Najdroższe Dranie Świata i ja. Fotki z Wizyty Gości ;) s.100

Przypuszczam, że macie wszystkie serdeczne pozdrowienia od Pasiastego Olewacza. Kokosi mi się tutaj na rękach tak, że nie sposob pisać :twisted:

i mruczy jak wpiekłowzięty (boć przecie on z piekieł rodem, tam jego niwa ojczysta :wink:

)
Naprawdę nie rozumiem Marcelibu: takiego uroczego koffanego SWOJEGO kotka nie chcieć wreszcie zabrać z wygnania :roll:

...

A to wyrodna ciotka z tej Marcelibu, no! :twisted:

Albo nie, nic już nie piszę, bo tym razem na mnie padnie propozycja przejęcia pewnego Pięknego Uroczego Kotka :twisted:

Kasiu, trzymaj sie jakoś, wylecz się przede wszystkim, bo każąde choróbsko źle wpływa tez i na psychikę, znam to z własnego doświadczenia. Za wszystko mocne kciuki :ok:

i dużo ciepłych myśli.

Ja spokojnie mogę oddać kolejkę adoptowania Lilian Cioci SkaskaNH. Ja naprawdę nie mogę patrzeć, jak Ciocia Kasia się męczy.
:mrgreen:

Marcelibu pisze:Ja spokojnie mogę oddać kolejkę adoptowania Lilian Cioci SkaskaNH. Ja naprawdę nie mogę patrzeć, jak Ciocia Kasia się męczy.

Że niby ja znaczy się???
Hipokrytko, męczę się aż tak fatalnie z TWOIM kotkiem, nie swoim ani niczyim innym !!!
:mrgreen:

Maciej wpakował mi się na kolana, mruczy, grucha i ugniata w ekstazie... Nunka poczuła sie chyba zdradzona :wink:

: właśnie zauważyłam, że pozwoliła przytulić się do siebie łebkiem słodkiemu Pluszowemu Kretynowi

... Licho za dnia obszczało półkę w łazience :twisted:

, teraz strudzone drzemie (albo tak sobie z zamkniętymi dla niepoznaki oczami niegodziwie rozmyśla, co by tu oszczać, kiedy wstanie, a Mamusia będzie już spała :twisted:

) ... Najsłodszy i Najpiękniejszy zwinął się w kłębek na samej górze wyższego drapaka... A ja - idę do moich Księżniczek spać...

Nie myśleć, nie wspominać, nie czuć, nie płakać, nie istnieć...

Wielbłądzio pisze:
Marcelibu pisze:Ja spokojnie mogę oddać kolejkę adoptowania Lilian Cioci SkaskaNH. Ja naprawdę nie mogę patrzeć, jak Ciocia Kasia się męczy.

Że niby ja znaczy się???
Hipokrytko, męczę się aż tak fatalnie z TWOIM kotkiem, nie swoim ani niczyim innym !!!

Ciocia Skaska...
:mrgreen:

Z tęsknoty za TWOIM marmurkiem...?
Czy z zazdrości (że TY go masz na własność, u mnie jest na tymczasie - a Kasi nie dane jest nawet znać tego uroczego zwierzątka osobiście :wink:

)?

Nie ma sprawy, dogadajcie się jakoś i prosiłabym o MOŻLIWIE JAK NAJSZYBSZĄ DECYZJĘ, która z Was go ostatecznie przejmuje :twisted:

A w razie czego: tłusty jest, to i powierzchnię futrzaną ma sporą, starczy co najmniej na całe dwie pary nauszników albo całe dwa kołnierze, nie będziecie musiały sobie nawzajem robić takich uprzejmości

No przecież napisałam, że mogę spokojnie oddać swoją kolejkę po Lilian Cioci SkaskaNH

.

Ciocia Marcelibu dobre serduszko ma... :mrgreen:

Marcelibu pisze:No przecież napisałam, że mogę spokojnie oddać swoją kolejkę po Lilian Cioci SkaskaNH .

Mam pewne podejrzenia, że Ciocia Skaska może zechcieć uraczyć Cię podobną wspaniałomyślnością :roll:

...

I znów zostanie u mnie :crying:

Widzę, że wątek powoli zdycha - zupełnie tak jak ja :roll:

...

Wpadłam na chwilę, bo dzisiaj pewnie się już nie odezwę, zaraz wychodzę z domu.

Zimno mi, smutno i choróbsko mnie trzyma, pewnie powinnam siedzieć na dupsku :roll:

Czy jest jeszcze gdzieś coś albo najlepiej ktoś, kto/co był(o)by w stanie przywrócić mnie do życia...?

Za chwilę jadę w Bieszczady i nie będzie mnie do środy.

Nieustannie trzymam kciuki :ok:

Na zakończenie, kochanie, pozwól
mi powtórzyć: twój dom wciąż tu
jest, nietknięty i niezawodny

a po burzy przychodzi dzień :ok:

Jestem.
Koty wściekają się od mojego powrotu jak szalone, nawet jak na ich możliwości :twisted:

- WYJĄTKOWO... A ja nie mam siły ani umyć podłogi, ani rozwiesić prania, ani dopisać dosłownie paru zdań tekstu, który mam do skończenia na co najmniej miesiąc codziennych wczoraj temu...
Boli.
Nie, nie boli nic konkretnego, boli od środka i nie umiem już chyba nikomu wytłumaczyć, co boli konkretnie. Właśnie uciekłam od kogoś kolejnego, kto dobrze mi życzy: dzwoni, pyta, troszczy się, opieprza za niechodzenie do lekarzy, próbuje gdzieś wyciągać z domu, próbuje na różne sposoby pomóc... Uciekłam, bo brak mi słów... A bez słów mogłoby być tylko jeszcze gorzej... Bez słów potrafiłabym się tylko rozpłakać i z całej siły w kogoś wtulić - a od tego już moment do przyzwyczajenia, uzależnienia i upodlenia - to już było, dziękuję, nie chcę, potem znów okaże się, że 'przecież lubię rozkładać nogi' :roll:

... Nie, nie okaże się, nie każdy facet jest takim fiutocentrycznym draniem - ale właśnie dlatego - właśnie dlatego ja też nie mam prawa mimowolnie krzywdzić innego wrażliwego, samotnego człowieka - nie mam prawa mimowolnie stwarzać wrażenia, że może coś - skoro zupełnie nie TO, tylko co innego - tylko ta p%#^(*&ona choroba i zimno...
Dowiaduję się różnymi drogami o tym, co dzieje się u moich dawnych znajomych i Przyjaciół. ŻYCIE. Związki, rozstania, śluby, ciąże, dzieci... Ja oczywiście na każdą wieść o ciąży którejś kolejnej z moich koleżanek natychmiast mam odruch wymiotny: akurat czyjeś ciąże i dzieci niewątpliwie nie są w tym momencie przyczyną mojego poczucia niespełnienia :twisted:

- ale tak poza tym...
Brakuje mi słów

Ze mną też miało być normalnie, dobrze, ...dobrze...? - miało być najcudowniej w świecie... I wstrętu do dzieci też przecież kiedyś nie miałam, przecież tak bardzo chcieliśmy jak najszybciej mieć naszą Tamarę Zuzię... Wiedzieliśmy, że będzie dobrze, że może i musi być tylko dobrze, że całe życie stoi przed nami otworem i żadne z nas już nigdy nie będzie niczyje...
I gdzie jest q... całe to życie... ? Gdzie jest to wszystko, co miało być...? Gdzie jest On cały - ciałem i duchem, i gdzie jest moja normalność...?
Nie został mi nawet najmniejszy skrawek wiary w cokolwiek.

Zamykam się z tym wszystkim, nie umiem i nie chcę mówić, nie potrafię nikomu tłumaczyć się z tego, skąd moja pewność, że już NIGDY i NIC... Tę pustkę można zagłuszyć codziennymi obowiązkami, rozmowami o niczym i pustym śmiechem z byle czego - ale wraca każdego wieczora - i zawsze już będzie wracać. Uciekam od ludzi, odtrącam wyciągnięte do mnie dłonie: nie chcę, nie umiem, to już nie dla mnie. Nie wiem, jak długo jeszcze dam radę żyć tylko i wyłącznie dla Drani, tylko i wyłącznie dlatego, że ich sobie nazbierałam przez lata, kiedy ta pustka na chwilę ucichła, kiedy wydawało mi się, że koty mogą zastąpić wszystko inne, że jeśli będę je wszystkie miała, to jakimś cudem dla nich zawsze wystarczy mi woli życia... Nie starcza

Duszę się od płaczu. Nie chcę tu być.

Przepraszam, to nie ma sensu. Nie ma sensu, żebym na kocim forum pisała jakiegoś wariackiego bloga - dziennik mojej choroby psychicznej. Przepraszam, brakuje mi słów, o kotach też już nie umiem, na zdjęcia nie mam siły... Jest coraz gorzej i na to nie ma lekarstwa

Najdroższe Dranie Świata i ja. Fotki z Wizyty Gości ;) s.100

Którego Drania lubicie najbardziej (nie bać się, nie porozsyłam) ?

Kto przegląda forum