Dokacanie czyli wielkolud i maluch w jednym stali domu ;)

[Rakea]

Nie reagować na łapoczyny - a napewno nie odganiać i nie wolno krzyczeć na starszego.
Nie może odczuć, że mała = przykrość dla niego.
Jak jest kiepsko to odwracać jego uwagę, zająć czymś innym
No gdyby ją zagryzał to oczwywisćie zabrać małą (ale to się nie zdarza ).

wklejam link do tej karmy do poczytania (2 kg powinno wystarczyć - do kupienia raczej tylko u weta):
http://www.krakvet.pl/royal-canin-calm-p-13835.html

Jest jeszcze coś takiego (to można podawać krócej - tak 1-2 dni przed "wydarzeniem"):
http://www.kuchniapupila.pl/656535552/k ... 4ac2b37a37

[Nemi]

W sprawie łapoczynów - wklejam, post z wątku mojej tymczaski. U mnie się krzyczenie na awanturę sprawdziło się super. Stosowałam to, jeśli chodzi o psy, ale nie przyszło mi do głowy, że można zastosować to u kotów
Od czasu do czasu ... pojawiają się próby jakichś bójek ze strony tymczaski - ale wystarczy, że powiem FE, a napięcie opada

Jeśli chodzi o bijatyki między dziewczynami to ja w takich sytuacjach interweniuję tak jak się to robi w przypadku psów. Nie personalnie, bez odciągania jednej od drugiej i nagradzania jedzonkiem za takie zachowanie Nie ważne, kto zaczął i kto kogo leje, a kto prowokuje i histeryzuje. Po prostu - one wrzask, to ja wrzask w eter (nie personalnie) i rozganiam towarzystwo np. tupaniem, albo walnięciem książką w blat. Cokolwiek co odwróci ich uwagę i przestraszy trochę. Jedno solidne łupnięcie tuż przy awanturnicach przestraszy je na tyle, że się rozbiegną w różnych kierunkach i na jakiś czas będzie spokój. A po kilku- kilkunastu takich razach w końcu się nauczą, że nie wolno się awanturować. Ważne tylko byś nie krzyczała na jedną czy drugą, bo to może jeszcze pogłębić konflikt, tylko w eter. Krzycz na awanturę, a nie na kota

[ManfredkotTusi]

metonimia
Będziesz tak samo zestresowana jak ja dopiero co, pierwsze próby zabawy odczytywałam jako atak i reagowałam strofując Maniusia. Raz spojrzł na mnie dziwnie, z wyrzutem... i wtedy dotarło do mnie, że mówi: "Kobito, a tobie co? Ja się chcę... a przynajmniej próbuję... bawić z tym czymś a nie bić...wyluzuj, robisz mi przykrość..." Ja nie wiedziałam jak bawią się koty , zawsze miałam jednego. Myślałam, że to co widzę to agresja
Na początku warczał i syczał i bił tak, że nawet my się go zaczęliśmy bać bo potrafił w stresie z rozpędu i dla nas być... niesympatyczny. Taki sztywny chodził, i złe oczy robił a zawsze był "miziak łagodna gapa". Nabraliśmy do niego szacunku jak pokazał jaki być potrafi... twardziel...
Po lekturze forum zapamietałam "Nie reagować jak się krew nie leje", było trudno
Jak już się trochę oswoił z małą Lusią zaczęłam głaszcząc Go, przytulać drugą ręką do jego boku, grzbietu malutką (mieściła się w dłoni), asekurując ręką i własnym ciałem ewentualny atak na kruszynkę (raz dostałam w dłoń która trzymala małą ale bez pazurow i przestalam się o nią bać , nie bolało ). Instynkt dobrze mi podpowiadał bo one w ten sposób czuły swój dotyk, w atmosferze głasków i czułego przemawiania czuły, że jest OK, nie ma niebezpieczeństwa. Parę takich sesji i już się lubią, nie śpią razem jeszcze ale bawią się w berka.
Ja nią, jego głaskałam... . Gdybyście widziały ich miny, niepewność, zdziwienie, zdezorientowanie ale... nic groźnego a nawet trochę miło...
Pierwsze dotyki zaliczone a potem było już z górki.
Różnicą w mojej i Twojej sytuacji jest to, że: mój starszy ma około 8 lat a maleńka przyszła jak miala 6 tygodni, Maniuś jest wychodzący i mógł się ewakuować z domu w każdej chwili a mała w tym czasie roznosiła swoją woń po mieszkaniu, ja mam 3 pokoiki i zawsze można było koty odizolować.

Powiem Ci jedno , 2 koty, mini i duży to przewspaniałe odczucia. Coś się dzieje z człowiekami dziwnego... rozklejają się...