Kardamon i przyjaciele (od s. 50) Zojka w DS (od 93)

**Adopcje: 12 >>**

cudne ale prawdziwe. Tylko bury Pikuś boi sie chyba bardziej od Rudolficzka :lol:

Jak tam kociaste sie miewaja dzisiaj?

Kociaste łażą podkurzone, jak to zwykle, kiedy niewykastrowany kocur jest w stadzie. Termin kastracji się odsunął, więc to wszystko trwa i trwa... zła jestem okrutnie.
Był jakiś ostrzejszy incydent podczas mojej nieobecności, bo Duszek ma szramę od pazura przez pół pyszczka. Bardzo blisko oka :evil:

**Adopcje: 12 >>**

U mnie nawet po kastracji są scysje, bo Tysonek jeszcze capi i hormony buzują. Pikus juz nie tak i jest coraz lepiej tolerowany przez innych.
Najgorsze to te hormony!!!

ASK@ pisze:Najgorsze to te hormony!!!

No właśnie, dlatego chcę się ich pozbyć jak najszybciej! :twisted:

**Adopcje: 12 >>**

hanelka pisze:
ASK@ pisze:Najgorsze to te hormony!!!

No właśnie, dlatego chcę się ich pozbyć jak najszybciej!

czyli dwa główne :lol:

hanelka pisze:
ASK@ pisze:Najgorsze to te hormony!!!

No właśnie, dlatego chcę się ich pozbyć jak najszybciej!

Hanelka!

Ech, Wy!

**Adopcje: 12 >>**

co u chłopaków ?I tych hormonalnych i nie!

Duszek jest bardzo wycofany.
To młody kotek - ma rok, półtora, a nie potrafi się bawić. Na zabawki patrzy z obojętnością. A przecież to ewidentnie domowy kot! Co to byli za ludzie, z którymi mieszkał?! Serce się kraje.
Powiedział mi cichutko na uszko, że jednak bardzo lubi przytulanie i pieszczoty, tylko bardzo się boi i trochę wstydzi. I żebym nikomu nie mówiła.

Zamknęłam się z nim w kuchni, kiedy zeskoczył z lodówki i zaczęłam czesać, bo sierść okropnie sypie się z niego. Okazało się, że to bardzo miły zabieg, od którego koci grzbiecik zaczyna się prężyć i wyginać. I głaskanie też jest bardzo przyjemne, choć na początku był bardzo czujny, gotów rzucić się z zębami i pazurami w każdej chwili. Pomalutku rozluźnił się całkiem. Zaczął się ocierać o moje ręce i twarz. W końcu polizał mnie po policzku i zaczął mruczeć.

Chce mi się beczeć. Chce mi wyć, kiedy patrzę na niego. Chodzi cichutko na paluszkach, jakby się bał, że za głośno tupie. Ogląda się przy tym czujnie, gotów do ucieczki lub obrony w każdej chwili. To pewnie też efekt życia na wolności i spotkaniami z dzikimi kotami. Ale nie tylko. Widywałam go czasem i nie zauważyłam, żeby dzikie przeganiały go od miski. Nie zna zabawek, nie potrafi zjadać smakołyków z ręki, przestraszony uchylał główkę, kiedy próbowałam go pogłaskać, albo rzucał się z zębami i pazurami... Jest tak cichutki. Smutny. :crying:

Kardamon, jak na małego świra i histeryka przystało posykuje na Duszka.
Ale to nie agresja ani strach, tylko taka zadyma trochę: O nowe przyszło, nowe! Obcy jakiś! Widzieliście wszyscy!? Po coś tu przylazł? Idź sobie! Nie chcemy cię tutaj!
Poza tym jest rozkosznie rozczulający. Wszędzie go pełno, rozrabia jak pijany zając. Psoci z taką dziecięcą beztroską. Jak wariuje, to na całego! Tajfun to mało! Jak śpi, to z całej duszy! Do ostatniej komóreczki. Tak ufnie, tak całym sobą, że zazwyczaj nie budzi się nawet, kiedy muszę go gdzieś przenieść!
Ma przy tym wszystkim tyle "pokrakowego" wdzięku! Chłopak do schrupania. :lol:

**Adopcje: 12 >>**

Kardamon to bezstresowie. Duszek musi odtajec.
Wiem hanelka co czujesz mam pikusia i Tysonka. Jak smutno patrzec na strach w oczach u kota, gdy ty tylko wyciagasz reke by go upiescic a nie skrzywdzic. I to kurczenie sie calego cialka.
Bedzie ok. A po kastracji tylko lepiej bo pezrstanie w srodeczku byc dodatkowo zdenerwowany.

ASK@ pisze:Kardamon to bezstresowie.

Nie od razu. Początki też były trudne.

ASK@ pisze:Duszek musi odtajec.
Wiem hanelka co czujesz mam pikusia i Tysonka. Jak smutno patrzec na strach w oczach u kota, gdy ty tylko wyciagasz reke by go upiescic a nie skrzywdzic. I to kurczenie sie calego cialka.
Bedzie ok. A po kastracji tylko lepiej bo pezrstanie w srodeczku byc dodatkowo zdenerwowany.

Serce boli patrzeć na te skrzywdzone koty. Nie przez zwyrodnialców jakiś, tylko przez "normalnych" ludzi. Co i rusz taki kwiatek: Tyson, Pikuś, Kardamon, Duszek...

Kastracja jakoś za miesiąc. Za tydzień musimy się doszczepić, a po Nowym Roku... ciach, ciach!
Wszystkim ulży. Bo i Duszek czuje się jakiś inny w stadzie i zwierzyniec podenerwowany.
No i nie oszukujmy się - zapach wytwarza chłopak cuuuudny... :twisted: