Mili i Amy- komplet białoszaroczarny zaprasza

Miło mi powitać porannie!

Dzisiaj dziewczyny bardzo senne

Amy mimo, że zawsze na dźwięk wybiega z łożka , dzisiaj przeciągła się, podciągnęła się na mój brzuch i zwinęła się w kłębek..Była oburzona, że już nie śpimy a jednak wstajemy! Mili natomiast wyszła ze swojego legowiska i przyszła do łóżka też się położyć jeszcze spać..
Aj leniuszki

Nawet się bawić jeszcze próbowały, ale już tak leniwie...
Dopiero zeszły na śniadanie, i sobie miło mlaskały

Miły dla ucha to dźwięk

kinga w. pisze:Kasia, kot na klatkę daleko nie wywieje...

Jeszcze tak dobrze nie poznałam kociej natury... Ale po prostu nie sądziłam, że umiem się tak szybko przemieszczać

Tiaaa... Koty odkrywaja w nas nowe możliwości. :ryk:

Moje miały okres wywiewania. Były zawsze szybsze - zastawianie drzwi torbą żeby nie myknęły pod nogami nie działało, zawsze trójka zwiała. Chodziłam potem i zbierałam. Wnerwiał mnie Kłaczek bo on sie typowo w berka bawił uciekając dalej jak już prawie go miałam.

No kiciusie są takie urocze

(jak śpią)
A tak poważnie, to są naprawdę kochane i przecwane zwierzątka

Amy chyba była jednak przerażona tą sytuacją i dała się złapać.. ale w mieszkaniu np. to se ją mogę gonić. 1 sekunda i jest poza zasięgiem mojej ręki.

A skąd ja to znam? Ostatnio na widok transportera postawionego na łóżku (pakowanie kotów do weta) Tysiek nagle zyskał na inteligencji. Goniłam dziada po całym mieszkaniu, w końcu z trudem wyciągnęłam z budki w drapaku bo zaszył się w najdalszy koniec. Kłaczek w takiej sytuacji zawsze pilnuje żeby między nami był stół - nie do podejścia drań. :lol:

A niby takie z nich leniuszki.... :twisted:

Wszystko jest kwestią motywacji. :mrgreen:

Taa.. Zazdroszczę im tej motywacji

Gizmacz jak był malutki to miał tendencje uciekiniercze - za każdym razem gdy ktoś drzwi otwierał dawał dyla na klatkę...
teraz na dźwięk dzwonka ulega dematerializacji...

Fridek za to kiedyś przypadkiem został zamknięty na ciemnym korytarzu, późnym wieczorem i dopiero po ok 20-25 minutach się zorientowaliśmy, że kota nie ma i po sprawdzeniu wszystkich możliwych i niemożliwych miejsc oraz ścisłej dedukcji, czy mógł się teleportować do równoległego wymiaru? czy mógł go porwać jakiś przedwczesny październikowy Świętymikołaj przez komin, którego nie mamy? czy jakimś cudem wybył na korytarz? uchyliliśmy drzwi na korytarz a stamtąd wpadł czarny piorun kulisty zastrachany dokumentnie i pół godziny nam jojczył, jakie to z nas zimnedraniebezserca... :roll: