Poznajcie Yoszka. Joszko szuka domu (strona 79).

Pierwsze pomruki :dance:

Korcziaczki, u was największy dzikus, staje się pieszczochem, więc chłopak szybko dojdzie do siebie. Trzymamy wielgachne kciuki za szybką socjalizację Joszka :ok:

Dzien dobry Yoshi

Milego dzionka sliczny koteczku

Satyr77 pisze:Korcziaczki, u was największy dzikus, staje się pieszczochem, więc chłopak szybko dojdzie do siebie. Trzymamy wielgachne kciuki za szybką socjalizację Joszka

to może ja Wam podrzucę moją dziką-dzicz, podłą złośnicę na "wychowanie"? :lol:

to ja się dorzucę z moją Neską vel diablicą :lol:

I ja chetnie wziełabym trochę lekcji dla naszej nowej dziczy kociej łazienkowej, starszego Pana Kleofasa :wink:

.

Yosiu, o to chodzi :ok:

Te kilkanascie minut to jest wielkie COŚ, to przełom :kotek:

.

Joanna KA pisze:piękny ten Yoszko

ja sie dołącze, bo ikonka trafna :1luvu:

znowu nie przychodzily mi zawiadomienia - wrrr!!! nie wiem co z tym miau.... :evil:

Korciaczki, zdjecia oczywiscie wspaniale i wyjatkowe, ale jeszcze te Wasze opisy... takie oryginalne i nowatorskie

bardzo mi sie podobalo jak przedstawilyscie sytuacje z punktu widzenia Yoszka skradajacego sie do szklanki z mlekiem - cudo :1luvu:

Chyba źle napisałyśmy.
Joś absolutnie nie jest dzikim kotem, to tylko wystraszony mały 'dzieciak', zagubiony i lekko przytłoczony nagłą zmianą otoczenia. Przez moment podejrzewałyśmy, że cierpi na depresję - nie chciał jeść, chował się przed światem, w kontaktach z ludźmi był kompletnie obojętny, był osowiały, nieśmiały i nieswój. W pierwszych dniach. Teraz jest lepiej. Przed godziną truchtał za mamą po pokoju cichutko miaucząc, tylko dlatego, że był głodny. Dostał wątróbkę, zjadł ją pośpiesznie, potem wskoczył na biurko i zaczął się barankować do siedzącego obok ludzia.
On nigdy chyba nie był dzikim kotem, a już napewno nie jest nim teraz. To tylko wystraszony futrzak, ale z dnia na dzień jest lepiej. Jest coraz śmielszy i pewniejszy siebie. Dzisiaj znów biegał z postawionych ogonkiem na antenka, znów wskoczył na kolana i porządnie się rozmruczał. Tyle, że tak nie jest cały czas. To są wybrane momenty wciągu dnia. Najprzychylniejszt jest człowiekowi wieczorem i jak jest głody lub ma interes do ludzia. Po południu, w 'biały' dzień, raczej ciążko go złapać (chyba, że ma interes, albo jest głody - punkty wyżej wymienione). Wieczorem natomiast dość odważnie chodzi po pokoju, wczoraj nawet ocierał się o nogi.
On tak szybko się zmienia. Tak szybko zmienia się jego nastawienie do ludzi, że aż cieżko za nim nadążyć. Już same nie wiemy, jak on jest.
To przekochany kot.
Aha, tak nam się przypomniało. Padło tutaj, na wątku ostatnio pytanie o imię Yoszko. To nie my go nazywałyśmy, z takim imieniem do nas przyjechał. Fajne ma imię, oryginalne!

Niebawem będą nowe zdjęcia.
Joś baaardzo dziękuje z miłe słowa :1luvu:

i za wklejanie banerków do podpisu :1luvu:

Edit: Joanno Ka, chyba nie mówisz o Amber, że dzika? :mrgreen:

Kurcze..bez wzgledu na to czy to tylko przeblyski,czy tez cos innego...to dobrze to wrozy na rozmruczanego nakolankowego futrzaka

I jak widze postepy nastepuja w postepie geometrycznym

Cudnie ,czekamy na zdjecia... przynajmniej ja...

)) (choc pewnie zaraz mnie cioteczki zjedza

))))

Joszek-Groszek jest idealnym materiałem (tak nam się wydaje i taką mamy nadzieję) na:
-nakolankowca-naramiennika (wczoraj wystraszył się huku drzwi łazienkowych - owinął się wokół szyi ludzia na moment. Potem zwiał)
-kanapowco-łóżkowca (PodŁóżko - numer jeden, łóżko - numer dwa, kanapa - numer trzy)
-biurkowco-stolikowca (właśnie leży na biurku z nosem wbitym w gazetę, wcześniej siedział prosty jak struna na czarnym stoliku. Ale nie podchodź człowieku, bo zwieję)
-mruczko-mrrruczka (wczoraj sam od siebie rozmruczał się głośno, filtr z akwarium zagłuszał. Trzeba się jednak postarać, by się rozmruczał)

Chociaż jak na razie potrafi też:
-wiać, gdzie przysłowiowy pieprz rośnie
-udawać rakietę i uciekać jak wiatr przed człowiekiem
-milczeć, czyli trwać w stanie niemruczenia, choć w danym momencie jest głaskany
-czołgać się po ziemi, by być jak najmniej widocznym

Joś potwornie przypomina nam również naszego ukochanego Gaspara, który zamieszkał w domku u Ań____, bo:
- Gaspar pingwin, Joś pingwin (a pingwiny są to najulubieńsze, jak to mówią, koty, choć wiadomo że nie tym kierowałyśmy sie biorąc Joszka)
- Oba mają wampirki, czyli słodko wystające ząbki
- Obaj zaczynali od froterowania kątów

Joś bardzo przypomina nam Gaspara.

Korciaczki pisze:Chociaż jak na razie potrafi też:
-wiać, gdzie przysłowiowy pieprz rośnie
-udawać rakietę i uciekać jak wiatr przed człowiekiem
-milczeć, czyli trwać w stanie niemruczenia, choć w danym momencie jest głaskany
-czołgać się po ziemi, by być jak najmniej widocznym

Taaaa, dużo jest do zrobienia

Korciaczki moje drogie i wszystkie cioteczki dobrej woli, w wolnej chwili zerknijcie tu: http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=13&t=95182&start=0 i pomóżcie dobrym słowem, bo tam się złe rzeczy dzieją, a wsparcia forumowego niewiele. Wiem, że to wątek Yoszko, ale przecież przed nim już tylko świetlana przyszłość, a przed tymi radomszczańskimi biedami niepewne jutro