Uratowany mały kocurek szuka ciepłego domu!

I znów hop! Po domek!

do góry, Malutki!

Sobotnia cisza. Spałem sobie spokojnie, trochę bawiłem się piłeczką, byłem na rękach, mruczałem, przytulałem się i udeptywałem. Ciągle mam nadzieję, że znajdę dom. Kochane panie z miau.pl podrzucały do góry mój wątek. Jestem wdzięczny, ale nikt mnie nie chce, a moja opiekunka nie wie, co robić. :cry:

Zjadłem kolację i siedzę cichutko. Może w niedzielę ktoś po mnie zadzwoni? :1luvu:

nowy właścicielu

idź kotku do góry i niech Cię ktoś przygarnie.

Czasem śpię w umywalce. Umywalka jest fajna, kran przekręcony tuż obok ściany, więc nie mogę się zmoczyć ani uderzyć. Zresztą ja bardzo uważam. Czekam na niedzielę, może ktoś mnie zechce?

Piłeczka i zwykła kartka papieru to najlepsze zabawki. Lubię się bawić piłeczką, choć czasem wpada do miski z wodą i muszę czekać, aż opiekunka wyjmie. Gdybym miał naprawdę swojego człowieka, bawiłby się z nim ile sił w łapkach. Kto mnie przygarnie? :cry:

Chłopczyk

Może daj jakieś nowe zdjęcia kiciusia i streszczenie jego historii? Żeby potencjalny domek nie musiał czytać całego wątku...

Już Bungo, daję streszczenie historii:
Chłopczyk i jego trzy siostry zostali zabrani z podwórka. Siedzieli koło śmietnika, chowali się pod krzakiem. Nie ma tam otwartych piwnic, więc maleństwa nie przeżyłyby zimy. Wszyscy mieli katar, wyleczyłam katar, odpchliłam, odrobaczyłam. Wszystkie kotki rozdałam w jednym tygodniu. Siostry trafiły do cudownych trzech domów, gdzie zajęto się nimi z miłością. Wszystkie już są oswojone i kochają nowych ludzi. Chłopczyk poszedł do chorej psychicznie pani (nie wiedziałam, że jest chora, kiedy go oddawałam), mieszkającej z 80-letnią matką po wylewie. Pani nie dawała sobie z nim rady przez zaledwie trzy dni (bał się, nic dziwnego, był w nowym miejscu, a ludzie go popędzali, zamiast cierpliwie traktować). Żadna z dwóch kobiet nie była w stanie zająć się zwierzęciem. Dopiero, kiedy go zabierałam (przerażonego), pani powiedziała, że to psychiatra kazał jej wziąć kota. Teraz czeka - w mikroskopijnej łazience, na nowy dom. Nie mogę wypuścić go do domowych kotów, bo one chorują. Kotek ma cztery miesiące, jest biało-czarny, różowy nosek, wesoły. Kocha przytulać się do człowieka, mnóstwo mruczy, udeptuje w poczuciu bezpieczeństwa. Zaszczepię go na własny koszt i sfinansuję kastrację. Nowe zdjęcia chętnie wyślę mejlem, nie umiem ich tu dołączyć. Mój nr tel. 0603 928 580.

Szukam człowieka, któremu przyniosę szczęście, w zamian za odmianę mojego losu.

Czekanie na człowieka dłuży się. Ale nie poddaję się i wciąż czekam. Chłopczyk kotek.

Chłopczyku nie martw się, domek na pewno się znajdzie!

Dziękuję majo_brygido22! Moja opiekunka tak okropnie się martwi, że nawet mi jest smutno. Chciałbym znaleźć domek.

Czy to światowy kryzys, że ludzie nie chcą kotów? Na kryzys (a przynajmniej część kryzysu) mam radę: zaszczepię tego kotka i sfinansuję jego kastrację. Hop, Chłopczyku, do góry!

Uratowany mały kocurek szuka ciepłego domu!

Kto przegląda forum