MAJORKOWI: Samo życie...

[Majorka]

Miś Major ostatnio z uporem zaczepiał pazurem o osłonkę spłuczki nad kibelkiem i zrzucał ją. Major Major bardzo się zdenerwował i okropnie mu nawrzucał. Ale przyjrzał się zamontowaniu tej osłonki i odkrył, że była zamontowana nieprawidłowo i odstawała od ściany. Misiu! - rzekł. Ja cię strasznie przepraszam! Dzięki tobie odkryłem, że to trzeba poprawić! Miś Major został Panem Inżynierem

[Maryla]

A co jeszcze umieja robić , to sobie któregoś pożyczę?

[Mysza]

[Majorka]

A co jeszcze umieja robić , to sobie któregoś pożyczę?

Tylko Miś Major jest taki pracowity: włącza światło (o różnych porach), zrzuca ciężkie przedmioty (silny jest) i spuszcza wodę w kibelku. Ale nie wiem, czy byłabyś zachwycona

[Majorka]

Koty były bardzo szczęśliwe, że w Swięta byliśmy cały czas z nimi; mogły wychodzić na balkon, sprawdzić co jest w koszyczku ze święconką a Gacuś okazał się wielkim amatorem sernika. Miś Major ogromnie się rozgadał, miau i miau, w końcu TZ mówi do niego: ach ty miaukunie!
I tak Miś Major otrzymał nową ksywkę: Miau Coon

[lady_in_blue]

Mają z Budyniem tą samą ksywkę. Tylko do Budynia mówi się "miałkunie" - opowiada wszystko co się oknem dzieje

[Majorka]

Anno, widać to już taka rasa

[Dorota]

Alez piekne!

Hm... Czemu z ich twarzy bije takie dostojenstwo? No moze z jednym wyjatkiem pyszczka Misia, gdzie dominuje zaciekawienie.

Tak czy inaczej - powaga i spokoj... Takie robia wrazenie

Dostojenstwo i jakas taka wyzszosc to koty maja same z siebie.
A mnie tak trudno te cechy na fotach moich futer odnalezc...

[Majorka]

Dostojenstwo i jakas taka wyzszosc to koty maja same z siebie.
A mnie tak trudno te cechy na fotach moich futer odnalezc...

Dorota - sama sobie odpowiedziałaś. Twoje koty nie są tu wyjątkiem - czasem są dostojne, czasem tajemnicze jak Sfinksy, gracja, wdzięk, lekkość... I ta niesłychana głębia spojrzenia. Nawet u Misia, który chyba zawsze pozostanie dzieckiem

[Dorota]

Dorota - sama sobie odpowiedziałaś. Twoje koty nie są tu wyjątkiem - czasem są dostojne, czasem tajemnicze jak Sfinksy, gracja, wdzięk, lekkość... I ta niesłychana głębia spojrzenia. Nawet u Misia, który chyba zawsze pozostanie dzieckiem

Moze i tak...
Nieraz nawet u Lulu - Szalonego Kujota - widzi sie te chwile zadumy, dostojenstwa - no takiej wyzszosci.

PS Jakies (kochane) licho podkusilo mnie, zeby teraz wlasnie zajrzec na stronki z Twoimi wierszami. Siedze dzis w domu, bo jestem uczulona barrrdzo na pylki roslin. Typowe objawy, min. lzy. No i teraz mam jeszcze jeden powod (wytlumaczenie) dla lez.
Majorko... Chyle czolo przed Twoim talentem. I bardzo Ci dziekuje!

[Majorka]

Dorota Zaraz pęknę z dumy! A uczulenie to okropna rzecz. Ale może jakiś wierszyk na chwilę Cię odczuli - i roześmiejesz się, zamiast płakać?

[Dorota]

Dorota Zaraz pęknę z dumy! A uczulenie to okropna rzecz. Ale może jakiś wierszyk na chwilę Cię odczuli - i roześmiejesz się, zamiast płakać?

Nie rob tego!!! (a propos pekania;))

Jak na razie, to jestem w TYM nastroju, jest mi dobrze, i ciesze sie z tego.
Reszta uczuc pozniej przyjdzie

Nieustajaco: Dziekuje po prostu.

[Majorka]

Nadszedł czas, aby całą czwórkę jednocześnie odrobaczyć. Zeby nie stresować Gacusia (który straszliwie przeżywa ładowanie do klatki i łamie sobie przy tym pazury, drapiąc i rzucając się), poprosiliśmy o przyjście lekarza do domu. Przy okazji było obcinanie pazurków. Gacusiowi trzeba było owiązać ręcznik wokół głowy i jakoś poszło, a z Misiem Majorem i Mi-Norką nie było żadnego problemu. Ale Mika urządziła prawdziwe histerie. Podrapała TZ-ta (spływał krwią), obśliniła się potwornie i w dodatku zsikała. Czy można kotu podać coś na uspokojenie przed takimi czynnościami? Niedługo czeka ją szczepienie...

[Maryla]

Majorka , ja odrobaczam 10 i to dwukrotnie za ostatnim razem Może to Cię pocieszy. Na przykład Zojkę pociesza.
A co do wariatów, z reguły inaczej zachowują się u weta (taki Sfinks na przykład - nie dał sobie podac no-spy a u weta daje sobie zrobić wszystko. A pazury pani Ania mu obcinała podając dłuuugi kawał wołowiny i jak złapał to wtedy - ciach. Ja nie wiem jak ona to zrobiła, ale obcięła).
Może jednak dacie radę dotargać ją do weta? No chyba że jest jak moja Biała - wyrwała mi się i zdemolowała gabinet. Już myślałam że trzeba będzie do niej strzelać nabojami usypiającymi. W takim razie to tragedia.
Ale zastrzyk chyba i tak łatwiej dać niż wrzucić coś do pyska (szczególnie gdy głowa jest obwiązana ręcznikiem).

[Majorka]

Marylo, ja też zauważyłam, że koty u weta zachowują się trochę spokojniej - poza Miką, która nie tylko dostała piany na ustach, ale zsikała się, zrobiła kupę i usiłowała uciec w panice, też prawie demolując gabinet. Na szczepienie zostanie zaniesiona. Natomiast z Gackiem jest taki problem, że włożony do klatki walczy i raz prawie wyrwał sobie pazur. No, ale on dopiero w grudniu.