WRO! Zaginęły 2 koty po wypadku auta! Mamy łapkę :) Kciuki!

kochani, wiem wśród nas jest więcej osób "niekonwencjonalnych" reprezentujących różne dziedziny.
Apeluję, aby włączyły swoje moce, wiedzę, czas w poszukiwania. Na dzień wczorajszy-dzisiejszy nie wymyślimy nic więcej ponad to:

Jesteśmy bardzo zmęczeni.
Wiem, że koty na ogół nie pokonują dużych odległości, ale nas wszystko prowadzi do Złotowa. Oczywiście nie mogę wykluczyć pomyłki. Podobnie jak twierdzimy, że koty żyją i obok nich nie ma karty śmierci.

Pomóżcie pomyślnie zakończyć tę sprawę.

Ponadto sporo innych zwierzaków oczekuje na pomoc, pilną pomoc! Odezwę się dopiero późnym wieczorem.

Dziewczynkom, które już się zaangażowały bardzo serdecznie dziękuję. Przyjemnością było Was poznać.

Powodzenia! Szczęśliwego powrotu.

**Adopcje: 12 >>**

To włączamy sie i myślimy!!!
Ze strachem jednak myślę o tych biedach, których nikt nie szuka a tam są! Jak powstrzymać ten strach jak pada za oknem :cry:

Staram się jednak nie zaszkodzić pozytywnym i ciepłym uczuciom które mam dla poszukiwaczy i ich kotów :1luvu:

.

U nas śnieg nie pada; jeśli już, to bardzo slabo.
Też nie wiem czemu mialyby iść taki kawal chyba, że ktoś albo coś je sploszylo.

Niech się już znajdą, bo osiwieję do reszty :!:

dellfin612 pisze:kochani, wiem wśród nas jest więcej osób "niekonwencjonalnych" reprezentujących różne dziedziny.
Apeluję, aby włączyły swoje moce, wiedzę, czas w poszukiwania.

Pomóżcie pomyślnie zakończyć tę sprawę.

Dysponuję kontaktem do Krzysztofa Jackowskiego jakby co - o ile nie byłoby to przegięcie

Podczytuję i myślami jestem z Wami
Mam nadzieję,że ta historia dobrze się zakończy :ok:

Nie przestawajcie ich szukać

**Adopcje: 12 >>**

jestem,mysle i trzymam kciuki!

A ja z niecierpliwością czekam na zmianę tytułu wątku :
Ważne! Odnalezione 2 koty po wypadku auta!

:ok:

a ja na to, że Justyna, Marek i ich koty "wylądują" w wątku "klub kotów odnalezionych"

Ja też modlę się o te biedactwa, wyobrażam sobie ich przerażenie i smutne pyszczki. Dajcie się odnaleźć głuptaski kochane, my tu chcemy szampany otwierać na vivat :piwa:

albo choćby piwo :!:

**Adopcje: 12 >>**

Siedzę i patrzę na podwórkowego Pikusia, który wrócił do mnie po 3 miesiącach. Siedzi w pzredpokoju i zaglada zza drzwi.
Nie wiem kto go wywiózł i gdzie był. Nikt nie chciał lub nie potrafił mi wtedy powiedzieć co z nim się stało.
Pikuś wrócił. Rano jak zwykle wyszłam nakarmić dziczki i on wyszedł.Chudy,jeszcze bardziej wypłoszony ale był! Jest teraz u mnie i mieszka w szfie.
Widok Pikusia daje mi wiarę w siłę kociego charakteru i przywiązania, w moc kociej siły by przetrwać najgorsze i znaleźć swoich. Nigdy sie z nim nie pożegnałam, choć mówiono,że powinnam. Nie czułam,że nie żyje.
Jeśli macie w sobie pewność,że koty żyją to nie poddawajcie się.One czekają.