Klub Kotów Kundelkowych. Okruszek dla Ani C :) (s 19)

Wow...budzi respekt

agnes_czy pisze:A to Radek

Ooo, a w "Zmierzchu 2" już wszystkie role obsadzone? :mrgreen:

I jeszcze jedna nowa ślicznotka- malutka Oliwka: słodkie, przymilne, przytulaste sreberko o wielkich oczach i mięciutkiej, puszystej, chociaż nieprawdopodobnie brudnej sierści. Oliwka ma z pół roczku, a już zdążyła stracić dom, poznać, co to tułaczka i przeżyć wypadek. Do schroniska trafiła ze złamanym ogonkiem. Niestety, trzeba było go amputować, na zdjęciach widać zabandażowany kikucik. Wyobrażam sobie, ile bólu i strachu to maleństwo musiało przeżyć. A mimo to jest ufna i przyjazna: mrusia, barankuje, pakuje się na ręce i owija wokół szyi.

Ojoj...będzie miała ogonek jak wujek RudyMietek... :1luvu:

Zamieszczam również w naszym wątku:

Tarnobrzeskie trojaczki uratowane z powodzi, dwóch chłopczyków i dziewczynka, jeszcze niebieskookie, czekają na nowy domek u Luizy w Machowie pod Tarnobrzegiem, nr kom. 504-010-685 (tam obecnie jest baza uratowanych psów i kotów)

A w Kundelku...
Upadł mit o Radku- Potworze

Raduś ma już sporo latek i chore nerki. To niezwykle przyjazny kotecek, bardzo spragniony kontaktu z człowiekiem. Mruczy jak helikopter, szczęśliwy, że ktoś się odważył go pogłaskać

Futerko strasznie skołtunione, będzie sporo roboty, jak Radek troszkę się ośmieli.

Założyłam Ofelii własny wątek, bo jej dom potrzebny na cito!!!
viewtopic.php?f=1&t=112275
I zaczęło się, od ataku, jak zwykle, ech..... :cry:

A tu pomocy potrzeba, nie linczu :cry:

Ale wracając do Kundelkowych: domek znalazł Julek i jedno maleństwo prawie-norweżki Judyty

A na ich miejsce zaraz trafiły:
maleńka delikatna tulinka Amelka, miała operowaną przepuklinkę pępkową:

i wczoraj, tuż przed moim odjazdem ze schronu, rudy Walter (tak mi średnio do niego pasuje to imię, ale może z czasem "przylgnie"). Malutek jest w niezłym stanie, chociaż wychudzony i chyba ma jakieś strupki na nosku. Darł się okrutnie, uspokajał się tylko na rękach- widać, że domowy pieszczoch. Umieszczono go w klateczce z Amelką. Mała strasznie się boczyła na nowego towarzysza, a Waluś od razu dorwał się do miseczki z wodą. Ten przynajmniej pewnie nie będzie miał problemu ze znalezieniem domku...

Raport specjalny dla Theodory :king:

Wczoraj jeden z Twoich wirtualnych Przystojniaków ( nie pytaj mnie który :oops:

) po raz pierwszy poczęstował się smakołykiem z mojej ręki

Dziabnął mnie zresztą przy tym potężnie, ale... no cóż... wybaczyłam... Wszak sama podsunęłam- sama sobie winna :roll:

Wprawdzie nadal dzikie-dzikie, ale coraz bliżej ludzi sie kręcą, parę dni temu Ani udało się któregoś pogłaskać, ale jak się zorientował, że to ręka, to skoczył, jakby go oparzyło :mrgreen:

Dąbrowszczaki:

Och

Ach

Cuda moje. Klasyka. 100% kota w kocie.

agnes_czy pisze:...jeden z Twoich wirtualnych Przystojniaków ( nie pytaj mnie który :oops: )

Nie pytam który, bo sama ich nie rozpoznaję :ryk:

Kloniki moje :lol:

Tylko Różyczka ['], jak to dziewczynka, była rozpoznawalna.

Hmmm... czy dziczenie mogą mieć po wirtualnej mamusi :?:

Nie żebym gryzła rękę, która mnie karmi, ale odludkiem jestem

Coś w tym może być :idea:

Ciut zmieniłam tytuł wątku na chwilę, nie gniewasz się? (za to "ciotki")

agnes_czy pisze:Ciut zmieniłam tytuł wątku na chwilę, nie gniewasz się? (za to "ciotki")

Będziemy sławni. Moje Koty i ja. Zostaniemy celebrytami :idea:

Prasa, wywiady, może specjalna edycja Tańca z Kotami

No i za kazdy wywiadzik i użyczenie wizerunku kaska, kaska :ok:

