Szylkretka Dachówka. Duża pisze olimpiadę, potrzebne kciuki!

Co prawda dziś już 2 dzień świąt, ale zawsze to jeszcze święta, prawda?

Piękna jest Dachóweczka Ronnie!

Doberek dzisiaj.

Gosieńko, popraw w tytule- szylkretka. Masz szylketkę bez r . :lol:

Późno-wieczorne pozdrowienia dla Dachóweczki przesyła Joszko i niespokojnie przebiera swoimi czterema łapkami w oczekiwaniu na opowiadanko

Szylkretki są piękne!

Korciaczki pisze:Późnowie wieczorne pozdrowienia dla Dachóweczki przesyła Joszko i niespokojnie przebiera swoimi czterema łapkami w oczekiwaniu na opowiadanko
Szylkretki są piękne!

Są piękne, są! Ale i tak najpiękniejsze są pingwinki! :lol:

Panna D. i szczepienie. Część pierwsza.

Siedzisz sobie wygodnie w twoim własnym kartonowym pudełku za dużym, kaflowym piecem. Jest Ci bardzo ciepło, rozciągasz się na tyle, na ile pozwalają ci rozmiary kartonu i z rozkoszą mrużysz oczy. Jesteś najedzona i czujesz się bardzo błogo. Obserwujesz świat z pewną dozą rozleniwienia, bo wiesz, że nic Ci się tu nie może stać.
Widzisz, że do kuchni wchodzi Młodsza Duża. Podchodzi powoli do Starszego Dużego i opiera się o ten blat, z którego niewiadomo dlaczego Duzi tak uporczywie Cię przepędzają.
- No to co, jedziemy? – pyta Młodsza Duża i patrzy wyczekująco na Starszego Dużego. Ten po chwili odrywa wzrok od tego dziwnego kwadratowego pudełka, które kojarzysz tylko z tego, że kiedy jest zamknięte i leży sobie na szafce, to stanowi bardzo dobry substytut pieca kaflowego. Jednym słowem, grzeje.
- No możemy jechać – mówi spokojnie Starszy Duży. Zamyka tajemnicze pudełko i odstawia je na szafkę. Młodsza Duża wychodzi z kuchni i wraca po chwili z niebieskim zwitkiem czegoś, co przypomina grube tasiemki. Te tasiemki z czymś Ci się kojarzą, jednak wspomnienie, z którym mogłabyś je połączyć jest jakby zamglone i rozmyte. To powoduje u Ciebie dziwne uczucie niepokoju. Zaczynasz być podenerwowana.
- No, to weź ją – mówi Starszy Duży spokojnie. Domyślasz się, że owe „ją” dotyczy Ciebie i wkrótce okazuje się, że masz absolutną rację – Młodsza Duża bierze Cię na kolana i zaczyna głaskać.
Nagle Starszy Duży zakłada Ci na szyję ową dziwną niebieską tasiemkę. Próbujesz się wyrwać, ale Duża trzyma cię mocno. Poza tym ufasz jej – przecież to irracjonalne, aby Cię skrzywdziła. Duży też stara się być delikatny, ale kilka razy zbyt mocno zaciska tasiemkę zmuszając Cię do prychania cichutko na znak, że zaczyna Cię podduszać. Duży od razu reaguje, ale nie zdejmuje tasiemek, jedynie je luzuje i w końcu Duża opuszcza Cię na ziemię. Próbujesz zrzucić to coś z siebie chodząc tyłem, ale Duży zapiął to bardzo dobrze. Chcesz uciec za piec, ale to coś cię powstrzymuje. To jakaś dziewczynka, chyba gość, Młodszej Dużej trzyma najdłuższą tasiemkę. Młodsza Duża wychodzi nagle z kuchni. Po chwili pojawia się z powrotem w dużych, skórzanych kozakach.
- A książeczkę mamy? – pyta Starszego Dużego.
- Tak, tu jest – odpowiada i wyciąga ją niespodziewanie z papierów ułożonych na niewielkiej półeczce, na którą jeszcze, o dziwo, nigdy nie udało Ci się wspiąć. Młodsza Duża i Starszy Duży ubierają kurtki kiedy Ty usiłujesz gdzieś się skryć. Nagle Młodsza Duża bierze Cię na ręce. Zupełnie niespodziewanie Duży otwiera drzwi, skąd czuć przenikliwy ziąb. Ty próbujesz się wyrwać, ale Duża trzyma Cię bardzo mocno. Schodzi z Tobą ostrożnie, krok po kroku, po schodach i wkrótce wychodzicie na dwór. Buty Młodszej Dużej skrzypią na tym białym czymś, ale Ty nie zwracasz na to uwagi – jesteś zbyt przerażona. Po chwili Młodsza Duża siada na dużej kanapie w jakimś małym pomieszczeniu, a Ciebie sadza na kolanach. Nie wieje już i jest nieco cieplej, ale nagle słyszysz przeraźliwy szum i terkot. Młodsza Duża obejmuje Cię ramionami i szepcze cicho:
- Nie bój się mała, już dobrze, nooo...
Głaszcze Cię z czułością. Z czasem robi się coraz cieplej a Ty nabierasz odwagi. Wyciągasz głowę spod ramienia dziewczyny i zaczynasz się rozglądać. Chcesz zejść z kolan Dużej, ale ona ciągle Cię na nich kładzie. W końcu się poddajesz, wiesz, że z Duża nie wygrasz. Zwłaszcza, że niedawno Najstarsza Duża obcięła Ci pazurki.
Po pewnym czasie Młodsza Duża znów bierze Cię na ramiona i wychodzi z Tobą na dwór. Idzie szybko, nawet nie daje Ci szansy się rozglądnąć. Starszy Duży otwiera przed nią przezroczyste drzwi. Czujesz dziwny zapach. Znów chowasz się w ramionach Dużej.

:mrgreen:

Super!

Dzień dobry przedsylwestrowe!

Zrozumieć własnego kota. Pisać własnemu kotu.
O nim, dla niego.
Pięknie...

Młodsza Duża - Ty, Starszy Duży - tata, Najstarsza Duża - mama? Zgadłyśmy?

Josiu tuptał, tutpał i się dotuptał, to znaczy doczekał opowiadanka! Przeczytał! Pięknie!