Djuna, Zojka, Dżo i Broszka w domach. Niania i Krzywy u nas.

Korciaczki kochane u was każdy kot po pewnym czasie jest gruby, prosimy o poradę jak utuczyć Sylwusia :mrgreen:

Korciaczki pisze:Dowód, że do głaskania Dju jest dużo (zdjęcia - tradycyjnie - archiwalne)

Ach,jakbym wzięła w swoje łapenie bym wytarmosiła,wycałowała,to footerko bym wszędzie miała :1luvu:

kociczka39 pisze:
Korciaczki pisze:Dowód, że do głaskania Dju jest dużo (zdjęcia - tradycyjnie - archiwalne)

Ach,jakbym wzięła w swoje łapenie bym wytarmosiła,wycałowała,to footerko bym wszędzie miała

kusi i to bardzo, co nie, sis? :1luvu:

Korciaczki pisze:Dowód, że do głaskania Dju jest dużo (zdjęcia - tradycyjnie - archiwalne)

Djuna - na oko – zwykła. Zaglądając do środka – wyjątkowa.
Mijają cztery miesiące, dużo się dzieje w tym czasie
Niedowieżanie, tęsknota za Ukochaną Panią i Domem
Wahania nastrojów, buczenie
Drapanie, podgryzanie, skakanie na nogi
Arie, wspinanie się po karniszu, próby ucieczki
Tykająca bomba zegarowa, która niewiedzieć kiedy wybuchnie
Teraz Djuna odkrywa swoje Lepsze Ja
Zmienia się...
Dju nas zaakceptowała, zaufała, polubiła.
Nie ma już nieprzewidywalnych zachowań
Dju wreszcie otworzyła się
Kochany, przyjacielski kot
choć wciąż pozostaje humorzasty,
na którego przyjaźń trzeba zasłużyć

Jeśli wątek czyta ktoś kto waha się, zastanawia.... - my pomożemy, pomożemy zrozumieć Dju
a wtedy... Djuna stanie się prawdziwym, wiernym przyjecielem

ło matuniu, ile miejsca do całowania :ryk:

i te rózowe łapusie :1luvu:

Korciaczki pisze:

super

mysle, ze odmiana Dju to zasluga zniknięcia konkrencji z jej zycia (Zojki)

ale niezaleznie od powodow takie zachowanie jest niesamowicie urzekajace

Dju ma genialne portfolio

Kociara82 pisze:
kociczka39 pisze:
Korciaczki pisze:Dowód, że do głaskania Dju jest dużo (zdjęcia - tradycyjnie - archiwalne)

Ach,jakbym wzięła w swoje łapenie bym wytarmosiła,wycałowała,to footerko bym wszędzie miała

kusi i to bardzo, co nie, sis?

Niech ona lepiej gdzieś w okolicach Łodzi domu nie znajduje :mrgreen:

Bo tam nie dotrze.Za wszelką cenę się wyrwę z domu i ją najzwyczajniej w świecie zjem,schrupę.No dobra domkowi za troskę ogonek zostawię :mrgreen:

no już

Aaa i dzień dober

viewtopic.php?f=13&t=114630
zapraszam na wątek nowego Tyskiego Mruczka-Mańka

Ogłoszenie prywatne Djuny, poszukującej sługi uniżonego.

Poznaj Dju- wierną kotkę, która przewędrowała piętnaście
kilimetrów, by wrócić do domu.

Teraz najwyższy czas, by zakończyć tę wędrówkę - czas, by Dju
znalazła swój nowy domek.

