. Ale co tam nasze potrawy... W weekend Milka odkryła nowy, oryginalny smak 
W sobotę wieczorem nie mogłam się jej dowołać na noc. Gdy już straciłam nadzieję na szybki powrót powsinogi, nieoczekiwanie wkroczyła do domu dumnym krokiem, charakterystycznym miaukiem oznajmiając, że niesie cenny łup. I faktycznie – z jej pyska zwisały dwie długie żabie nogi
.Ostrożnie położyła zdobycz na podłodze:
No ustaw się ładnie do zdjęcia:
Możecie fotografować. Z lewych profili będzie OK:
Nie wiem, jakim cudem moja kocica znalazła żabę na naszych suchych, świętokrzyskich piaskach, ale w niedzielę przekonaliśmy się, że w naszym ogrodzie musi jakieś być miejsce, gdzie jest więcej tych płazów.
Oto niedzielny okaz, również z dumą przyniesiony do domu (Michał ratował żabsko, zamykając je w plastikowym pojemniku i wynosząc daleko poza zasięg wzroku Milki
):
A to dzisiejsza zdobycz, na którą natknęłam się rano na tarasie. Tej żabie niestety nie udało się przeżyć sadystycznych pacań Miluni...
Nie wiem, ile jeszcze żab unicestwi Milka w tym sezonie. Zanosi się na to, że chyba zamierza wytłuc całą ich populację
Miluniu moja, dedykuję ci niniejszym ten wiersz, choć wiem, że i tak nic z tego nie dotrze do twojej małej łepetyny
Dzieci i żaby
Koło jeziora
Z wieczora
Chłopcy wkoło biegały
I na żaby czuwały.
Skoro która wypływała,
Kamieniem w łeb dostawała.
Jedna z nich, śmielszej natury,
Wystawiwszy łeb do góry,
Rzekła:"Chłopcy, przestańcie, bo się źle bawicie!
Dla was to jest igraszką, nam idzie o życie".
. Pyszne!
