Świat według arlekinki. Uśmiech losu - Milly w domku.

Mili pod (zgaduję, ale chyba celnie :wink:

) Korciaczkowym portretem klanu

Tej Milly to dobrze. Bradzo dobrze. Jak każdemu kotu władającemu w królestwie miękkiego łózka i kilku poduszek.
Zimno, szara, mgisto, ale cicho. Do czasu, aż zadzowni potwór z wrzaskiem informujacym, że najwyższa pora wstać. Że jest godzina szósta rano. Tylko szósta.
Wstawać? Ale jak? Spać się chce, zimno, ledwo się widzi z zaspania. Trzeba wstać.
Ale jak? Przecież tak wcześnie. Ale trzeba wstać.
Ale jak? Przecież ta Milenka...
Śpi zwinięta w kłębuszek pod kołdrą, śpi i niczym się nie przejmuje.
Śpi i czasem coś mruknie, gdy słuszy głos człowieka.
Śpi, trochę sobie pougniata, co się tylko da.
Śpi i się pewnie śmieje: że kotem fajnie być.
Śpi, bo dlaczego na wstawać, przecież wcześnie jest.
To tylko szósta...Tylko szósta godzina.

Potem się rozbudzi, jak będzie godzina 7.00. Zacznie się kleić, nawoływać, mrauczeć, biegać jak piesek za człowiekiem.
I znów usłyszy pytanie:
Miauczy kotek miau - cóżby kotek chciał...?
Potem, jak idziemy do szkoły, ona...pewnie pójdzie spać i znów się będzie śmiała: kotem fajnie być...

Fajnie być kotem

Dama Ya pisze:Fajnie być kotem

Zwłaszcza takim buszującym właśnie wśród sterty kartek i rozrzuconych po biurku podręczników.
Ogólnie mówiąc mieszkającym w pokoju, który aż błaga o posprzątanie, ale chyba się tego dzisiaj tego nie doczeka.

:mrgreen:

E tam-z bałaganem można żyć-bez kota się nie da!!!!-a jeszcze jak robienie bałaganu uszczęsliwia kota............ :lol:

Oj piękna Milenka musi mieć jakieś zajęcie, a czy jest przyjemniejsze zajęcie dla kota niż pilnowanie odpowiedniego porzadku (to tylko dla was wygląda jak bałagan, kot wie lepiej), o tym żeby nie wpuszczać ryczącego potwora nie wspomnę

na pewno kotem fajnie byc, ale jak sie ma dom, cieply kat do spania, pelna miseczke i rece do glaskania, bo kotem na tzw: "wolnosci" chyba nie za fajnie. Zbyt niebezpiecznie.

Uszczęśliwia Milenkę i owszem. Przecież nie ma to jak zakopać się popołudniu w niepościelonej kołdrze, nie ma to jak ułożyć się na stercie gazet, które jakoś tak dziwnie same opuściły półkę i położyły się pod stolikiem, możo że to zdecydowanie nie ich miejsce. Nie ma to jak wyłożyc się na ubraniach w szafie, bo drzwi same się otworzyły i teraz są uchylone. Nie ma to jak łapkę zanużyć w szklance z piciem, która sama się w naszym pokoju zostawiła. Nie ma to jak z błogością w oczach wpatrywać się przez dziurę w rybkę, bo klapki w akwarium ktoś nie domknął. Milenkowy nos się nie zmieści, ale bystre oko ma okazję poobserwować pływającego w nim bojownika. Nie ma to jak zrzucić ogonem strzepków potarganej kartki na ziemię, bo przecież się posprząta. Nie ma to jak wynieść na łapkach ziarenka żwirku z kuwety, popatrzeć łaskawym okiem na odkurzacz stojący w rogu pokoju i zaczepnie zapytać ,,a może być poodkurzał wreszcie, co?". O tak, Milly bałagan napewno uszczęśliwa. Ale tylko ten zrobione przez nas, bo Milly to naprawdę grzeczny kot.

:mrgreen: