Jednak miejsce w którym znajdują się te suczki, niegodne jest nawet miana przechowalni.
To miejsce gdzie psy tracą nadzieję.
Miejsce gdzie zamiast leczyć -usypia się.
O innych zbrodniach tej mordowni nie będę dziś mówić, wszak zebrało by się dużo ciekawych rzeczy, ale mimo to muszę milczeć.
Dużo psów nie ujrzy już nigdy świeżej trawy i błękitu nieba.
Ludzie z dziećmi przychodzą oglądać pieski, biorą szczeniaczka, albo jakiegoś ładnego kudłaczka.
A one tam siedzą, bez nadziei, odliczając już tylko dni kiedy igła z morbitalem sprawi, że ich dusze już na zawsze zgasną, w milczeniu i nikt się nie dowie o ich cierpieniu, nie wyniosą swego żalu po za mur tego obozu.
My chcemy to zmienić, my- grupa ludzi działających incognito, w milczeniu, każdy nietaktowny ruch, może sprawić, że nasza mała zwarta grupa nie będzie miała tam wstępu.
Więc milczymy, ciekną łzy, a serce krwawi, bo głuchy świat nie usłyszy wołania o pomoc setek psów.
W tej rozpaczy są też dwie małe duszki.
Bezimienne, od życia dostały tylko boks pełny fekalii, beton i wiatę.
Chcemy przerwać milczenie, ratujemy razem kolejne psy, chore, zastraszone.
Dużo zawdzięczamy ludziom, którzy pomagają finansowo i duchowo.
Bo liczy się każda złotówka, bo każdy grosz ma znaczenie.
Ale one są wyjątkowe.
One są stare.
One są nieadopcyjne.
Z ekonomicznego punktu widzenia nie opłaca ich się ratować.
Jednak my widzimy sercem, widzimy piękno w tych dwóch psach.
Czarna sunia, starsza, zwykły kundel polski, buras jakich wiele, posiedzi tu może jeszcze kilka lat, padnie na jakąś chorobę, umrze w ciszy z tęsknoty, bo nie umie jak szczeniaczki wdzięczyć się do krat.
Już dawno Jaaga miała ją zabrać, ale zawsze był jakiś biedniejszy, jakiś bardziej potrzebujący.
Sunia ma pecha.
Szukamy dla niej tymczasu, dobrego serca...czekamy na cud, cuda się zdarzają, wierzę, że ta sunia zazna miłości, będziemy o to walczyć wszystkimi siłami, nie pozwolimy jej zgasnąć!
Jednak nie jesteśmy w stanie jej wyciągnąć, bo nie mamy już wolnych miejsc, bo jest pilniejsza suczka/pies- nawet płci nie znamy!
Oto istotka, starszy kudłaczek z zaćmą na oku.
Przecudowne stworzenie wyciągające ryjek do całowania.
Tak bardzo chciałabym utulić obydwie, pokazać niebo i trawkę.
Na razie udało nam się tylko szepnąć im na ucho, że ich nie zostawimy.
Pomóż spełnić nam obietnicę, kudłatego pieska możemy wyciąganąć, potrzebne jednak deklaracje finansowe, na leczenie i utrzymanie.
Jeśli znajdzie się dla nich cudowny dom, albo dom tymczasowy dla czarnulki, spełnimy obietnicę.
Pomóżcie nam pomagać.
Nie pozwólmy im zgasnąć, tak po prostu, tak bez sensu, tak na zawsze, w ciszy...
Mile widziane datki pieniężne!
dogomania;
http://www.dogomania.pl/threads/185631- ... DEKLARACJE
