Nie ma Gai - [']. już pięć lat. w sercach na zawsze

Witajcie.
Zajrzałam tu kilka dni temu... i uciekłam. Stchórzyłam. Stchórzyłam, bo wiem, jak to jest. Jak to boli i jak nie można zrozumieć. Kilka dni temu...
A dziś zajrzałam na mojego bloga, którego tak rzadko odwiedzam.

Gaja i Kasia - w jednym zdaniu. Podpisane K. Wpisane kilka dni temu...

One żyją. Żyją gdzieś tam, za niewidzialną granicą. I czekają, aż będziemy gotowe. I tylko nie rozumiem, czemu te najkochańsze, te idealne koty odchodzą od nas tak szybko. Za szybko. To już półtora roku bez Kasi. Nadal boli.

Przytulam Was mocno, tak mocno, jak Kasia tuli Gaję tam, za TM. Są razem. Czekają. I czasem przychodzą nad ranem...

Mała1 pisze:

Nie ma już z nami Twojej siostrzyczki Brinko :cry:

Była chora. Ale popatrz tam, o tam wysoko. Dobrze się przyjrzyj, na pewno zobaczysz.

Ech ... co sobie niunię przypomnę ... tak mi przykro, że odeszła tak nagle.

Dziewczyny, jak tam u panny Dju ? Czy wszystko dobrze ? :roll:

Brineczko, spojrz noca w niebo, kiedy zobaczysz gwiazdke, ktora swieci intensywnie w twoja strone, to bedzie to gwiazda Gai. Ona czuwa o nad Toba tez! :ok:

smutno...

Żegnaj Gajeczko (*)(*)(*)

kasia86 pisze:
Korciaczki pisze:Gai.

Kiedy tylko weźmiemy w ręce książeczkę zdrowia Gajki, w rubryce właściciel wpiszemy nasze nazwisko. Gajeczka, choć zniknęła, i choć nie będzie towarzyszyła przy wpisywaniu tego szeregu liter, nie usłyszy oficjalnych słów „Nasza Gajeczka” - Ona, mamy taką nadzieję i wierzymy w to - wie, że nie odeszła niczyja. Nawet jeśli tytuł Ukochanego Kota otrzymała już Po Tym Wszystkim, wie o tym, nie ważne jakim sposobem się o tym dowiedziała, ale wie. Być może słyszy to, czyta, czuje, widzi. Wie i już. Jeszcze jedno wie – że była kotem wyjątkowym. Tak naprawdę jeszcze nim stało się To Wszystko, w ostatnich kilku dniach, było jasne, że jest Nasza i Nasz Dom jest Jej Domem.

Gajuś, wiemy, że przeszłaś już przez Tęczowy Most, wiemy to, ponieważ przez drogę tę przechodzą Dobre Koty i Psy, a Ty takim kotem byłaś, wiesz o tym.
Gajuś, jeśli tylko trafisz już Tam, kiedy przejdziesz ufnie Tę Drogę, postaraj się zaprzyjaźnić z jakimś innym Dobrym Kotem. Samotnej będzie Ci źle, pamiętaj o tym. Nie zasługujesz na samotność.
Gajuś, jeśli już trafisz Tam, powiedz nam, jak tam jest - czy to naprawdę Wielka Łąka?
Gajuś, wiemy też jeszcze to, że spoglądasz z Góry, tutaj - na Dół, i wiesz, że brakuje Cię nam wszystkim. Bardzo brakuje.
Powiedz, dlaczego To zrobiłaś?
W Tym musiał być jakiś cel, nie odeszłabyś Stąd bez powodu - za bardzo kochałaś ludzi i cały ten świat, by odchodzić tak po prostu i już. Jaki więc miałaś cel?

Czy naprawdę chciałaś opuścić Ten Świat, by powędrować Tęczowym Mostem do Tamtego Świata, tylko dlatego, że przez chwilę pomyślałaś, że Tam jest lepiej?
Nieprawdą jest to, że Tamten Świat jest lepszy, piękniejszy, nawet jeśli widzisz, że w Tym obrazku zamknięta jest magia i czar i nawet jeśli wydaje Ci się, że emanuje z niego szczęście i bezpieczeństwo. Może dla innych kotów, dla tych których życie od zawsze ustane było nie różami, a kamieniami szybującymi w powietrzu, jest lepszy, ale nie dla Ciebie. Dla Ciebie Tutaj jest lepiej, ponieważ tutaj żyją ludzie, których Ty kochasz, którym Ty ufasz i którzy obiecali, że będzie dobrze, zapewniali, że życie jest piękne. Tutaj powinno być twoje miejsce, ponieważ Ty masz wielką wiarę w ludzi i cały Ten świat. Tamten Świat jest wielka niewiadomą, nie wiemy jaki on jest i czy prawdą jest, że istnieje, być może jest tylko fikcją. Być może ta Wielka Łąka wcale nie istnieje, być może jest inna, sprzeczna z wyobrażeniami ludzi, którzy nie mogąc pogodzić się z bolesną stratą przyjaciela, tworzą w wyobraźni Piękny Świat, by lepiej poradzić sobie z utratą, wmawiając sobie, że Tam jest bezpieczniej, że tylko tam nie ma bólu i cierpienia. I tej trzyliterowej choroby, która Ciebie- znikotku i Inne Dobre Koty zabrała Ziemi. Ten świat, nasz świat, z którego uciekłaś jest prawdą i choć czasem przez tę prawdę przemawia Zło, dla Ciebie pisane było Dobro. Wiedziałaś o tym, wiemy to.
Dlaczego więc postanowiłaś odejść?
Co takiego się stało, że przestał Ci się podobać Ten Świat?

Zniknęłaś, pozostawiając po sobie pustkę. Zniknęłaś tak szybko, tak jak szybko podbiłaś serca tylu ludzi, urzekając swoim wdziękiem i delikatnością laleczki z porcelany. Zniknęłaś, choć nie tak miało być, znikotko. Obiecałaś przestać czarować. Miałaś zwyczaj - nim się oswoiłaś - czarować, wypowiadając w myślach zaklęcie: chcę zniknąć. Używałaś magii, by stać się niewidzialną. Potem się to zmieniło. Dotrzymałaś obietnicy - zaufałaś, pokochałaś, przestałaś znikać, przestałaś czarować. I było pięknie.
Do czasu.
Aż zniknęłaś bezpowrotnie, łamiąc obietnicę.
Uciekłaś, choć myślałyśmy, że skończyła się era dzikotki i uciekotki.
Uciekłaś daleko stąd, uciekłaś od nas, wszystkich ludzi.
Pobiegłaś poznać Tamten Świat, być może zapominając, że stamtąd nie ma drogi powrotu.

Tak. Mówisz, że to tylko tak - pisanie, bo wtedy łatwiej.
Może i tak. By zapomnieć, że chorowałaś.
By zapomnieć tamten obraz, kiedy upadłaś na podłogę, rzucana atakiem padaczkowym, potem przez dłuższą chwilę twoje łapki były bezwładne, jak u niepełnosprawnego kota.
By zapomnieć tamten obraz w lecznicy, kiedy Ty - niegdyś wesoły i rozbrykany kot, nie miałaś siły stać.
I że odeszłaś, mając dwa lata. Tylko dwa lata.
Ile to dni? Zwykłych - wiele, choć za mało jak na całe życie. Krótkie je miałaś.
Ile to wspólnych dni? - niewiele. Tak niewiele.

Pożegnanie. Pożegnanie może być tylko jedne, na zakończenie czegoś ważnego, czegoś radosnego, czegoś przykrego- wszystko zależy od wielu czynników. Gaja była kotem wyjątkowym, zasługuje na wiele pożegnań, na wiele słów, wiele słów. Nie będzie to ostatni list do Gai, w trudnych chwilach będziemy "odwiedzać" Gaję. Pisać do niewidzialnego znikotka.

znowu płacz dławi w gardle, a oczy mokre :cry:

tak krotko z nami bylas Gaju, to niesprawiedliwe :cry:

Jutro minie tydzień, bardzo szybko zleciało to sześć dni bez Gai.
Usagi_pl. Bardzo nam przykro z powodu Lodowej Pingwinki, czytałyśmy jej wątek- naprawdę piękna, oryginalna, wyróżniająca się koteczka. To musiało być straszne- przyjść do domu i zastać Kasię - nigdyś wesołą, radosną - zwiniętą w kłębek, już nieoddychajacą... nawet sobie nie próbujemy tego wyobrazić...
Kociaro, my wszystkie nasze tymczas kochaliśmy tak samo. Teraz po prostu brak nam Gajki, ciężko pogodzić się z tym, że odszedł kot młody, dopiero rozpoczynający prawdziwe życie i że odeszdł nasz kot...

Dziękujemy wszystkim.

Obrazek

Prawda, że jest cudnie cudna?

Djuna - jak widać - ma się bardzo dobrze, humor ostatnio bardzo dopisuje.
Polubiliśmy głaskanie, nawet po brzuszku niekiedy.
Wręcz kochamy czysanie futerka szczotką.
Jedynie psa wciąż nie trawimy, buczymy i fuczymy.

Ogólnie Dju zrobiła się bardzo kochana, jest rozgadana (potrafia mruczeć jak słynny kot Simonowy z YouTube), piękna i naprawdę fajna. Tyle. Narazie.

Mała1 pisze:

Zabójczo i rozbrajająco tu wyszła, cudne zdjęcie i śliczna Brinka. Sama podeszła tak blisko siatki?
Pozdrowienia dla niej, fucząco-phhhrychająceh Margaretki i SuperKota Hakera.

Dju jest przesliczna - duzo zdroweczka dla calej Waszej rodzinki, Korciaczki

zawsze ciezko sie pogodzic z odejsciem zwierzaka, zwlaszcza mlodego. Okrutny los tak chcial... nic nie poradzicie na to.
Ale zrobilyscie dla niej wszystko, a nawet wiecej, dalyscie szczescie, milosc, dom, zapewnilyscie bezpieczenstwo. Ona musiala to paskudztwo nosic w sobie juz bardzo dlugo. Ale odchodzila w poczuciu, ze byla czyjas kicia, byla kochana, miala dom i w najtrudniejszych chwilach nie byla sama! Jakas jej czesc bedzie zyla zawsze w waszych sercach

Teraz najwazniejsza jest Djunka

Nad nia na pewno Gaja tez czuwa

No i została się nam jedna "panna na wydaniu", a właściwie to "pani w średnim wieku" - Djuna.
Djuna ostatnio się zmieniła, na lepsze.Tylko domku brak

Może ktos pokocha tę Pannę?

Obrazek

łojejku jaki słodki brzusio do wycałowania! :1luvu:

Śliczna jest ta Djunka

I jaka okrąglutka.

z Djuneczki prawdziwa słodziaczka się zrobiła

- z brzuniem okrąglutkim jak baryłeczka :wink:

Tak, trochę się ma ten brzusio okrągły :oops:

Ale całować go nikomu nie polecamy :lol:

, ale głaski i owszem

Okazuje się, że Djuna potrzebuje tzw. "twardej ręki". Kiedy coś przeskrobie, trzeba do niej mówić zdecydowanym, trochę podniesionym, stanowczym tonem. TO na Djunę działa - pokornieje, a czasem nawet wywala brzucha w akcie przeprosin

To fajna, mądra kotka, tylko GDZIE ten domek :roll:

A jutro w 99% idziemy z Djuną na przegląd do weta. Jeśli wszystko będzie w porządku, to ruszymy jeszcze raz z ogłoszeniami, może zrobimy jakies papierówki (z takich ogłoszeń wspaniały domek znalazła Migotka).

Djunka pozdrawia i domku szuka :kotek:

za domek i przegląd.

I pozdrawiamy śliczną Dju.

ach kocie brzuszki sa takie rozkoszne....
sliczna Dju :1luvu:

Nie ma Gai - [']. już pięć lat. w sercach na zawsze

Kto przegląda forum