Imiona te stają się zrozumiałe, gdy:
-zostanie się znienacka ugryzionym lub podrapanym,
-widzi się skalę zniszczeń poczynionych przez kota (oprowadzałam Killathę, może być świadkiem),
-słyszy się ,,prośby" kota o wyjście z nim na podwórko (Parszywek jest kotem spacerującym jak piesek. Potrafi aktywnie i głośno domagać się swoich praw. Przeszkadza mu tylko ulewny deszcz albo kilkunastostopniowy mróz. Co ciekawe, wzięłam go z domu niewychodzącego, w którym się urodził i dorastał),
-rozumie się, że kocia miłość wyraża się czasem w posikiwaniu na ulubione przedmioty właścicielki (buty, torebka, szalik, itp.),
-trzeba skłonić kota do jakichkolwiek zabiegów higienicznych, np. obcięcie pazurów, czyszczenie uszu. O podawaniu leków już nie wspomnę.
).
. 
, który cieszy się ogromnym powodzeniem wśród Kotów - pracowałam kiedyś w hurtowni ogrodniczej i razu pewnego nabyłam sobie w pracy właśnie nolinę - malutką, zgrabniutką, dorodną. Postawiłam na stoliku, ciesząc się miłą i wspólną przyszłością ; ), bo moja Sierść w ogóle nie tykała nigdy moich roślin doniczkowych, wyszłam z pokoju i wróciłam za czas niedługi, by ujrzeć Mamonia kończącego konsumować nieszczęsną nolinę... obżarł ją do cebulki, dokumentnie... ja zdębiałam i wypuściłam listki, a Kot był z siebie dumny jak paw - na szczęście pawiem się nie skończyło, nomen omen, po tym Wielkim Zielonym Żarciu ;D
Jest dla niej gotów na wiele poświęceń. Potrafi wtedy rzucać się w ramiona, wchodzić na człowieka po czym się da i kompletnie się zaślinić. Większe zaślinienie zdarzyło się Parszywkowi tylko raz, po podstępnej kradzieży nerwosolu. Na pewno kiedyś o tym opowiem, bo historia jest przednia.
pod tym balkonem w roli Romea powinien ustawić się poważny kandydat na DS
.
