Moje koty-Kiara-[i]28.08.09-Życie toczy się dalej

[Fredziolina]

Bardzo mi przykro

[Zakocona]

Bardzo mi przykro czytać o śmierci koteczki. Bardzo współczuję, ale ona juz nie cierpi. To musiało ją boleć.

[JoasiaS]

Iwonko, bardzo mi przykro...

Śpij spokojnie, koteczko [*]

[CoToMa]

Bardzo mi przykro


(')

[livy]

Iwona , bardzo mi przykro
wiem jak się teraz czujesz
ja nadal nie pogodziłam się z odejściem Mizi

['] kotuniu brykaj szczęśliwa za TM

[aga9955]

Bardzo mi przykro. Tule mocno.

[iwona_35]

Serdecznie dziękuje, kochani za pamięć, a ja znalazłam wątek, Kiaruni i mój, był to jeden z pierwszych..(tak śmiesznie opisany)
znalazłam ją 10 grudnia 2005.
Opisana była jako 5 letnia kotka(tak stwierdził wet) a była to staruszka.

viewtopic.php?f=1&t=36241

[CoToMa]

Iwona, jak reszta futrzaków?

[iwona_35]

dziękuje Lucynko, wszystko w porządku.

Kwitka , tęskni za Kiarunią, nie ma z kim się bawić.
czasami wydaje mi się, że ją widzę kontem oka, echhhh

dziś minął miesiąc.
z moim tatą na kolanach...

[Femka]

Tak bardzo mi przykro
kiedyś ślicznie o niej opowiadałaś

[iwona_35]

Za godzinę miną dwa miesiące.
Najgorsze jest to,że nim dalej ,tym bardziej za nią tęsknię, brakuje mi jej króciutkich nóżek, klapania łapkami w drzwi kuwety.

Rano gdy wstaje, nie ma jej na oknie, miseczka jest pusta, czasami przebiegnie coś biało czarnego, i przez ułamek sekundy wydaje mi się że to Kiarunia..
Kwitunia , również bardzo tęskni, czasem biega rankiem, i nawołuje do zabawy.
Ostatnio , wydała z siebie tak przeraźliwy odgłos, taki.. jak by doznała strasznego bólu-niesamowite uczucie

smutno..bardzo smutno..

[specka]

Echhh, no i stało się, podjęłam jedyną słuszna decyzję.
Szkoda tylko, że nie kazałam zrobić badań wcześniej, wtedy na pewno jeszcze by żyła .
Rak postępował , ale nie tak szybko.
No i zaoszczędziłabym jej bólu, tym bardziej,że znalazłam w necie o tym raku info, i to były właśnie takie objawy:(

Był to rak: gruczołów woszczynowych i dokąłdnie te same objawy opisane są turaj:
http://www.vetpol.org.pl/ZW2005/2005_04 ... _skory.pdf

Kropka w kropkę: wygląda jak polip, ropieje, kotka trzepie głową, rozdrapuje, powiększa, się atakuje więzy chłonne, żuchwę, a do tego atakuje starsze kotki itd..

W nocy z piątku na sobotę, wzięłam ją do siebie na noc, spała spokojnie, tak jak by była zdrowa, nawet mruczała, dawała się pogłaskać, rano niestety z sikała się na pościel i uciekła pod kaloryfer.
Rano w sobotę nie wyszła na śniadanie, wyciągnęłam ją na siłę, ucho wyglądało strasznie, gorzej niż dzień wcześniej do tego ropa, , mnóstwo ropy,jej stan pogarszał się z godziny na godzinę.
Dałam jej mięsko, nie jadła, wzięłam latarkę spojrzałam do środka, ucho było całe zawalone ropą i tkanką, zrobiłam zdjęcie i wysłałam do Małej, dostałam sms, że powinnam pozwolić jej odejść.

Myślałam,dokładnie tak samo, nie mogłam pozwolić ,aby cierpiała, jej życie sie skończyło, dla niej to była wegetacja.
W tym samym, czasie Chudus szalał z piórkami i łobuzował, właśnie tak zachowuje się zdrowy , szczęśliwy kot.
Kiarunia w tym samym czasie, leżała na stole, obudziłam męża i powiedziałam że to już koniec, nie wolno tak ,tego się nie robi kochanemu zwierzęciu.

Pojechaliśmy, miałam ja na kolanach, nie dałam ją do kontenerka, chciałam te ostatnie minuty być przy niej czuć ją ,przede wszystkim zachować ja w pamięci, w końcu ,już się nie zobaczymy, posikała się ze strachu biedulka, weszłam do weta, dał jej środek nasenny, tuliłam ją cały czas, zwymiotowała pokarmem z dnia poprzedniego,.

Wet wziął ją ode mnie i zaniósł do drugiego pomieszczenia, zapytał czy ,chce być przy tym, powiedziałam że do końca, dostała zastrzyk, tuliłam ją ,słyszałam jej oddech coraz słabszy, słabszy, aż do ostatniego tchnienia.
Pocałowałam ją, jeszcze pachniała:)

zawieźliśmy ją na ogródek, gdy zaczęliśmy kopać, zaczął padać deszcz, niebo zaczęło płakać.
Teraz śpi, spokojnie, a mi brakuje tych pięknych oczu , wielkich okrągłych jak u sówki

http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/fae ... 97181.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/eca ... adb88.html

spij spokojnie malutka[i]

Czytając to nie mogłam powstrzymać łez
Dwa miesiące temu usypiałam chore 3tygodniowe dzikie kotki (koci katar, oczka popękane nie do odratownia ) mimo że to nie moje kotki to ryczałam jak bóbr wyszłam nie mogłam na nie patrzeć. Mój chłopak został do końca nie płakał, ale widziałam że mu strasznie smutno.Jak szliśmy je zakopać musiałam na nie spojrzeć ostatni raz i to był błąd ten widok był straszny takie małe bezbronne stworzonka Do dziś mam ich obraz przed oczami...

Bardzo ci współczuję dobrze, że kotka nie cierpiała...

[Femka]

Iwona, o pożegnaniach wiesz zbyt dużo, żebym tu mogła coś odkrywczego napisać.
Trzeba przepłakać i przeboleć. Z czasem rana przyschnie.

[iwona_35]

dziękuje kochani.

Myślę o niej codziennie i nie tylko o niej o nich wszystkich

[CoToMa]

Wszystkiego co najlepsze...