Bułkownik i Trun(i)a - wiosna idzie, koty szaleją.

[shira3]

Anihili - trzymaj się - dokładnie wiem co czujesz...
Trzeba czasu....
Mścisiu..... [*]

[anna57]

Heh, nie ma już Mścisia... Żył z takimi wynikami chyba tylko siłą woli, tyle, że organizm nie dał rady. Nie mogliśmy dłużej patrzeć jak cierpi, jak płacze przy każdej próbie karmienia czy pojenia. Dziś był wet, powiedział, że i tak nie przeżyłby nocy i pomógł Mu odejść.

Pamiętam jak rok temu przyjechał do nas - wtedy spadł pierwszy śnieg. Dziś też padał śnieg.
Teraz już Go nic nie boli.
Myślałam, że jestem dość dobrą Dużą. Widocznie tak nie było, przepraszam Kocie

Byłaś dobrą Dużą, nie masz sobie nic do zarzucenia..
Wyniki krea nie dawały Jemu żadnych szans

Dobrze, że pozwoliłaś Mścisiowi godnie odejść..[']
Przytulam mocno.

[ola19]

Bardzo smutna wiadomosc. Srebrnogrzbiety (')

[-Buffy-]

Dziubku-Mścisławie śpij spokojnie kocurku. [*]

[Asia_Siunia]

Aniu - byłaś najlepszą i najkochańszą Dużą jaką mógłby sobie Mścisiek wymarzyć....Tak bardzo, bardzo mi przykro...Nasz pierwszy kot też zachorował nagle na nerki i równie nagle musieliśmy podjąć decyzję o skróceniu jego cierpień bo każdy dotyk sprawiał mu już ból... To bolało, pierońsko bolało...


[']

[Boo]

Dziubek był ciężkim kotem. Myślałam w sumie, że jego adopcja jest niemożliwa a kot bardzo domu potrzebował. Bywał agresywny, nieprzewidywalny. Nie umiał zbytnio znaleźć się w schronisku. Publiczny wikt bardzo ciężko odchorowywał. Sytuacja była beznadziejna. Pamiętam, jak Ania napisała, że rozmyśla nad adopcją Dziubka. Bardzo starałam się nie być upierdliwa, ale kilka błagalnych PW poszło Pamiętam później ogromną naszą radość, jak bardzo cieszyłyśmy się z Buffy, jak bardzo nie mogłyśmy uwierzyć w szczęście Sreberka. Później transport, przystanek u aniposz i przyjazd do Was, do domu. Jak okazało się, że nie aż takie straszne to Zuo, tylko troszkę...

Aniu, adopcja Dziubka-Mścisława to jedna z moich najbardziej udanych, ukochanych adopcji. Podarowałaś mu to, na co praktycznie nie miał szans. Dałaś mu prawdziwy dom. Dom i rok wspaniałego życia, na które każdy kot zasługuje. Widocznie Mścisław poszedł w jakość, nie w ilość... Byłaś dla niego najlepszą Dużą, jaką mógł sobie tylko wyobrazić. Być może, prawdopodobnie, jedyną Dużą jaką miał.

Mścisiu, teraz jesteś TAM, gdzie już wszystko, zawsze będzie dobre. Gdzie nie ma bólu, głodu, chłodu, cierpienia. Wczoraj podążył TAM za Tobą nasz schroniskowy Fuśko, też przegrał z chorymi nerkami. Fuśko nie miał tyle szczęścia co Ty, nie miał domu, nie miał swoich rąk do głaskania, kolan do leżenia. Nikt o niego nie walczył. Został uśpiony samotny, niechciany, niczyj. Przywitaj go proszę, zaopiekuj się nim i opowiedz mu o Ani, o domu, jak dobrze było. I czekajcie TAM na nas...

Aniu, dziękuję.

Miścisiu [*]

[Kociama]

Mścisiu Koteczku Słodki [']
Tak strasznie smutno,nie umiem się pogodzić z Twoją smiercią
Będę Cię ciepło wspominać zawsze
Twój uśmiech do mięcha

Aniu mocno przytulam

[AniHili]

Wcześniej zabierałam się kilka razy do napisania czegokolwiek i odpuszczałam. Nie umiałam ubrać w słowa różnych myśli. Dziś już umiem.

Rok z Mściśkiem był chyba najlepszym rokiem, jaki spędziłam z którymkolwiek ze zwierzęcych przyjaciół. On był nasz, a my byliśmy Jego. Mój TŻ, który dotąd nie lubił kociastych...pokochał Szare Zuo ze wszystkimi Jego wadami (a miał ich kilka - był lekko nieprzewidywalny, na początku rzucał się go obcych, potrafił być megamarudny, dostawał głupawki o 4 nad ranem ) Nieważne, najbardziej istotne były Jego dobre cechy - pięknie "grał" gdy rano właził do łóżka, codziennie witał się z nami gdy wracaliśmy z pracy. Był kotem - zagadką i kwintesencją kociego uroku.

Dziękuję Ci Boo77 za zaufanie, którym obdarzyłaś obcą osobę, powierzając mi takie cudo. Przepraszam za to, że nie umiałam zatrzymać Go wśród nas.

Teraz jest razem z innymi futrzastymi istotami gdzieś daleko. Moja siostra zabrała Mścisia do swego lasu, nie oddaliśmy Go do lecznicy.

Deklarowałam, że na razie nie weźmiemy innego kota - głównie ze względu na TŻ, który stracił swego kociego przyjaciela. Jednak mojemu chłopu śni się szary kot, to dobre sny. Dom bez kota nie jest domem - ktoś z forum ma w podpisie sentencję o takim znaczeniu. Dopiero teraz ją zrozumiałam.
Zaczęliśmy się rozglądać za kimś, dzięki komu powroty do mieszkania będą znów miały sens. Jak coś zdecydujemy, dam znać.

Dziękuję Wam wszystkim za wsparcie w niełatwych chwilach.

[Asia_Siunia]

Powodzenia

[Nemi]

Tą sentencję ma Wistra "Dom bez kota jest jak człowiek bez duszy... Nie ma w nim życia."

Jest też wiersz Franciszka Klimka (cytat ze strony http://www.fjklimek.pl/katalog.php?pwd[1]=&sortuj=&grp=&grupa_p=1&grupa_rek[1]=&aukcja=&start=18) :

A jeśli ktoś mi zarzuci,
że świat widzę w krzywym lusterku,
to ja powtórzę:
on w r ó c i...
Choć może w innym futerku.

Trzymam kciuki !

[kussad]

Aniu pięknie to napisałąś - aż dostałam kataru.
Nasz Mru[*] whiskasik wrócił po wielu problemach w futerku biało-burym
Bardzo mocno trzymam kciuki

[villemo5]

O to to!!
W biało - burym, Aniu

[aniaposz]

AniHili, dopiero teraz przeczytałam, co się stało. Tak strasznie mi przykro. Przykro tym bardziej, że osobiście poznałam Mścisia dzięki tym paru dniom, kiedy czekał u mnie na przeprowadzkę do swojego docelowego domu. Pamiętam jak chodził dookoła nóg, jak się ocierał i zaglądał w oczy... W szoku jestem, że tak błyskawicznie to wszystko poszło. Ale to był bezsprzecznie najlepszy rok jego życia. Chciałabym, żeby wszystkie koty miały choć tyle szczęścia... Tylko że nam, którzy zostajemy tu bez nich, niewiele ta świadomość pomaga, bo każde takie odejście strasznie boli. Trzymaj się. I czekaj... na Jego powrót.

[AniHili]

Historia Mścisia zakończyła się, ale to nie oznacza, ze wszystko zostało napisane. Przeciwnie, życie ma wiele historii.

Dziś zaczyna się u mnie historia Józefa Kota (czyli Józefa K., póki nie znajdziemy lepszego imienia).
Józef K. został dziś przywieziony z Zielonki. To kot forumowy, wyszukany dzięki carmenco.
7 kilogramowy wielkokot, bardzo ciemny buras z żółtymi ślepami - został zabrany od pani, któa mieszka a malutkim mieszkaniu z 30-stką kotów. Józek jest młodym, zdrowym (ale to sprawdzimy) kotem, który został znaleziony na drzewie.
Sukcesywnie będę zamieszczać zdjęcia, na razie kiciek jest zbyt przerażony i zabunkrował się w sypialni za moją poduszką. Niestety po pobycie w tamtym mieszkaniu jest niezwykle "aromatyczny" - mówić krótko wali jak zasikana brama. Jeśli nie zmieni miejsca, to czeka mnie cholernie zapachowa noc

[jozefina1970]

Dzielnie kibicujemy Józefowi