Świat według arlekinki. Uśmiech losu - Milly w domku.

Te zdjęcia Milenki a właściwie wszytkie są niesamowite, wyjątkowe i słów brakuje... :lol:

Jak Ty to robisz ?

kristinbb pisze:Te zdjęcia Milenki a właściwie wszytkie są niesamowite, wyjątkowe i słów brakuje...
Jak Ty to robisz ?

Ja myślę, że forma "Wy" będzie bardziej odpowiednia

Miałyśmy dziś wgrać zdjęcia, obiecałyśmy zresztą pani Beacie w mailu. Tym razem z serii ,,Milly buszuje w kuchni". Załadujemy jutro.
Milly własnie leży pod kanapą w pokoju, jednym okiem ogląda telewizję, bo główka wystaje jej spod narzuty. W kuchni, salonie itp wciąż jest nieśmiała, za to u nas w pokoju jest z niej upiornie wierny cień :lol:

zwłaszcza jak zobaczy miseczkę w ręku ludzia. Ćwierkanie, baranki, kręcenie ósemek- żałujcie, że tego nie widzicie.

http://www.allegro.pl/show_item.php?item=818584915
Prosimy, kto może, niech wrzuca ten link do podpisu. Bardzo prosimy. Tym kotom pilnie potzrebny jest dom.

Pozdrawiam nocna porą ...

Jakie piękne foto Milenki, rozmarzyłam sie :1luvu:

. Pierwszy raz widze kota uchwyconego w locie, jeszcze nie widziałam, żeby sie komus udało :ok:

A to zdjęcie to po prostu mniam :1luvu:

Portret Milenkowy 1-sza klasa :ok:

Dama Ya pisze:
kristinbb pisze:Te zdjęcia Milenki a właściwie wszytkie są niesamowite, wyjątkowe i słów brakuje...
Jak Ty to robisz ?

Ja myślę, że forma "Wy" będzie bardziej odpowiednia

Aha czegoś nie wiem.
To kto robi ?

kristinbb pisze:Ja myślę, że forma "Wy" będzie bardziej odpowiednia
Aha czegoś nie wiem.
To kto robi ?

Damie Ya (pozdrawiamy domek naszej Beni

) chodziła chyba oto, że my po prostu jesteśmy dwie (siostry).
Milenkowa całą noc spała w łóżku, najpierw wtulona w ramię, później odwróciła się w drugą stronę. Wyciągnięta była maxymalnie, a temu wszystkiemu towarzyszyło mruczenia, czy prezentowanie strun głosowaych jak kto woli. Naprawdę zmieniła się, w porównaniu z tym jaka była w schronisku, czy na początku u nas. Już nie zmyka na podkurczonych łapkach w najdalsze kąty, jej oczy nie są wielkości pięciozłotówki, wystraszone i zaniepokojone. Przeciwnie. Milly kroczy dumnie po pokoju, co jakiś czas policzkiem ociera się o stojące na przeszkodzie przedmioty. Jest kochana. Kiedy przyjdzie jej ochota na głaskanie, potrafi chodzić jak piesek i upominać się o swoje. Wtedy jest upiornie wiernym cieniem, który zrobi wszystko by zwrócić na siebie uwagę. Udaje jej się zawsze. Niestety w pomieszczeniach innych niż nasz pokój wciąż udaje wyposzka, niedotykalskiego wseołka, bawi się z nami w kotka i myszkę. Prawdopodobnie dlatego, że wciąż, niepotrzebnie, boi się naszego psa, Kory. Fuczy i prycha na nią, ucieka w popłochu. Kiedy Korcia jest na spacerze, nie ma jej w domu- Milenka zwiedza dom pewniejsza siebie, zagląda do kuchni i do łazienki :lol:

Psy nie kojarzą jej się dobrze. Każdego dnia pewnie słyszała ich szczekanie w schronisku...

Milenka naprawdę jest niezwykłą kotką. Wyjątkową i kochaną.

Zapomniałyśmy o najważniejszym. Dziś nad rankiem Milly prezentowała swój brzuch i pokazywała jaka potrafi być długa. Mówiąc po ludzku: przeciągała się. Kiedy tylko poczuła ludzką rękę głaskającą brzuszka, zaczęła robić turalnko. Zawsze tak robi. Co nieznaczy, że czasem nie miewa gorszego humoru i delikatnie nie dziabnie w rękę, kiedy na głaskanie po brzuchu nie ma ochoty. Raz ja ma, raz nie ma. Chyba trochę źle odmierzyła odległość przewrotu, bo na jego zakończenie brakło materaca i spadła. I tak jeszcze dwa razy. Na szczęście łóżku niskie, a pod łóżkiem miękki dywan. Za trzecim spadkiem, oburzona spojrzała na materac, odwróciła się poszła. Usiadła na dywanie i tylko patrzała :spin2:

W nocy za to znalazła gdzieś pod szafą, schowanego jeszcze chyba przez rudego Szeryfa, kauczuka. To był hit. Fruwałą po pokoju w najlepsze, za nic mając potrzebę snu ludzkiej części osobników przebywajacych w tym pokoju. Czasem nachodzą ją takie nocne głupawki, ale wtedy wystarczy wziąść ją do łóżka, by szybka zapomniała o zabawie i z przyjemnością oddała się głaskom. Poza tym mama kupiła jej nową czerwoną piłeczkę, z dzwoneczkiem w środku. Bardzo brzęczącą piłeczkę. Milly była nią zachwycona, my trochę gorzej. Kiedy wpadła pod dywan i przestała brzęczęć, wszyscy się cieszyli. Kiedy piłkę znalazła Kora, która najwyraźniej stwierdziła że jest kotem, a potem ją pogryzła i rozbroiłą, cieszyliśmy się jeszcze bardziej. Zdecydowanie niebrzączące zabawki są lepsze :spin2:

edit: jhet, jeśli tu zaglądasz, to bardzo Ci dziekujemy za wklejenie linku do allegro kotów z Katowic.

Milly, widze, ze tez jestes wielbicielka tego ciasta

Tak samo jak ja

Lapeczka, sliczna kiciu!

Czyli to jest nieprzewidywalna koteczka

Pani Beato, czy Pani sobie zdaje sprawe z tego, jaka wielka kocia indywidualnosc, nieprzewidywalna zamieszka wkrotce z Pania pod jednym dachem? :ryk:

Z nia na pewno nie bedziecie sie nudzic, bo kazdy dzien bedzie totalnie inny!

A jak tam problemy zdrowotne kiciusi? Lepiej juz, wodac poprawe?

Korciaczki pisze:
kristinbb pisze:Ja myślę, że forma "Wy" będzie bardziej odpowiednia
Aha czegoś nie wiem.
To kto robi ?

Damie Ya (pozdrawiamy domek naszej Beni ) chodziła chyba oto, że my po prostu jesteśmy dwie (siostry).

Dwie, i to na dodatek identyczne

. Dziękuję za pozdrowienia.

Gdy już cudna Milly będzie u siebie w domu, czekam na nowy wątek Waszego kolejnego szczęśliwca.