CK ZUCHY(22!)-potrzebujemy wsparcia przy ogłoszeniach...

Maluchy nadal szukają swoich domów.

Asteria piękna i biedna

I taki ma rzadko występujący kolor futerka :lol:

A jak Chochlik zapartuje się na miłość, jaką darzy go Bruno? :twisted:

Chochlik na to:

http://picasaweb.google.pl/lh/photo/6ja ... directlink

http://picasaweb.google.pl/lh/photo/L2V ... directlink

Jak odkryje gdzie na Picasa jest link do miniaturek to bede tak wstawiac. Na razie tak jak umiem

Cukier w kotkach nie tuczy! Zdrowa słodycz dla domu czeka!!!

ryśka pisze:Mamy kłopot Rano otworzyłam balkon i przez moment byłam pewna, że to, co słyszę, to dziecko płaczące gdzieś (takie skrzeczenie). Jednak instynkt kociarza mnie nie zawiódł, chociaż biegnąć na dół z rozwianym włosem i w stroju prowizorycznie nałożonym, śmiałam się z siebie, że mam halucynacje.
No ale nie miałam - na parkingu, pod autem, było dzikie maleństwo, może 5-tygodniowe, przerażone. Najwyraźniej zgubiło się mamie. Pobiegłam do domu po transporterek, do środka wsadziłam Filemona, mając nadzieję, że maluch go zobaczy i odważy się podejść (...)

Kiwi po kąpieli:

Mamy do oddania maleńką Kiwi, Irenką i Irusia (boskie, śliczne kocięta), rodzinkę Mamelów, która czeka u nas na dom już rok i Vegasa, który, razem z Mamelami, także czeka...

Więcej o naszych podopiecznych: http://www.gagofitoosni.blox.pl

Więcej szczegółów o małej Kiwi (np. o ciekawej genezie jej imienia :twisted:

): viewtopic.php?f=13&t=100673&p=4966340#p4966340

Chochlik, jak widać, wziął problem Bruna na klatę

Pozwolę sobie przekleić z wątku głównego CK:

Cichy Kąt pisze:BARDZO PROSIMY O POMOC W WALCE O OCALENIE SPOŁECZNEGO AZYLU DLA PSÓW I KOTÓW „CICHY KĄT” W TARNOWSKIECH GÓRACH.

Społeczny Azyl dla Zwierząt „Cichy Kąt” istnieje od 1993 roku. Powstał z inicjatywy wspaniałego człowieka – Pana Ryszarda Smyły, obecnie Prezesa Zarządu Stowarzyszenia prowadzącego CK.

Ryśkowi nieobcy był los biednych, bezdomnych zwierząt. Pracował w Parku w Reptach Śląskich – tam często porzucano i przywiązywano do drzew niechciane czworonogi. Nie mogąc patrzeć na och tragedię, Rysiek szukał sposobu, aby choć trochę im pomóc. Na swoją prywatną działkę przynosił coraz więcej wałęsających się, zabiedzonych i wychudzonych psów i kotów. Po pewnym czasie wraz z kilkoma innymi, równie zaangażowanymi osobami uznał, że trzeba otworzyć azyl.

Działka, na której powstał, położona jest wśród pól. Bardzo długo w sąsiedztwie był tylko jeden dom, którego właścicielom nie przeszkadzały zwierzęta. W ubiegłym roku pola wokół azylu zaczęto przekształcać w działki budowlane, a ceny gruntów osiągnęły bardzo wysoki pułap. Zaczęto nas także informować o planach zabudowy, ale do tego roku osoby starające się o nie nie otrzymywały zezwolenia z powodu ochrony tych terenów programem Natura 2000. Jednak wiosną tego roku zostało wydane pierwsze zezwolenie. To teren w bezpośrednim sąsiedztwie azylu – ma tam powstać osiedle domków jednorodzinnych.

Po wydaniu decyzji o zabudowie wokół azylu zaczęły się dziać dziwne rzeczy. Nagle zintensyfikowało się zainteresowanie (najczęściej nieoficjalne) azylem ze strony różnych urzędów. Nie wykazywano oczywiście żadnych nieprawidłowości poza jedną – azyl usytuowany jest w zbyt bliskiej odległości od zabudowań mieszkalnych (według prawa powinno to być 150 m).NAD AZYLEM ZAWISŁA POWAŻNA GROŹBA ZAMKNIĘCIA. Wywierana jest na nas nieformalna presja w tym kierunku. Nieoficjalnie wiemy, że może to być termin ekstremalnie krótki – nawet grudzień tego roku.

