Chlory, Potwory & Psy. Debilowo - cz.II. Po szpitalu

A już się ucieszyłam, że behemotka się odezwała.
No własnie, Behemotko, jak opiekun kotecków - żyje :mrgreen:

Siedem miesięcy bez futer

. Tęsknię strasznie. Z tego też wynika moja nieobecność na miau. Forum kojarzy mi się jednoznacznie z całym stadem. I tęsknię jeszcze bardziej.

Co gorsza – trochę jeszcze sobie potęsknię. Odrobinę mi się pokręciła koncepcja na życie i zdecydowałam zostać w UK na dłużej. W związku z powyższym cała trzoda wyjeżdża za morze. Nie mogę się doczekać.
Wszystko zaczipowane i poddane kłuciu (Bulwa przy tej okazji usiłował zjeść wetkę :twisted:

i trzeba mu było dać uspokajacza, a Paskudztwo mocno asertywną postawą wymogło zastosowanie pancernych rękawic

; zresztą niezależnie od nich wytoczyło z wroga trochę krwi). W ciągu circa tygodnia robimy badania posiewowe na przeciwciała wścieklizny. I czekamy na możliwość legalnego wywozu.
Podróż z grubsza zaplanowana. Samolot nie wchodzi w rachubę z racji konieczności załadowania zwierzy do ładowni. Pojadą samochodem, obowiązkowo razem ze mną.

A tymczasem?
Mają się dobrze. Bez wątpienia tęsknią, zwłaszcza Paskudztwo – z 4,6 kg schudło do 4,0, futro jej się pogorszyło, nawet mniej tłucze resztę towarzystwa – i Kazan. Chlorom trochę czasu zajęło przyzwyczajenie się do opiekuna (którym, nawiasem mówiąc, ostatecznie okazał się mój tata, znajomy tylko partycypuje), ale jak już przywykły, jest OK. Normalnie przychodzą się miziać, trykają łebkami etc. Oczywiście w procesie przekonywania żadnej roli nie odegrały kilogramy mięska tudzież serc :wink:

. Z kolei Pasożyt jest chyba nawet szczęśliwszy teraz niż przedtem. W końcu ja po zakupie fontanny stanowczo odcięłam mu dostęp do prysznica/kranu w łazience, a teraz znowu sobie wymarudził i wyjęczał bieżącą wodę na życzenie :roll:

Obawiam się, że gorzej z moim samopoczuciem.
Nikt nie drze ryja, kiedy idę do łazienki.
Nikt nie drze ryja, kiedy idę do kuchni.
Nikt mnie nie wita w drzwiach, nikt się nie wpycha pod kołdrę, nikt nie zajmuje miejsca na kanapie. Ba, nikt nie kradnie jedzenia zostawionego luzem (= bez przykrycia, systemu alarmowego, zasieków z drutu kolczastego i wilczych dołów)… Zaraz, zaraz, to chyba dobrze? :conf:

Brakuje mi każdego głupiego kawałeczka ich zachowania, po prostu niewymownie tęsknię :crying:

Ludzi z psami zaczepiam na ulicy, do ludzi z kotami chodzę w odwiedziny – pardon, nie do ludzi, do kotów… Nie tylko brakuje mi tych wstrętnych, parszywych, namolnych, żarłocznych i niewdzięcznych padalców, ale dodatkowo mam wyrzuty sumienia, że je tak zostawiłam. Po prawdzie nie wynikło to z zachcianki, tylko stanu wyższej konieczności, ale mimo to jest mi strasznie źle ze sobą. Będzie lepiej dopiero wtedy, kiedy będę je miała przy sobie.

witaj Behemotko, zastanawiałam się ostatnio o u ciebie i kiedy wracasz, a tu pacz pani przeprowadzka się szykuje. powiem jedno: nie mogę się doczekać relacji z tej wspólnej waszej podróży. :mrgreen:

Trochę bieżących zdjęć zwierzy. Ja się na nie gapię długo i namiętnie, to się podzielę

Pasożyt w środowisku naturalnym, czyli (wiecznie) czekając na wodę :twisted:

Marzenia spełnione

I trochę Chlorów

Błyskuś chyba dostał fleszem po oczach :lol:

Paskudztwo w nastroju klasycznym: "Komu by tu przylać?" :twisted:

Pozy reprezentacyjne Potworów :1luvu:

I jeszcze odrobina lenistwa:

A w czasie, kiedy koty rozwalają się na wszelkich powierzchniach płaskich, większe futro szaleje na dworze. Te foty mocno nieaktualne (co widać po krajobrazie :wink:

), ale piękne, więc nie mogę się powstrzymać.
Kazan nad mocno zimowym Bałtykiem:

Zabawa mojego strasznie groźnego kundla z ukochanym kumplem. Przypadkowi widzowie czasem chcą policję wzywać, że walki psów się urządza :smokin:

Oraz typowa na spacerach postawa pt. "Oczywiście, że wszyscy pana kochamy, tylko DAJ" :mrgreen:

rambo_ruda pisze:witaj Behemotko, zastanawiałam się ostatnio o u ciebie i kiedy wracasz, a tu pacz pani przeprowadzka się szykuje. powiem jedno: nie mogę się doczekać relacji z tej wspólnej waszej podróży.