Kto to Dju? Kot, to przede wszystkim. Oczywiście Kot z czterema
kończynami, parą błyskotliwych oczu, ceglanym nosem, zwietrzający
każdy zapach dochodzący z kuchni, w całości okryte futrem. Zwierzę
kilkuletnie, duże gabarytowo, szalenie odważne i pewne siebie. Poza
tym - Dju to stworzenie, znające swoje miejsce w świecie ludzi,
poukładane w środku, nieco filozoficzne i patrzące z góry na inne
koty nie znające ogłady w kontaktach z ludźmi. Za zadanie Dju
wybrała sobie nie teatralne dotrzymywanie towarzystwa człowiekowi, a
ciche, spokojne, jednak bardzo wspierające i ciepłe. Teraz
stworzenie to gotowe jest opuścić dom tymczasowy, teraz szuka domu
stałego. Lat siedem, może trochę mniej, może trochę więcej;
odzwierciedlenie powiedzenia: kotka jeden pańci; kot kochany, a
jednocześnie niezależny, wysoce ceniący sobie spokój, ciepło i
towarzystwo ludzi, jednak czasem okazujący to w bardzo dyskretny
sposób. Dju jest wrażliwą, kochaną, choć trochę humorzastą kotką,
która zasłynęła jako bohaterka- zaraz po śmierci ukochanej opiekunki
trafiła do azylu, a stamtąd uciekła i wróciła ponownie pod swój dom,
pokonując tym samym 15 km. Tam już niestety nie była dla nie
miejsca. Zamieszkała u nas tymczasowo, teraz szukamy jej domu-
ciepłego, kochającego, rozumiejącego i szanującego koci charakter,
odpowiedzialnego, najlepszego. Dju to zdrowa, wysterylizowana,
zaszczepiona i oryginalna, piękna dama z białymi skarpetkami i
eleganckim krawatem, która szuka sługi uniżonego. Pokochaj, podaruj
dom, a dostaniesz coś więcej niż tylko kota, dostaniesz prawdziwego
przyjaciela zaklętego w bure, ciut srebrnawo-rudawe futerko.

<<Popatrz na mnie, spójrz mi w oczy i powiedz co w nich widzisz.
Taaak.
Patrzę, rozglądam się i myślę: czy znajdę dom?
Mogłabym powiedzieć, że nie ma już sensu, że nie znajdę już swojego
miejsca na Ziemi. Mogłabym poprzestać poszukiwać, ale jeszcze
poczekam. Jeszcze trochę. Bo wierzę, że istnieje tak człowiek, który
uszczęśliwi mnie, a ja jego. I będziemy żyć długo i szczęśliwie.
Potrzebuję tylko szansy, czasu, cierpliwości, zrozumienia, DOMU...

Mam siedem lat - choć może nawet i pięć czy sześć - nie pamiętam,
nie wiem.
Mam siedem lat - drugie tyle przed sobą - z Tobą czeka mnie
szczęśliwe, długie życie.
Mam siedem lat - dużo wiem, widziałam, rozumiem - będę mądrą
towarzyszką.
Mam siedem lat - nie broję, nie potrzebuję ciągłego zabawiania i
machania sznurkiem.
Mam siedem lat i wierzę w magiczną siódemkę...
Wierzę, że może ktoś, gdzieś, kiedyś przygarnie mnie do swojego serca

Jestem Djuna - bohaterka. Dzielnie czekam.
Chciałabym mieć dom.
Chcesz mnie?
Zadzwoń do mnie.>>

Obrazek

Kontakt w sprawie adopcji:
tel.: 606789274
mail.: basiatwince@wp.pl
historia Dju: http://www.djuna.xt.pl
filmiki http://www.dju-sobota.xt.pl i http://www.dju-foto.xt.pl

Pojęcie "dom" - mamy wrażenie - stało się chyba ostatnio pojęciem abstrakcyjnym.
I nie chodzi tu tylko o Dju. Kotów coraz więcej, a domków... :roll:

Djuna przedstwaia Ingę z Katowich, również szukającą domu.
Obrazek

Zojka, Zojka co tam ciekawego i śmiesznego? Mereuu, bardzo się cieszymy, że Zo jest u Was w takim fajnym domku. :mrgreen:

kociczka39 pisze:Niech ona lepiej gdzieś w okolicach Łodzi domu nie znajduje
Bo tam nie dotrze.Za wszelką cenę się wyrwę z domu i ją najzwyczajniej w świecie zjem,schrupę.No dobra domkowi za troskę ogonek zostawię no już

hehehe, zabrzmialo jak grozba

Kociara82 pisze:
kociczka39 pisze:Niech ona lepiej gdzieś w okolicach Łodzi domu nie znajduje
Bo tam nie dotrze.Za wszelką cenę się wyrwę z domu i ją najzwyczajniej w świecie zjem,schrupę.No dobra domkowi za troskę ogonek zostawię no już

hehehe, zabrzmialo jak grozba