DulencjowoII.[*][*][*][*][*][*]Czesia i ktoś jeszcze :)))

Dulencjo, nie mam już siły zaglądać do Twojego wątku, a Ty musisz przejść przez to wszystko.
Bardzo, bardzo współczuję i jestem z Tobą

Gabi [']
i wszystkim, którzy Cię ostatnio opuścili [']

Napisałam to na wątku wspólnym Bubu i Gabi

Gibutkowa pisze:Ja się czuję też trochę winna, że radziłam Dulencji żeby dała byłym opiekunom Gabi druga szansę. Ona czuła, miała przeczucie że to nie jest dobry pomysł, że nie powinna Gaby oddawać. A właśnie Gaba dopiero po drugim oddaniu przez właścicieli się kompletnie załamała, bo po pierwszym to Dulencji udało się zdobyć zaufanie Gaby, była szczęśliwa, mizialska, pięknie jadła. Gdy drugi raz ją oddali Gaba długo nie chciała zaufać i chyba do końca już się nie otworzyła... Może gdyby Dulencja postawiła na swoim i wbrew radom nie oddała Gaby... może... ciągle mi się to w głowie kołacze

Nigdy, przenigdy nie będę Ci doradzała czegoś innego niż podpowiada Ci Twoje przeczucie

Gibutkowa, ale nie masz sobie czego wyrzucać.
Przecież Madzia nie zasugerowała się li tylko tego typu wypowiedziami...
pojechała tam z Gabą, zobaczyła jak kotka się ucieszyła, że jest z powrotem we własnym domu i postanowiła ją zostawić....
to nie Twoja wina, ani Magdy......

magdaradek pisze:Gibutkowa, ale nie masz sobie czego wyrzucać.
Przecież Madzia nie zasugerowała się li tylko tego typu wypowiedziami...
pojechała tam z Gabą, zobaczyła jak kotka się ucieszyła, że jest z powrotem we własnym domu i postanowiła ją zostawić....
to nie Twoja wina, ani Magdy......

Ale się zastanawiała wcześniej, dlatego pojechała sama sprawdzić. To że Gabi się ucieszyła to był tylko stosunek stęsknionego kota do wyrodnych właścicieli, to w ogóle nie miało nic wspólnego przecież z ich nastawieniem do kotów z ich poczuciem odpowiedzialności. A wiem że dość sporo osób (w tym ja) doradzało, argumentowało, że tak będzie lepiej, że to dla dobra Gabi. Dulencja miała czuja, od samego początku. Skupiliśmy się właśnie bardziej na zachowaniu kota a nie na właścicielach i to było dla Gabi zgubą

Gibutkowa pisze: Skupiliśmy się właśnie bardziej na zachowaniu kota a nie na właścicielach i to było dla Gabi zgubą

Niestety coś w tym jest..kot jest jak zdesperowany 2-latek.

Dulencja - trzymaj się!
Droga jest wyboista ale ta szóstka odeszła w objęciach przyjaciela.

ponownie zapraszam do bazarku....
viewtopic.php?f=20&t=117448&p=6433230#p6433230

Gibutkowa ma po części rację - postąpiłam wbrew sobie zostawiając tam Gabi, wbrew temu, że coś mi mówiło cały czas, że koty wrócą do nas... Zobaczyłam jednak, jak Gabi się ucieszyła, jak rozpoznała kąty... Myślałam, że robię dobrze, że się do nich uprzedziłam. Edytko, pamiętaj jednak, to była moja decyzja.
Mogę powiedzieć, że przyczyniłam się do odejścia Gabi - nie powinnam jej tam oddawać.

Pamiętam jak zabierałyśmy koty. Przygotowałam sobie w głowie całą mowę, pytania, które chciałam im zadać... Jak zobaczyłam Gabi, chciałam ją tylko zabrać i wyjść. Cóż mogłam im powiedzieć?? Niczego i tak by nie zrozumieli.
Pamiętam jak Gabi uciekała i się chowała, jak próbowali ją złapać.. Złapałam ją ja, bo do mnie podeszła - po tym już nie odzyskałam jej zaufania tak do końca. Zresztą tym razem bardziej też przerażał ją dom pełen kotów. Dom i Koty, które znała.

Lideczka ['] 2006 - 21.04.2015

Madziu! nie wiem co napisać... za dużo tego wszystkiego... siedzę i ryczę...
ogromnie Ci współczuję...
Gabi ['] Paciek ['] Gnojce ['] Rubiś[']
za dużo...

Junior zrobił się strrrrrasznym miziakiem.

Łazi za mną jak piesek, pakuje się na kolana przy każdej możliwej okazji, czasem włazi po plecach i siada mi na ramieniu i zapada w drzemkę (siedzi, śpi i kiwa się dopóki nie spadnie). Śpi ze mną w łóżku, pod kołderką oczywiście, caluteńki wtulony.
Mruczy, jak tylko na niego spojrzę.

Boi się, nie rozumie co się dzieje, szuka wsparcie u Ciebie

Dulencja pisze:Junior zrobił się strrrrrasznym miziakiem.

Łazi za mną jak piesek, pakuje się na kolana przy każdej możliwej okazji, czasem włazi po plecach i siada mi na ramieniu i zapada w drzemkę (siedzi, śpi i kiwa się dopóki nie spadnie). Śpi ze mną w łóżku, pod kołderką oczywiście, caluteńki wtulony.
Mruczy, jak tylko na niego spojrzę.

Skąd ja to znam. Moja Sibel tak miała. A spróbowałabyś ją tylko położyć to nie zaraz wstaje i na siedząco i snów zasypia, najpierw główka się kiwa a potem PAC! i na glebę. Oczywiście od razu takie oczki

"Ja wcale nie śpię, ja wcale nie śpię" :lol:

a za chwilę znów na siedząco kimała

Wróciłam z delegacji... Spodziewałam się takich wieści, ale i tak nie umiem się pogodzić :cry:

Śpijcie futrka [']
Oby to był koniec tego koszmaru, mocno Cię ściskam, Magda

Dulencja pisze:Junior zrobił się strrrrrasznym miziakiem.

Łazi za mną jak piesek, pakuje się na kolana przy każdej możliwej okazji, czasem włazi po plecach i siada mi na ramieniu i zapada w drzemkę (siedzi, śpi i kiwa się dopóki nie spadnie). Śpi ze mną w łóżku, pod kołderką oczywiście, caluteńki wtulony.
Mruczy, jak tylko na niego spojrzę.

Czasem myślę, że niektóre zwierzęta chcą pocieszyć czlowieka, widzą. ze smutny czy chory.. Moja Kotka tak miała. (Nadmieniam, ze obecne pannice niekoniecznie :mrgreen:

)

Junior z kolan dosłownie nie schodzi, więc sobie tak siedzimy.

Zapodałam stadu ecomer - stado zawzięcie się pierze. Tośka-Antośka sama dziś przyszła po ecomer, ale na widok strzykawki zwiała. Dostała na talerzyk - wymyła z wielką dokładnością, aż błyszczy.

Stado nie umie się odnaleźć, szuka tych co odeszli... Stado siedzi tam, gdzie ja..

Dobrze, że macie siebie.

DulencjowoII.[][][][][][]Czesia i ktoś jeszcze :)))

Kto przegląda forum