Już możesz willę na Tahiti zacząć budować, z kocimi apartamentami do wynajęcia i apetycznymi pokojóweczkami :ryk:

Oj, bo kociokwiku dostanę :ryk:

Ekhem, inne wirtualne mamy tez chcą wiedzieć co u ich kotecków

Pomału, nie wszyscy na raz, niech każdy ma swoje 5 minut

Dziś muszę odszukać i zaprosić Anię C i opowiedzieć, jak to Okruszek ostatnio przechodzi sam siebie

Okruszek, jak samo imię wskazuje, jest takim kocim Okruszkiem. Był malusim Okruszkiem jako kociątko, a teraz, jako dorosły kocurek, jest niewiele większym Okruchem. A przy tym, niestety, "nietykalny": jak coś w kolorkach jesiennego beżu patrzy na nas wielkimi oczyskami gdzieś z górnej półki, to na pewno jest to Okruszek! Trzeba było pamiętać o nim i stawiać mu miseczkę na górę. Zresztą, gdy ktoś zapomniał, to Okruszek potrafił dość głośno przypomnieć o sobie.
Od kiedy "nakrywamy do stołu" w ogrodzie, zabrakło wysokich półeczek i nieśmiały maluch często tracił, bojąc się podejść do miski.
Ale od paru tygodni Okruś zaczął skracać dystans: najpierw bardzo ostrożnie, przysiadał w bezpiecznej odległości i bacznie obserwował każdy ruch Dwunoga, gotów w każdej chwili do ucieczki, potem coraz bliżej i coraz śmielej zaczął przepychać się do miseczki. A ostatniej soboty już tak go kusiła pachnąca wołowinka podawana z ręki), że zrezygnowany tym, że Duża ogłuchła i oślepła na jego umizgi, zaloty, czarowanie ogonkiem i hipnotyzowanie wzrokiem, odważył się wreszcie podejść i sięgnąć po kąsek

agnes_czy pisze:Ofelia- zjawiskowo piękna pastelowa tricolorka o przedłużonym włosie, ufna, pogodna, przyjazna mimo wszystko... Mimo swoich 9, może 12 lat, z których kilka przeżyła w śmietnikowej poniewierce, mimo braku ząbków i ciężkiego kalectwa...
Trafiła do schroniska po wypadku, z potłuczoną miednicą, ale tylną łapkę straciła już wcześniej- sterczy dobrze zagojony kikucik kości udowej. U drugiej łapki brak części paluszków. Jakby tego wszystkiego było mało, kotka była w bardzo zaawansowanej ciąży. Przed 2 tygodniami urodziła cesarskim cięciem 2 maleństwa, które z wielką miłością karmi i pielęgnuje, Parę dni temu zaadoptowała jeszcze trzecie maleństwo, które, dziwnym zrządzeniem losu, przyjechało do nas pociągiem z Wrocławia. Ale sama opada z sił- straciła apetyt, ledwie się porusza, ma trudności z wypróżnianiem: dopiero wczoraj, po sporej dawce parafiny, udało jej się zrobić sporego kupala i zjeść kilka kęsów... Niestety, nie ma siły wdrapać się do kuwety, więc załatwia się na posłanie. Piękne futerko jest brudne, posklejane parafiną i moczem, biedny brzuszek obolały od rany po cesarce, ale koteczka i tak nadstawia swoim pociechom cyce do ssania, wylizuje je do czysta i mruczy, jak się tylko do niej podejdzie.
W schronisku ma dobrą opiekę- spokojne lokum w gabinecie szefowej, dbają o nią, zmieniają pościel, podają kroplówki, podsuwają jedzenie, ale to jednak schronisko, ciągłe zagrożenie wirusem, no i trudno oczekiwać, że w nawale obowiązków zabiegani opiekunowie poświęcą jej dużo czasu i uwagi.
Sama się strasznie biję z myślami, czy zabrać ją do siebie, czy u mnie byłoby jej lepiej -12 kotów i niedawna epidemia panleukopenii Wprawdzie pół roku już minęło, ale nie jestem pewna, czy tak do końca bezpiecznie. A gdyby mi następne kociątka zaczęły umierać, to chyba bym już tego nie przeżyła
Wiem, że potrzeby są ogromne i wobec tylu oczekujących na pomoc ofiar powodzi aż wstyd mi prosić, ale może ktoś znalazłby dla biednej koteczki i jej trójeczki miejsce w swoim sercu i w swoim domu?... Po tylu tragediach i tylu przejściach należy jej się godny odpoczynek...

Napisałam na jej wątku, ale cisza...
Jak ona się teraz czuje?

Klub Kotów Kundelkowych. Okruszek dla Ani C :) (s 19)

Kto przegląda forum