
Powoli przestaję chyba mieć czym płakać.
Codziennie patrzę i będę patrzeć na to Jej śliczne zdjęcie na pulpicie...

Nie mogę się z tym pogodzić.
Wiem, że była i stara i chora i przede wszystkim wyniszczona całym swoim marnym życiem. Ale mimo wszystko

Pytałam dziś kolejną wetkę, jak to jest możliwe, że taki zabiedzony, wyniszczony, chory i w dodatku jeszcze kaleki kot (myślę o stanie, w jakim była, kiedy Ją wzięłam), będąc nosicielem tego wirusa, zdołał się wybronić i żyć u mnie we względnym zdrowiu i ogólnym niezłym stanie przez ponad trzy i pół roku. Wetka powiedziała, że nie wie. Że to był prawdziwy cud. I moja zasługa :oops:

Tak bardzo chcę ani na chwilę nie tracić wiary w to, że COŚ Gdzieś Tam jest :cry:

Kasiu, jest, musi być, inaczej nic by nie miało sensu.
A ten cud to był cud miłości, Twojej miłości, którą koteczka czuła i to dawało jej tyle siły do życia.
Przytulam, niestety tylko wirtualnie, ale z całego serca.

Króweńka Tosia AgiPap też odeszła :cry:

Miała niewiele ponad dwa lata

Nie ma qrwa żadnego Boga, nie ma.

Wielbłądzio pisze:Króweńka Tosia AgiPap też odeszła
Miała niewiele ponad dwa lata

Nie ma qrwa żadnego Boga, nie ma.

Odeszła na to samo co Twoja. OKazało się, że była FIV +. Udało się tylko parę kropli krwi pobrać i zrobić test. To nawet nie była krew tylko woda zabarwiona na czerwono. Białaczka nie wyszła. A jeszcze w zeszły czwartek wylizywała ryż z miski na stole po naszym obiedzie. A teraz leży pod zimną ziemią u mamuśki na ogródku. Obok Tiny i Lemurka. A jutro dołączy do nich Frycek - nasz 10 letni króliś. Bo z nim muszę jutro też pojechać, po TO. Dostał wylewu, ma wykrzywioną główkę, nie widzi i już się męczy. Ale on przynajmniej wykorzystał na maksa limit króliczego życia.

Wiem jak się czujesz - do dupy.
Ja też tak się czuje, albo nawet gorzej.
Ja ryczę, a TŻ jak mu zadzwoniłam poszedł się napić. W ten weekend nie zjeżdżał z Katowic na weekend i nie pożegnał się z nią nawet.

Kasiu, kochanie , bardzo współczuję..Mimo wszystko, jakoś się trzymaj biedulko!

AgaPap pisze:
Wielbłądzio pisze:Króweńka Tosia AgiPap też odeszła
Miała niewiele ponad dwa lata

Nie ma qrwa żadnego Boga, nie ma.

Odeszła na to samo co Twoja. OKazało się, że była FIV +. Udało się tylko parę kropli krwi pobrać i zrobić test. To nawet nie była krew tylko woda zabarwiona na czerwono. Białaczka nie wyszła. A jeszcze w zeszły czwartek wylizywała ryż z miski na stole po naszym obiedzie. A teraz leży pod zimną ziemią u mamuśki na ogródku. Obok Tiny i Lemurka. A jutro dołączy do nich Frycek - nasz 10 letni króliś. Bo z nim muszę jutro też pojechać, po TO. Dostał wylewu, ma wykrzywioną główkę, nie widzi i już się męczy. Ale on przynajmniej wykorzystał na maksa limit króliczego życia.

Wiem jak się czujesz - do dupy.
Ja też tak się czuje, albo nawet gorzej.
Ja ryczę, a TŻ jak mu zadzwoniłam poszedł się napić. W ten weekend nie zjeżdżał z Katowic na weekend i nie pożegnał się z nią nawet.

Aga - tulę Ciebie bardzo mocno..... :cry:

Tak mi przykro, tyle śmierci wśród kotów Drogich mi Osób....
[']

Aga, Ciebie też tulę mocno, z całego serca.
Śpij spokojnie, króweńko['] :cry:

przytulam...

Dziękuję jeszcze raz Wam wszystkim

Wczoraj wieczorem zapaliłam obu naszym Dziewczynkom cynamonową świeczkę. Usnęłam przy niej, ale paliła się do rana.
Jestem pewna, że moja mądra, dorosła (chciałam napisać 'stara', ale Tam przecież nikt nie jest stary), troskliwa Bidunia zaopiekowała się już malutkim ślicznym krowiaczkiem Agi :cry:

Nie pojmuję tego. Bo żeby to jeszcze umarł jakiś bezdomny, chory, zaniedbany kot, taki prawie niczyj... To pewnie nawet byłabym w stanie zrozumieć to, że umarł o wiele za wcześnie... Ale kiedy COŚ zabiera z tego świata istotkę młodą, chcianą, kochaną, wychuchaną, czyjąś...
*^$@?*_#)?( )^@ :twisted:

Mój Biduniek nie był młody. Nie wiadomo, czy była rzeczywiście stara, czy to tylko jej wygląd - efekt lat życia w nędzy i poniewierce - stwarzał takie pozory. Tak czy inaczej, niewątpliwie, JAKĄŚ część tego życia miała już za sobą. Tosia była dopiero kocim dzieckiem, 'nastolatką'...
Podobnie czułam się, kiedy kilka lat temu odeszła na pp moja 11-miesięczna Gadzia.
I kiedy prawie 10 lat temu straciłam mojego, 26-letniego wtedy, Mężczyznę

Na parapecie obok siedzi sobie mój osobisty krowiak, sześcioletni gumkojad Norcia. Jej też od kilku lat by tu nie było, umarłaby też jako niewiele ponad dwuipółroczny 'kociak' - gdyby nie natychmiastowa reakcja i skuteczna pomoc (dosłownie w OSTATNIEJ chwili) kogoś, kto kiedyś był nam bliski. Kogoś, z kim z pełną premedytacją poróżnił nas potem inny ktoś - ze wściekłej zazdrości i zwyczajnego strachu o własny tyłek. Minęło już sporo czasu, a nadal tak parszywnie smutno. Smutno nie tylko dlatego, że straciłam (chyba?) bliską osobę - jeszcze bardziej z tego powodu, że 'inny ktoś', wykorzystując PEWNE :twisted:

swoje 'atuty' :roll:

, od samego początku świadomie i z wielką satysfakcją niszczy drugiego (naiwnego i szczerze zakochanego) człowieka. Z wielkim powodzeniem niestety

Wielbłądź...

Jestem.

Ja też jestem i cały czas usiłuję zrozumieć dlaczego

Aga, TEGO chyba nie da się zrozumieć, na ilekolwiek sposobów by się nie próbowało.
Przynajmniej ja nie potrafię, od prawie 10 lat

Od dnia, kiedy odszedł ode mnie Ktoś, z kim mieliśmy spędzić razem całe nasze życia. 26 lat, skończone jedne studia i drugie w trakcie... Własne mieszkanie, perspektywy niezłej pracy, baba :wink:

kochająca na zabój i wierna... Jakieś problemy... I KONIEC. Koniec wszystkiego. I całej mojej tzw. normalności.
Został mi po Nim srebrny zaręczynowy pierścionek-pierwiosnek. I wiara w Miłość silniejszą niż cały ten zasrany tutejszy świat.
I koty. Do końca mojego tutaj tylko koty. Bo nikt nie byłby Nim - to niewykonalne., a nikogo innego nie chciałabym na próżno oszukiwać.

Wielbłądzio pisze:Aga, TEGO chyba nie da się zrozumieć, na ilekolwiek sposobów by się nie próbowało.
Przynajmniej ja nie potrafię, od prawie 10 lat

Wiem, że się nie da, ale mimo tego cały czas zadaję sobie pytanie czy mogłam wcześniej coś zauważyć, co s zrobić inaczej. Przecież koty z FIV żyją lata, a ją zabrano nam po tygodniowej chorobie. Jest moim jedynym kotem, który od przybycia do nas nie chorował

A potem parę dni i koniec.

Po południu przyszedł mój ojciec, usiadł na kanapie rozgladnął się po salonie i od razu, a gdzie Tośka? Bo ona zawsze pierwsza do niego przylatywała. Jak się dowiedział to nie chciał wierzyć i tylko powtarzał. Taki fajny, miły kotek i mial łzy w oczach.

Ja też coś podobnego przeżyłam, chociaż inaczej. Byłam z kimś przez 6 lat, plany mieliśmy. Potem ja dorosłam i okazało się, że nie jestem już tą bezwolną dziewczynką, z którą zaczynał być jak miałam 15 lat. Odeszłam, jak pojawiła się jedna taka, która była zainteresowana. Przyznam się, że skorzystałam z okazji, bo wcześniej próbował to zrobić, a ja nie chciałam go mieć na sumieniu więc się męczyłam w tym związku. Po 1,5 roku bycią z nią zrobił to skutecznie. Ją to mało obeszło z tego co wiem, a ja do tej pory mimo wszystko nie umiem wspominać tego kawałka mojego życia bo mam wyrzuty, chociaż byłam już wtedy mężatką i miałam małe dziecko.

Też cały czas zastanawiam się, co mogłam zrobić inaczej.
Nie zgodzić się na podanie sterydu na te rany na skórze...? Nie kąpać (wtedy nie złapałaby kataru)...?
Ale gdyby nie udało się powstrzymać rozwoju tych ran, mogłaby umrzeć chociażby z powodu ich zakażenia.
Przecież nie wiedziałam, że tamten test wyszedł źle. Że jednak jest śmiertelnie chora. Że nie należy igrać z ogólną odpornością. Małgosia też tego nie wiedziała, przecież tyle razy pytała mnie, czy kot miał robione testy na Felv i FIV - a ja z przekonaniem odpowiadałam, że tak i że oba wyszły ujemne

Biduniek od paru tygodni wyglądał coraz gorzej.
Miała kilka padaczkopodobnych ataków, które wzięłam za histeryczne drapanie się z powodu silnego świądu :oops:

, tymczasem były to już najprawdopodobniej pierwsze sygnały rzucania się choroby na mózg :cry:

Była coraz słabsza...

Moja maleńka koślawa Królewna. Codziennie wpatruję się w to zdjęcie na pulpicie, głaszczę Ją po pyszczku, po poduszeczkach drobniutkich łapek i ryczę :cry:

...

Tanie Dranie. Part Five. Biduś[`]. Można zamknąć ;)

Kto przegląda forum