Dziękuję za myśli

Relacja będzie z pewnością, taka wyprawa to nie byle co. Przetrwałam na razie z 2 kotami, a teraz przedsięwzięcie znacznie poważniejsze. Mam nadzieję, że zwierze dobrze zniosą podróż.

Przy okazji wspomnę o przeżyciach z burasami transportowanymi do Irlandii, które zabrałam przy okazji przeprowadzki. Teraz to się z tego śmieję, ale wtedy mocno się strachu najadłam :roll:

Otóż koty mimo obaw (na wszelki wypadek zabrałam w drogę uspokajacze) nieźle zniosły jazdę. Głównie siedziały w transporterkach, na postojach wypuszczaliśmy je, żeby napiły się wody tudzież skorzystały z kuwety. Tak bez problemu, nawet w ciszy, przebyliśmy całą kontynentalną część trasy. Problemy zaczęły się po zjechaniu z promu w Dover, kiedy silnik zasygnalizował bunt. Na dobre padł w Londynie, więc musieliśmy zrobić nieplanowany postój.
Szczęśliwie hotel nie robił problemu z futrami, ale drugiego dnia Kacper wsiąkł :strach:

. Okno z ogranicznikiem, przed KAŻDYM otwarciem drzwi rozglądaliśmy się na wszystkie strony, żeby nic nie wypuścić, a jednego burasa nie ma

. Pokój hotelowy przeszukaliśmy z dwieście razy, potem zaalarmowaliśmy personel, odbyło się wielkie przeszukanie wszystkich pokoi i pomieszczeń służbowych na piętrze, czatowanie z przynętą w krzakach na zewnątrz, wypytywanie każdego gościa etc. Ogólnie wielka afera.
Kacpra nie było dwanaście godzin. Ja załamana (jak powiedzieć pani, że się jej kota trzymało przez dziesięć miesięcy i przetransportowało dwa tysiące kilometrów, a potem zgubiło w hotelu :conf:

) i dręczona wizjami ślamazarnego, pierdołowatego futra, które ktoś nieopatrznie wypuścił na dwór i które w związku z powyższym wpadło pod samochód na biegnącej tuż obok ulicy; a kot tymczasem...
Kot ni z tego, ni z owego nagle wylazł z łóżka. Ze środka materaca konkretnie, w którego poszyciu znalazł sobie dziurę. Najwyraźniej przespał poszukiwania, nawoływania i kuszenia różnego rodzaju przysmakami.

Miałam ochotę go udusić :evil:

. Ale ostatecznie tak się ucieszyłam, że darowałam mu marny żywot. Grunt, że razem z Kicią trafił z powrotem do swojej pani. W sumie historia z happy endem, ale ile adrenaliny po drodze...

Fajnie, że się odezwałaś wreszcie :1luvu:

To jak swoje kociarstwo zabierasz do siebie, to rozumiem, że możemy liczyć na regularne wpisy na Twoim watku, żadnych przerw już nie będzie? :twisted:

A fotki super, tylko mało :wink:

Jak miło, że się odzywasz

A ja mam takie nietypowe pytanie: czy w Glasgow jest teatr muzyczny? :mrgreen:

Wow! Behemotko cieszę się, że się odezwałaś

po takiej emigracji to będzie materiału na wątek, że ho ho !

AgaPap pisze:Fajnie, że się odezwałaś wreszcie

To jak swoje kociarstwo zabierasz do siebie, to rozumiem, że możemy liczyć na regularne wpisy na Twoim watku, żadnych przerw już nie będzie?

A fotki super, tylko mało

15pietro pisze:Wow! Behemotko cieszę się, że się odezwałaś po takiej emigracji to będzie materiału na wątek, że ho ho !

Dziękuję bardzo za pamięć

Relacje mogą być nawet wcześniej, choćby z przygody pt. "Igła: mój wróg, czyli jak złe człowieki próbowały zabrać mi krew" :twisted:

Pozwolę sobie przypomnieć, że przy czipowaniu/szczepieniu Bulwa dostał szału bojowego i trzy osoby musiały się wspomóc uspokajaczem, żeby go okiełznać. A moje ukochane Paskudztwo :1luvu:

nie dało się podejść bez pancernych rękawic... Ciekawam, jak się rozwinie następny odcinek, czyli pobieranie krwi do badań na przeciwciała. To już na dniach.
Przy tym wszystkim procedurę najspokojniej zniósł Pasożyt. Zanim się tępaczyna jeden zorientował, że coś w niego wbijają, to już było po wszystkim :lol:

. Zresztą pewnie się zagapił na kran (bo jest tuż obok stołu do badań), mając nadzieję, że ktoś mu puści wodę :roll:

Z osiągnięć trzody mogę dodać, że koty - nie do końca wiadomo które, ale najbardziej podejrzane są Chlory - nauczyły się otwierać szafę w przedpokoju

. Dziwne: po pierwsze, wielkie drzwi sięgają praktycznie do samej podłogi, nie ma gdzie zaczepić łapy. Po drugie, w tej szafie nie ma żadnego żarcia...

Postaram się pisać regularnie. Teraz mi nawet jakby łatwiej - kiedy już procedura odpalona, coś się dzieje w temacie, mam realną perspektywę zobaczenia ich znowu w konkretnym terminie. Z drugiej strony, jak pomyślę o tak długim oczekiwaniu, to :crying:

. Z upływem czasu wcale nie jest lepiej. Mniej brakuje mi znajomych - z nimi mogę pogadać przez tel. czy skype i jest ok. Ale co bym dała, żeby mieć przy sobie te gnidy

. Niech mnie ktoś przytuli :placz:

Apsa pisze:Jak miło, że się odzywasz
A ja mam takie nietypowe pytanie: czy w Glasgow jest teatr muzyczny?

Czy to pytanie ma jakiś głębszy podtekst?

Owszem, jest. Co więcej, nawet gdyby nie był zbyt dobry, w ramach rekompensaty są wspaniałe zabytki

. Ja się od pierwszego wejrzenia zakochałam w tutejszej architekturze, mnóstwo pięknych budynków z XVIII i XIX wieku. A kiedy pojechałam do Edynburga... :love:

To jak podróż w średniowiecze.
Się rozumie, że macie zaproszenie otwarte :mrgreen:

. Kupowane z dużym wyprzedzeniem, bilety są tanie jak barszcz, więc może się skusicie?

A w sumie to według Twoich planów mniej wiecej kiedy kociarstwo powinnaś powitać u siebie?

Co kociach histeryków to mam takiego w domu - Feluś się nazywa :roll:

behemotka pisze:
Apsa pisze:Jak miło, że się odzywasz
A ja mam takie nietypowe pytanie: czy w Glasgow jest teatr muzyczny?

Czy to pytanie ma jakiś głębszy podtekst?
Owszem, jest. Co więcej, nawet gdyby nie był zbyt dobry, w ramach rekompensaty są wspaniałe zabytki . Ja się od pierwszego wejrzenia zakochałam w tutejszej architekturze, mnóstwo pięknych budynków z XVIII i XIX wieku. A kiedy pojechałam do Edynburga... To jak podróż w średniowiecze.
Się rozumie, że macie zaproszenie otwarte . Kupowane z dużym wyprzedzeniem, bilety są tanie jak barszcz, więc może się skusicie?

Niedobrze, oj niedobrze

Pomyślimy

Edit: pomyślałam Obrazek

AgaPap pisze:A w sumie to według Twoich planów mniej wiecej kiedy kociarstwo powinnaś powitać u siebie?

Badania (jeśli nic się nie zawali, a nie powinno) w przyszłym tygodniu. Od pobrania krwi trzeba poczekać jeszcze pół roku

Cholerne przepisy! Ja naprawdę rozumiem konieczność oznaczenia, zaszczepienia, a nawet tych nieszczęsnych badań. Ale sześć miesięcy "kwarantanny" - która naprawdę nie ma uzasadnienia medycznego/epidemiologicznego - to już przesada :evil:

Niestety, prawa w tym przypadku nie przeskoczę. Paskudztwo może by mi się jeszcze udało przemycić pod kurtką :wink:

, ale Bulwa ujawniłby się przy kontroli przez swoją ruchliwość, Błysk przez wrzeszczenie, a Pasożyt... cóż, chyba by się nie zmieścił :twisted:

. Że o pieseczku nie wspomnę :mrgreen:

AgaPap pisze:Co kociach histeryków to mam takiego w domu - Feluś się nazywa

Feluś, powiadasz...
Od razu przypomina mi się kot moich rodziców, Felek właśnie (odszedł dwa lata temu). Niezwykłej urody to było stworzenie, wystarczy zresztą popatrzeć - na wspominki mi się zebrało:

Ten puchaty ogon i portki na tylnych nogach, ta skupiona minka przy drapaniu po grzbiecie...

Te wąsiska...

Te dumne pozy przybierane w najbardziej reprezentacyjnych punktach krajobrazu...

Ten wkurzony wyraz twarzy, gdy się jaśnie panu przeszkadzało w drzemce...

Każdy, kto nie uzna jego miejsca w piątce najpiękniejszych kotów na świecie (własne są poza konkurencją, rzecz jasna

), zostanie publicznie odsądzony od czci i wiary. Cudny książę...
A Twój Feluś jak wygląda? Może by gościnnie zawitał?

Chlory, Potwory & Psy. Debilowo - cz.II. Po szpitalu

Kto przegląda forum