Musimy w jak najkrótszym czasie wyadoptować bądź znaleźć domy tymczasowe dla jak największej liczby zwierząt przebywających w azylu. Teren azylu w chwili obecnej zamieszkuje 47 psów i 21 kotów, w tym trudne zwierzaki, które mają małe szanse na szybką adopcję. To może nie jest dużo, ale nasze domy są już przepełnione i nie jesteśmy w stanie dać kolejnym zwierzakom schronienia.JEDEN Z URZĘDNIKÓW SUGEROWAŁ WRĘCZ, ŻE NAJLEPSZYM ROZWIĄZANIEM BYŁOBY UŚPIENIE TYCH ZWIERZĄT ALBO ODESŁANIE ICH DO INNYCH SCHRONISK – na to przecież nie możemy się zgodzić! Będziemy bronić naszych podopiecznych do upadłego, ale potrzebujemy pomocy.

Niestety w związku z tym, niezależnie od sytuacji, nie możemy i nie będziemy przyjmować nowych zwierząt do azylu. Jest to trudna decyzja, ale jedyna jaką mogliśmy podjąć.

W tej chwili najbardziej potrzebujemy pomocy w ogłaszaniu naszych zwierząt – w internecie, poprzez ogłoszenia papierowe i poszukiwanie im nowych domów. Prosimy także o zbieranie podpisów pod petycją do Burmistrza Tarnowskich Gór o pomoc w znalezieniu nam nowego miejsca, na które moglibyśmy przenieść azyl. Petycję można ściągnąć tutaj: http://schronisko.u2.pl/apel.jpg . Podpisane petycje można przynosić osobiście do azylu lub przesyłać nam drogą pocztową.

...

Link do petycji : http://www.petycje.pl/4457
Prosimy o podpisy :kotek:

Kupowałam dziś owoce.
Zupełnie nie wiem czemu przy kiwi mnie... odrzuciło od stoiska :twisted:

Ryśko, przekaż małej, że ją ciotka Klunia pozdrawia i zapytowywuje, czemu jej te piegi na czółko wywędrowały :mrgreen:

EwKo pisze:Kupowałam dziś owoce.
Zupełnie nie wiem czemu przy kiwi mnie... odrzuciło od stoiska

Ryśko, przekaż małej, że ją ciotka Klunia pozdrawia i zapytowywuje, czemu jej te piegi na czółko wywędrowały

Może pole magnetyczne takie owocowe to było? :mrgreen:

Piegi dla odróżnienia, żeby się ciocia EwKo nie myliła. Wielkość kota też jakby różna, a jednak coś takiego samego w nich jest, bez wątpienia.
A Irenka nam okulała

- najwyraźniej wspinanie się po zasłonach aż po sufit nie było dość przemyślane (biometr dzisiaj niekorzystny). Łapcia - przednia lewa - boli.

Biedna Irenka...

A tak swoją drogą, niezły z niej rozrabiaka. :twisted:

Dziewczyna nie boi się wyzwań, nawet gdy to grozi kontuzją. Wiadomo, że o kontuzję to już kto inny się będzie martwił

.

luelka pisze:Dziewczyna nie boi się wyzwań, nawet gdy to grozi kontuzją. Wiadomo, że o kontuzję to już kto inny się będzie martwił .

To się nazywa zaufanie do ludzi :!:

Swoją drogą, Ryśka, podziwiam Cię, że zdecydowałaś się na zasłony w domu... :wink:

No i w ogóle nie rozumiem, jak to się stało, że Irenka jeszcze nie ma domku.

Przecież to żywe złoto, a ten prześliczny pysio do tego... :love:

grrr... pisze:

To się nazywa zaufanie do ludzi Swoją drogą, Ryśka, podziwiam Cię, że zdecydowałaś się na zasłony w domu...

Wróciliśmy właśnie - łapka tylko stłuczona, paluszki całe (martwiłam się, że coś więcej się stało, bo przez całą noc nie mruczała ani razu + łapkę bardzo oszczędzała). Dostała zastrzyk przeciwbólowy i już spaceruje po parapecie.

A zasłony - to była trudna decyzja, ale doszliśmy do wniosku, że sąsiedzi powinni kupować bilety, skoro nas w sypialni oglądają :lol: