Tymczasowe Niekochane III-czekają

to ja takie małe :ok:

Też tak właśnie myślę, że za duże ryzyko

Ale maluszek jest taki słodki, ja uwielbiam puchatki :1luvu:

Mruczek już pomału sie przyzwyczaja, dzisiaj rano sniadanie zjadł razem z innymi kotami.
Wprawdzie nie w kuchni tylko w przedpokoju, zaraz przy kuchni.
Jeszcze fuczy na niektóre koty, ale wczoraj bawił się w berka z Michałem, Romeczek dzielnie im sekundował więc robimy postępy.
Pozwala też już się pogłaskać, nie za długo ale tu też idziemy do przodu.
Happy już trochę lepiej z nóżkami, wczoraj na własne oczy widziałam, jak wskoczyła na łóżko.
Do tej pory wspinała się więc tu też robimy postępy.
Harriet dalej leciutka jak piórko ale je, suche, mokre.
Nie je dużo więc nabieranie właściwej wagi trochę potrwa.
Franusia robi się coraz bardziej okrągła, dlatego częściej na nią wołam Kluseczka .
Jest dużo spokojniesza, krople do oczka się skończyły, musimy iść po następne.
Brzózka trochę mniej pokasłuje, może to tylko zakłaczenie.
Romeczek to taki słodki urwis, takie żywe srebro.
Pewnie to mój wymysł ale Mruczek z wyglądu jest bardzo do Stefanka podobny a z kolei Romeczek z zachowania.
Ale to pewnie tylko takie moje marne wyobrażenie...
Czeka nas sporo wizyt u weta, muszę też odbyć kilka wizyt u "ludzkich" lekarzy.
Wszystko pomału będziemy załatwiać.
Dziękuję wszystkim za wizyty w wątku, kciuki, ciepłe myśli itd... no po prostu: dziękuję za to, że jesteście
:1luvu:

Kochani to jest Mruczek ,cudny miziaty około roczny kocurek który jest kolejną ofiarą wakacji .... :evil:

Został w czerwcu wyrzucony w okolicach opuszczonego domu ( do rozbiórki) gdzie 3 panie opiekują sie dzikimi kotami na tyle ile potrafią ...
Żeby tego było mało 2 tygodnie temu ktoś Mruczka otruł

na szczęscie w pore wyłapały panie karmiące że coś jest nie tak i zaniosły kocurka do mojej lecznicy ratując mu tym samym życie ...
no i tak oto zaczęła się moja historia z chłopakiem..
Na dzień dzisiejszy zdrowotnie jest już wszystko ok , żółtaczka cofnęła się pięknie i nie ma podejżenia stałego uszkodzenia wątroby czego baliśmy sie najbardziej .... jak nabierze sił zostanie wykastrowany no i szukamy mu domu bo nie ma sensu wypuszczać go tam gdzie i tak sobie nie bardzo radził ...
Dodam od siebie że ma tak niesamowicie cytrynowy ( nie chorobowo) kolor oczu że pierwszy raz takie widziałam

Zdjęcia z gabinetu

Piękny jest Mruczek, bardzo podobny do Dusia tangerine

U nas coraz lepiej. Igorek chyba zdrowieje bo coraz energiczniej domaga się wypuszczenia z klatki. Szarpie już druty

Wypuściłąm go wczoraj na czas sprzatania kaltki, pochodził sobie, pozwiedzał ale zaraz potem zaczęło mu tyłeczkiem chwiać. Jeszcze słabiutki jest. Brzuszek się trochę zaokrąglił, nie ma już tam depresji

Zmienia własnie zęby co chyba dodatkowo go osłabia. Nie wiem co mu jeszcze podawać do jedzenia żeby szybciej mu się kości zrosły. Może kupić wapno i mu dawać? Najbardziej lubi gotowaną nogę z kuraka razem z rosołkiem, surową wołowinę, z puszek animondę, ale inne puchy tak sobie.

Mruczek już zaakceptował zmianę lokalu, razem z innymi przychodzi na posiłki do kuchni, sypia bliżej "parteru".
Apetyt dopisuje, bardzo dopisuje, chyba nie jadł za wiele w poprzednim domu.
Jeszcze mnie czeka zaszczepienie go.
Happy coraz lepiej z tylnymi nóżkami, coraz sprawniej wskakuje na łóżko, fotel, itp. Coraz bardziej jest miziankowa, najszczęśliwsza jest, gdy może spać wtulona w moje ramiona . Apetyt też OK, boczki się pomału wypełniają.
Brzózka jakoś mniej pokasłuje, może tylko kupię u weta coś na odkłaczanie, zobaczymy.
Romeczek jest przeeeesłoooodkiiiii, taki kochany urwis, bardzo fotogeniczny, wyluzowany, aż trudno uwierzyć, że to ten sam kotek, co na początku.
Franusia uspokoiła się, tylko to oczko. Poprzednie kropelki skończyły się teraz podaję jej maść do oczka ale chyba nie obejdzie się bez wizyty.
Harriet coś na mój gust za mało je, inne jedzą więcej, ech, chciałabym, aby już jej przybyło ciałka na boczkach.
Taka leciutka jest. Ona je, suche, mokre, ale nie za dużo. Czasami też inne podjadają z jej miseczki.
Romeczek szczególnie, to taki urwis, że musi sprawdzić, co inne kotki mają w swoich miseczkach.
Chyba jeszcze poczekam z tą sterylką Harriet, muszę skonsultować to z lekarzem, może trzeba jej podać coś na wzmocnienie, na apetyt, sama nie wiem.
Ona lubi głaski ale na rączkach nie za bardzo chce być, woli sie położyć blisko, przytulić.
Czasami na siłę biorę ją na ręce, przytulam, szeptam do uszka. Ona jeszcze taka jakaś smutna jest, może tęskni za poprzednim domem, może potrzebuje więcej czasu, może u mnie jest za dużo kotów, może...
To taka cicha, spokojna koteczka, nie umie zawalczyć o głaski, pieszczoty itp ale uwielbia to.
Nie przepada też za czesaniem, chyba ją to troszke boli, bo przecież chudzieńka jest, trudno, czesanie może poczekać.

Mar9-jak ja sie ciesze,ze piszesz w koncu.
wez sie przede wszystkim za swoje zdrowie, bo piszesz ,ze ludzki lekarz tez potrzebny.
To najwazniejsze i dla Ciebie i dla Twoich kuracjuszy przecież.
Jak Hariet jeszcze słabowita, to moze faktycznie trzebaby poczekac ,ze sterylka.
Pisz duzo.

Irma-ciesze sie ,ze mały zdrowieje. Tak myslę,czy nie trzeba by mu powtórzyc przeswietlenia gdzies za tydzien-sama nie wiem.
Lidka ma najwieksze doswiadczenia chyba z połamancami,moze podpowie.Czy go puszczac juz na przechadzki, zeby miesnie ćwiczył?czy lepiej nie?

ko_da1-super, ze Mruczek tak lepiej

bardzo sie cieszę, taki piekny kot.
Pewnie przez kogos faktycznie wywalony na wakacje, wrrrrr.
Kciuki za domek

Oooo, Mruczek faktycznie podobny do mojego Duszka,
tylko wyglada na pewniejszego siebie :wink:

mar, jak niesamowicie czytac, ze Romeczek to wyluzowany kot i urwis

taka była z niego kocia bieda.

Ciekawe dlaczego Harriet nie je.
Kiedy przyszła do schroniska była bardzo gruba.
Moze ma jakies swoje zwyczaje zywieniowe i nie chce ic zmienic.

Wiesci kiwaczkowe sa tutaj
viewtopic.php?f=1&t=99406&start=45
w sumie mało optymistyczne

tangerine1 pisze:Oooo, Mruczek faktycznie podobny do mojego Duszka,
tylko wyglada na pewniejszego siebie

mar, jak niesamowicie czytac, ze Romeczek to wyluzowany kot i urwis
taka była z niego kocia bieda.

Ciekawe dlaczego Harriet nie je.
Kiedy przyszła do schroniska była bardzo gruba.
Moze ma jakies swoje zwyczaje zywieniowe i nie chce ic zmienic.

Wiesci kiwaczkowe sa tutaj
viewtopic.php?f=1&t=99406&start=45
w sumie mało optymistyczne

Harriet je ale mniej w stosunku do innych kotów a ja tak bym chciała, żeby jadła więcej i żeby to zwisające foterko zaczęło się ciałkiem wypełniać.
Na Romeczka nie mogę się napatrzeć, to naprawdę zupełnie inny kotek niż na początku.
Na początku to była kulka futra wciśnięta w kąt klatki a teraz sypia gdziebądź, wyluzowany, bawi się sam albo z innymi, apetyt, że ho, ho. To wielka frajda na niego patrzeć.

bo kto wie, jakie miał zycie
pamietacie? on mieszkał u ,,lubiacych alkohol,, że tak powiem

U mnie dzisiaj kryzys z Pyzą :cry:

Nic nie je,ciągle leży w jednym miejscu,miała 2 ataki prężeń całym ciałkiem :cry:

Chce mi się płakać,bo nie widzę dla Niej ratunku :cry:

Bożenko, trzymaj sie i napisz jak z Pyza
Ty robisz wszystko co mozliwe. Po prostu czasem sie nie da...

Bożenko trzymam kciuki za Was ogromne :ok:

u mnie walczy krolisia Pusia o życie , wczoraj miala porażenie spastyczne ,wydawało mi sie wieczorem ze jest lepiej a dzis jest gorzej .... mamy bardzo ostrożne rokowania :cry:

Ciągle mam dzisiaj łzy w oczach :cry:

Nie wiem,czy Ona cierpi,czy chce żyć?
Zaprzestałam podawania zastrzyków z wapnia,bo jak długo można kłuć

Podaję w zamian do pysia jajka przepiórcze,bogate w wapń,ale widocznie dalej nie przyswajają nic z przewodu pokarmowego,mają ciągle luźne kupki,w których nie stwierdzono robali,Pyza miała enzymatyczne bad.kału w kierunku lambli,też wyszło (-).
Ona jak miała atak tak strasznie płakała,nawet pysio miała otwarty na całą szerokość,widok okropny...a ja bezsilna.
Boję się,że w czasie takiego ataku kiedyś odejdzie :cry:

Aureli jest w lepszej formie,zresztą zawsze był w porównaniu z Pyzą,z kolei ma ciągle duży brzuch,który utrudnia Mu oddychanie gdy trochę po swojemu poszaleje

Takie piękne koty,a takie pechowe

Obiecałam Ich mamie Scarlett[*],że będą szczęśliwe i co.....znowu becze :cry:

czasami się nie da... Czasami natura wydaje wyrok, ktorego nie daje sie zmienic.
Bożenko, Ty robisz wszystko co możliwe a nawet więcej.
A czasem jest tak, że trzeba zadać sobie to pytanie - kiedy przestać na siłę podtrzymywać. Czasem to podtrzymywanie oznacza cierpienie. Ból, ciągły ból. Czasem uwolnienie od podtrzymywania i terapii beznadziejnej daje uwolnienie.

Tymczasowe Niekochane III-czekają

Kto przegląda forum