Bo ja nie mogę mieć tymczasów.... 
Moje tymczasy staja się rezydentami, z prostej przyczyny... Jak mam oddać kota, ciężko doświadczonego.... Jak dopilnować i sprawdzić przyszły dom...W Dulencjowie znalazły dom:
Edula, czyli Edward
Kotka przygarnięta spod mojej pracy w Łodzi. Sama się wzięła, tzn. któregoś dnia, jak poszłam napełniać miski, weszła za mną do pracy. I cały dzień spędziła w biurze, aktywnie uczestnicząc w rozmowach handlowych
I pchając się swoim futrem na kolana przedstawicieli handlowych, z uporem maniaka wybierając tych w garniturach Jest ze mną 4 lata. Słodka, delikatna kruszynka. 
Matkuje całemu stadu.
Leon, czyli Miś z Milanówka.
Wielki, pluszowy, futrzasty...
Kot, który kocha wszystko i wszystkich. Akceptuje każdą zmianę, każdego nowego domownika. Kot z lekkim niedorozwojem, pomimo swoich prawie 4 lat, wieczny kociak. Psoci na potęgę, wszędzie wlezie, wszystko sprawdzi, taka wszędobyłska zajrzy dziura Straszna przylepa 
Gustaw, czyli dziki Pimpek z Milanówka[*].
Gucia zobaczyłam pierwszy raz jak przyjechałam do Leona, do schroniska. Jak zachorował na pnn, zabrałam do domu. Początkowo dziki, z czasem stał się nakolankowym, miziastym kotem. Dzisiaj wielki, gadający pieszczoch. Z Leonem stanowią wyjątkowo demolujący duecik
Drugie dziecko Eduli Pierwszym jest Leon 
Halinka, czyli Czarka z Wrocławia.
Halinka miała być tymczasem...Została rezydentem, bo nie mogłam znieść myśli, że ktoś mógłby ją jeszcze skrzywdzić
Halinka, kiedy do mnie przyjechała ważyła 1,1 kg, była masakrycznie wychodzona. Teraz jest małym grubaskiem. Wielki miziak i pasjonat poduszki Posiadaczka najpiękniejszych zielonych oczu i największego traktora 
Paciorek czyli Amik z Milanówka.
Paciorka zobaczyłam jak pojechałam do Leona do schronu
Starszy, schorowany pies... Nie umiem pogodzić się z samotną starością w schronie, więc zabrałam Gościa Dziś wielki pasjonat kanapy i trzymaciel doopska na poduszkach W Dulecjowie swój dom znalazła również Oliwka[*]
Starsza, wycieńczona Boksia z łodzkiego schroniska, ofiara pseudohodowli i braku sterylizacji w schronisku. Oliwka, kiedy drugi raz trafiła do schroniska, po czipie okazało się, że była z niego wyadoptowana
Trafiła do mnie z cycuszkami do ziemi, zalękniona, zagubiona, przepraszająca, że żyje Długo trwało wyciąganie boksia z boksi i nie do końca się udało... Bo życie za bardzo ją doświadczyło... Uwierzyła i zaufała, jak straciła czucie w tylnej częsci ciała i całkowicie była zdana na mnie.. Walczyliśmy. Udało się. Później zaatakowało ropomacicze. Wygraliśmy. Nie zostawiałam jej samą nawet na sekundę wtedy, dostała narkozę przy mnie, i przy mnie miała się wybudzić... Wybudzono ją beze mnie, fundując jej mega traumę. Doszła do siebie. Przegraliśmy z rakiem kości z przerzutem do drugiej, przedniej łapki... Tylne łapki i tylny odcinek kręgosłupa były zaatakowane zaawansowaną spondylozą Z raczyskiem próbowaliśmy walczyć... Odeszła w domu, z głowką na moich kolanach....wtedy, kiedy jeszcze nie bolało za bardzo...kiedy leki jeszcze dawały ulgę, choć już nie do końca... Śpij spokojnie, mój Aniołku
Każdego dnia tęsknię za Tobą i choć minęło już 14 miesięcy to ból wciąż jest ten sam
[*][*]
