Moderatorzy: Estraven, Moderatorzy
Wielbłądzio pisze:PART ONE
takie kłębuniezastałam dziś po obudzeniu na dywanie...
Wielbłądzio pisze:...toteż wygląda tak a nie inaczej
[url=http://upload.miau.pl/show.php?u=3/187825]
Służy, jak sama nazwa wskazuje do gmerania U tłustych kotów jest bardzo mięciusi 
ten po lewej, którego widać skoki, to Maciek, a trzeci jest Żab 
) - rzecz w tym, żebym przed wyjściem z domu i na noc pamiętała o zabraniu jej do sypialni, inaczej wyżej wymieniony wyleniały Buras ją bije (a ja mam wtedy ochotę wyrwać Burasowi ogon z jego tłustego burego zadka )
Pluń ma wyjątkowo mięciusie, normalnie chętnie bym Wam tu kawałeczek wkleiła, żebyście same się przekonały
Kiedy Jane czaiła się na którąś z dziewczyn, przebierała palcami u rąk i syczała "like a cake...", obie natychmiast się dematerializowały 
Nunku[`] krowinko najpiękniejsza Plupluniu głupiąteczko[`]
Bo tak tyłem siada mi na kolanach.. 
Twoje są boooooskie 
i coraz bardziej mi się podobają kociaste miodzio przynajmniej z wyglądu o charakterach nie dyskutuję bo na sobie odczułam charakternego Tadzia
co prawda mam już trochę praktyki w kłuciu kotów, ale dotąd były to tylko małe chore kocięta, pokorna Bidzia i pozbawiony refleksu Piotruś Buś, chociaż chudy, bywa humorzasty i narowisty, oczywiście nie udałoby mi się bez unieruchomienia gadziny kolanami - no ale jakoś się udało. jutro miałyśmy pokazać się w lecznicy na kontroli, ale widzę, że jest OK, kot je i pije, najprawdopodobniej sobie darujemy... albo zaniosę ją we wtorek lub w środę razem z Żabem, jeśli kretyn nie zrozumie do tego czasu, że ma się nie drapać
), wszystkich Norah Jones, "Echosystemu" Heya... reszta to sentymenty, i niestety nie wszystkich z moich ulubionych wykonawców mogę nadal słuchać, niektóre rzeczy 'ciągną' ze swoim brzmieniem zbyt bolesne wspomnienia , jak na przykład cudownej Czarnej Damy Juliette Greco...
... to pewnie dlatego przez pewien czas trwałam w głuchej ciszy, nie słuchałam zupełnie niczego, a potem zaczęłam szukać: w piosence francuskiej, w szwedzkiej Marie, w kobiecym jazzie...
Nunku[`] krowinko najpiękniejsza Plupluniu głupiąteczko[`] i mam nadzieję że nie będę musiała
za dużo tego by wymieniać
-rock.
...
... : macie OGROMNY udział w tym, że jakoś tam jednak się trzymam, myślę, że codziennie wstaję z łóżka i (naturalnie po niezbędnym oporządzeniu Drani i siebie ) mam ochotę być tu z Wami na forum... to niby tylko net, jakieś wirtualne bredzenie bez większej treści i wartości, słowa hulające niezobowiązująco w tej technologicznej przestrzeni i przez to nieznośnie lekkie - a mimo to. czy wiecie, jak bardzo dużo znaczą dla osoby samotnej, będącej na psychicznym dnie i próbującej jakoś (???) się od niego odbić, a nie mającej w realu prawie nikogo (oprócz Drani rzecz jasna ) te Wasze ciepłe słowa zapisywane tutaj, przesyłane mi w privach i innymi drogami, wypowiadane podczas rozmów telefonicznych...? ale jedno diametralnie - i mam nadzieję już definitywnie - się zmieniło, pewna ogromnie ważna sprawa uległa zmianie i o niej chcę napisać, pochwalić się 
, rzeczony osobnik nie uważał za nic niestosownego bycia jednocześnie w stałym związku, a na boku - systematycznego dawania dowodów swojej - jak to sam określił - słabości do mnie, której nie jest w stanie się oprzeć dziewczyna, stworzywszy wszelkie niezbędne pozory, dowiedziała się ode mnie potrzebnych informacji, w efekcie czego mnie znienawidziła i zaczęła ze mną walkę niewręcz, ponieważ na walkę wręcz ani po prostu na normalne, szczere wyjaśnienie sobie nawzajem wszystkiego jakoś nie miała odwagi/ochoty, choć ja kilkakrotnie próbowałam. ukoronowaniem tej walki miało być całkowite wyeliminowanie mnie z pewnego towarzystwa i miejsca, po to rzecz jasna, żeby uniemożliwić mi dalszy kontakt z jej (? trudno mi jakoś o takim mężczyźnie pisać, że może być na trwałe 'czyjś' ) facetem. udało się, za sprawą jakiegoś kolejnego absurdu, którego szczegółów już nie dochodziłam. pewnego styczniowego poranka, kiedy zostałam za pośrednictwem sms-a poinformowana o tym, że czegoś kolejnego jestem winna i że w związku z tym mam się wynosić z tamtego miejsca - powiedziałam amen .
). i po raz pierwszy od wielu wielu dni zdołałam się najpierw nie rozpłakać, tylko zwyczajnie solidnie wk....ić - to właśnie spowodowało, że w ciągu kilku kolejnych dni moje uczucia i myśli wykonały zamaszysty obrót o 180 stopni nigdy więcej płaczu z powodu żadnego z nich z osobna ani obojga razem wziętych, nigdy więcej rozpamiętywania i obwiniania siebie, nigdy więcej myślenia co jeszcze ewentualnie mogłabym zrobić ze swojej strony, żeby przywrócić nasze wzajemne relacje do normalności... dosyć. i oczywiście żadnych więcej prób kontaktowania się z typem (zgodnie z tym, czego jego luba i on pod jej naciskiem wyraźnie sobie zażyczyli), wyjaśniania, usprawiedliwiania się i co tam tylko jeszcze przyszłoby mi do tej mojej głupiej głowy
; zredukował mnie na dosyć długi czas do poziomu wynaturzonego i spragnionego id, co pozbawiło mnie do reszty poczucia własnej wartości... wiedział doskonale, że należę do osób nadwrażliwych, że od ponad roku walczę z nawrotem depresji, że uważam go za przyjaciela i że opowiadam mu o rzeczach, o których od lat nie potrafiłam opowiedzieć nikomu... a mimo tego wszystkiego zręcznie bawił się moimi uczuciami, kłamał i lawirował, nie wiem czy bardziej nie potrafiąc czy nie chcąc wyprowadzić całej sprawy na prostą od bardzo dawna mylił się w zeznaniach na temat tej drugiej kobiety, nie odpowiadał wprost na pytania, udawał niewinnego, szczerego i życzliwego, nie umiejąc powiedzieć mi prawdy i jakoś rozsądnie tego wszystkiego rozwiązać, uważał, że unikami, kłamstwami i milczeniem w końcu załatwi sprawę, chociaż widział i wiedział, że jego 'metoda' ni grzyba nie skutkuje, ale wręcz przeciwnie: wpędza mnie w coraz większe poczucie winy, smutek i ból, powoduje coraz silniejszą potrzebę tłumaczenia się, usprawiedliwiania i zapewniania go o sprawach, które TO DLA NIEGO, a nie dla mnie powinny być już od dawna bezwzględnie jasne gdybym na początku lata nie zorientowała się w prawdziwym stanie rzeczy i nie zechciała sprawy wyjaśnić, gdybym po raz pierwszy nieśmiało się nie ocknęła - ten chory układ zapewne nadal by trwał być może tliłby się coraz słabiej z pewnego istotnego powodu, ale moim zdaniem trwałby - na co dosyć dobitny dowód uzyskałam jeszcze pod koniec zeszłego roku, niedługo po pojawieniu się owego istotnego powodu na świecie (całe moje szczęście, że już wtedy przypadkiem miałam przy sobie ździebko rozumu...)
, zdradzać, unikać wyjaśnień i nie być uczciwym, w końcu porzucać i potem obwiniać o wszystko to te kobiety a nie siebie, doprowadzać do rozpadu innych związków, powoływać na świat kolejne nieplanowane dzieci...?
) inicjatywy, żeby to zrozumieć, przejrzeć na oczy, zakląć kilka razy i wyzdrowieć ...?
kiedy zaczynałam domyślać się, co jest grane i kiedy po raz pierwszy się ocknęłam, próbowałam nawiązać z nią kontakt, wyjaśnić sobie nawzajem to co było do wyjaśnienia, być może nawet się zaprzyjaźnić... zwyczajnie przyjęłam do wiadomości, że oni są razem, są szczęśliwi i że z tego względu ja muszę nasze nieoficjalne spotkania ukrócić... tymczasem usłyszałam (i przeczytałam) ZUPEŁNIE inną wersję całej sytuacji, przedstawioną w dodatku tak wiarygodnie, że na dłuższą chwilę uwierzyłam na każdą moją aluzję czy domysł ona reagowała gwałtownym sprzeciwem, połączonym wręcz z (też udawaną?) ironiczną pogardą wobec tego mężczyzny - dlaczego ? dlaczego nie zechciała być wobec mnie szczera tak jak ja byłam - ze wstydu, z zazdrości i obaw, z wrodzonej obłudy...? dlaczego kłamała mi w oczy, stwarzała wszelkie pozory sympatii, a za moimi plecami (wiedząc coraz więcej) coraz śmielej działała na moją niekorzyść...? nie można było do jasnej cholery jakoś tak... normalnie, uczciwie, szczerze ?
dlaczego mi nie uwierzyła, wiedząc już z moich szczegółowych opowieści, dlaczego nie znoszę kłamców i że z miejsca ich skreślam ? rozumiem, że los (a konkretniej: własna nieodpowiedzialność) postawił ją w dosyć nieciekawej sytuacji i że kobieta w takiej sytuacji raczej nie będzie kierowała się empatią i logiką, a już na pewno nie w stosunku do innej kobiety, z którą jej facet ją (w bardziej lub mniej OCZYWISTY sposób) zdradza, ale... kuźwa, przecież gdybym chciała nadal mimo wszystko (i już ze świadomością że działam na krzywdę tej drugiej - tzn. tej pierwszej ) utrzymywać tę relację w dotychczasowej postaci, czy byłabym aż tak głupia, żeby wszystko jej wyklepać i zasiać najmniejsze choćby ziarnko niepokoju ...? dlaczego z góry zostałam uznana za wroga właśnie wtedy, kiedy przeczuwawszy prawdę chciałam być uczciwa...?
że ktoś, chcąc mi zaszkodzić, w końcu postawił na swoim i doprowadził w ten sposób do ostatecznego zerwania znajomości, rozpaczliwe i bezskuteczne próby utrzymania której (w znacznej mierze ze względu na Dranie, ale nie tylko) a przede wszystkim - doprowadzenia całości do jakiegoś ogólnie akceptowalnego bezkonfliktowego stanu - tak bardzo mnie niszczyły, pognębiały, pozbawiały poczucia własnej wartości... że ktoś niechcący zrobił za mnie to, na co samej zapewne długo jeszcze nie wystarczyłoby mi odwagi i determinacji
... ale najbardziej, bardzo najbardziej cieszę się z tego, że jestem już poza całą tą idiotyczną grą i że dzięki temu z każdym dniem zostaje ona coraz dalej w przeszłości, coraz bardziej zacierają się jakieś drobne i nieco większe wspomnienia złudy, którą zafundował mi ten osobnik... czuję, że powoli, bardzo powoli zaczynam odzyskiwać szacunek do samej siebie, również (a raczej przede wszystkim ) pod względem fizycznym...
) zdołałam zobaczyć to wszystko zdecydowanie bardziej obiektywnie i zastąpić codzienny płacz (niecodziennymi, lecz przyznaję, zdarzającymi się jeszcze ) co najwyżej witymi w myślach wiązankami, pozwala mi mieć nadzieję, że drzemie we mnie gdzieś jakaś znieczulona jak dotąd siła, wola walki o siebie, resztki godności - być może dzięki temu dam też radę prędzej czy później uporać się z pozostałymi sprawami i kiedyś tam może jeszcze pewniej stanę na nogach
, że Dranie w sumie też szczególnie nie ucierpiały , że jestem mądrzejsza na przyszłość o to doświadczenie i te dwa osobliwe exempla...
) obstawiać, które z nich dwojga prędzej doprawi temu drugiemu rogi stawiam raczej na płeć brzydszą, jakkolwiek płeć piękniejsza... mniejsza o to, to już zupełnie nie mój problem
Nunku[`] krowinko najpiękniejsza Plupluniu głupiąteczko[`]
Miała być czarna kotka, cieszyłam się że baba, ale kotka ma coś niepewnego na uszach, więc wolałam nie ryzykować Jak dotąd nie byłam aż tak przewrażliwiona: brałam koty z katarem, z resztkami grzyba, nieszczepione... Niestety w tym momencie nie mam już możliwości zaszczepienia mojego osobistego stada po cenach hurtowych i bez noszenia do lecznicy - a u większości Drani niedługo miną dwa lata od ostatnich szczepionek... Do momentu, kiedy będę w stanie zapłacić za wszystkie 9 szczepionek i kiedy zdołam odbyć wszystkie pięć kursów (po dwa Dranie na raz, a Bidzię samą - bo z nią wolę iść piechotą, co by uniknąć smrodu i wstydu w autobusie ), zdecydowałam, że będę brać do siebie wyłącznie koty zdrowe, zaszczepione i po kwarantannie
- i znów muszę odsunąć pralkę, ale na razie nie mam siły ...
Nunku[`] krowinko najpiękniejsza Plupluniu głupiąteczko[`]
W nagrodę obdarowałam go smaczną kolacją, wymościłam w klatce sweterkiem no i będziemy czekać na rozwój wypadków
Tym baczniej, że już jakiś czas temu nieśmiało zamarzyłam o koczurku innym niż czarny, najchętniej burym właśnie A kysz !!!
...
Hmm, tylko trochę mi szkoda zganiać z kolan Maciejka, a z łokcia i ramienia Tadka i Nusię, mam tu mruczący chórek... Nunku[`] krowinko najpiękniejsza Plupluniu głupiąteczko[`]
Ale to Maciusiowych fotek najwięcej kasuję od razu po cyknięciu, bo do niczego się nie nadają:/
Na razie wystarczy wyobrazić sobie najbardziej typowego w świecie rocznego burego chłopczyka skulonego w kącie klatki z położonymi uszami
Przynajmniej ja tak mam, że każdego innego porównuję do mojego K., każdy jest w czymś gorszy, czegoś nie rozumie, ma jakieś nieakceptowalne przeze mnie wady... Prawdopodobnie zresztą większość tych 'felerów' sama sobie wymyślam albo przynajmniej niezdrowo wyolbrzymiam w odruchu obronnym, bojąc się związać z kimś następnym, nie chcąc zakopywać daleko w przeszłości tego, co może być już tylko przeszłością i pamięcią... Z tego samego powodu ciągle rozdrapuję rany sprzed tylu lat - żeby przypominać sobie, JAK można kochać i JAKI może być facet... Nie lubię namiastek i nie potrafię się nimi zadowalać... ...
) jedną ze śmietnikowych dzikich kotek. Trochę mi ulżyło, bo już zaczęłam się obawiać, że po tej aferze z kupami ktoś mógł COŚ im zrobić. Mam nadzieję, że mój kochany Krecio (niedziki miziak, ktoś go sobie przywłaszczył, bo zaczął nosić na szyi obróżkę z adresówką) nie odwiedza mnie tylko dlatego, że grzeje się gdzieś w ciepełku w swoim nowym domu i nie chce mu się wyjść... I Maślak podobnie Nunku[`] krowinko najpiękniejsza Plupluniu głupiąteczko[`]
Użytkownicy przeglądający ten dział: Silverblue, Talka i 24 gości
