Prążek pisze:
... zajrzyj na forum ile osób z małych miast jest, często to "samotny biały żagiel", tak selekcja naturalna, tam większa niż w większych miastach...
miasto ma czasem ten plus, że znajdzie się otwarte okienko w piwnicy wielkiego bloku, niestety stare kamienice, kiedyś azyl dla kotów, choć zimny i ponury ale zawsze, teraz remontowane kamienice mają najczęściej nowe okna, szczelnie zamknięte...
tak można powiedzieć, życie zgodne z naturą, ale dlaczego jak człowiek chory to idzie do lekarza? dla mnie to egoistyczne życie, a nie w zgodzie z naturą
Z wieloma poglądami zgadzam się całkowicie. Fakt, ludzie bywają wredni i podli, egoistyczni- jak ja np.
znajdą się w każdym środowisku, niestety... ale na szczęście znajdą się również ludzie wrażliwi i bezinteresowni, którzy pomogą w potrzebie. Na żadne nieszczęście nie można być obojętnym! Bezdomne koty w miastach-jak pisałeś- mają "azyl piwniczny", a w małych miasteczkach czy na wsiach nie mają? zabudowania gospodarcze, szopki, "drewutnie", stodoły, obory (o dziwo istnieją jeszcze), altany itp. Pisząc o życiu "w zgodzie z naturą" mam na myśli nieodbieranie wolności- 10 lat temu, mieszkając w innym miejscu przygarnęłam bezdomnego, dorosłego już kocura (chyba mnie pokochał- jak ja jego), wielki buras z Pełnym Wyposażeniem... Przeprowadził się wraz z nami, jest nam wierny żyjąc jednocześnie swobodnie- za tą miłość, którą nam ofiarował niczego mu nie odbiorę... Dostałam w ostatnie wakacje dwumiesięcznego burasa, też kocura
, nie kastrowałam go, zastanawiam się, nie trafiłam do tej pory na odpowiedni argument...Mieszkał z nami przez 5 lat czarny, długowłosy, bezjajeczny, wyglądający właśnie tak, jak Zoyka- piękny, uroczy, mruczący, totalnie nieagresywny, super dogadujący się z kotem i z psami... i jednocześnie bezwolny kot- właściwie taka kocia oferma (może za sprawą braku jąder
); mógł wychodzić na dwór bezpiecznie, bo wykastrowany przecież... za którymś razem najprawdopodobniej trafił na amatora pięknych kotów i przepadł, jak kamień w wodę 
Poszukiwania trwały rok, w okolicy, u lokalnych weterynarzy, w internecie, były też ogłoszenia... nie przyniosły efektu. Dlatego z czystego egoizmu (i z sentymentu) postanowiłam przygarnąć Zoykę... A propos leczenia- nasz lekarz rodzinny to Wet
Jesteśmy jego stałymi pacjentami od przeszło dwudziestu lat! I obyśmy jak najdłużej mogli obywać się bez innych specjalistów!!!Tego sobie i rodzinie (egoitycznie oczywiście) oraż wszelkim altruistom życzę!
Pozdrawiam.
Żegnam.
No i nie produkuje bezsensownie kolejnych kociąt.
sama mam w domu taki przypadek, biały długowłosy książę 
kiedy trafił do mnie był obrazem nędzy i rozpaczy, choroba odkleszczowa, megasraczka, pchły, kleszcze, kołtuny, brudne futro okalające szkielecik tego potężnego kociska...no i wielkie jajca 
minęło kilka miesięcy zanim doszedł do siebie, ale dziś jest królowcem mojego domu.
Zoyka jest ciapkowska przecież.
