Malutki Paprotek Bubuś o oczach wielkich jak pięć złotych

[Magija]

no nie wierzę

ale oczy jak pięć złoty pozostały

[Sis]

pozostały, pozostały, tylko główka większa

[Myszeńk@]

Jaki wieeelki kocurrr

Zwinięta reklamówka ... hi, hi, skąd ja to znam

Sis, a to wszystko Twoja zasługa ...

[Seaside]

wygląda identycznie jak moja Ruda- i widzę, że zachowanie też takie samo

[piccolo]

chłopak wyrósł na schwał

ze wstydem przyznam : żałuję że po malutkim Bubulku juz nie ma śladu
był taki rozkoszny

[Gracka]

Pamiętacie jeszcze Bubulka??

Spieszę donieść, że szanowny pan Paprotek przed kilkoma dniami pożegnał się ze swoimi pokaźnymi już jajeczkami. Mamy więc kota bezjajecznego równie niesfornego jak wcześniej.
Jest słodki i kochany ale bardzo uciążliwy chwilami - na przykład gdy przez cały wieczór aportuje myszkę, pompona (tak, tak pan pompon ciągle ma się nieźle) lub zwiniętą w węzełek reklamówkę. Ta ostatnia to zabawka ulubiona z uwagi na rozkosznie szeleszczący dźwięk, który do szału doprowadza osoby zmuszane do uczestniczenia w kociej zabawie...

Wiele wskazuje, ze Bubulek jest alergikiem - aktualnie testujemy różne konfiguracje karm. Przed nami też badanie kupy w kierunku lamblii ale obstawiam uczulenie pokarmowe jakieś raczej.

Poza tym, drogi koleżka waży już ponad 4 kilo, nie odstępuje człowieka na krok i bardzo złości się, gdy zostaje zamknięty z niewłaściwej w jego mniemaniu strony drzwi. A konieczność taka zachodzi gdy szanowny pan przypomina sobie evergreen w postaci polowania na stopy pod kołdrą...
Z Kiszką nadal wojują... Mam nadzieję, że jak mu już do reszty testosteron wywietrzeje to będzie lepiej.

Teraz siedzi obok mnie na kanapie i mruczy...

[gosiaa]

A na jakieś fotki można liczyć?

[Sis]

oo... wieści od Bubulka
Czyli choć powiększył gabaryty, pozostał Bubusiem
Też czekamy na zdjęcia......

[alodona]

hop czekamy na zdjątka

[Ta_sama_Gracka]

Z ciężkim sercem wracam po latach do tego wątku Może ktoś tu zajrzy.
Paprotek Bubuś o oczach wielkich jak pięć złotych odszedł wczoraj rano za tęczowy most. Nasz kosmaty koci Syneczek... Dane nam było 16 wspólnych pięknych lat.
Był cudownym kochanym kotem spragnionym uwagi i pieszczot. Patrzył miłośnie tymi okrągłym oczami i bezgłośnie miaukał Przychodził na kolana (szczególnie do swojego kociego taty ) i nadstawiał do drapania białą bródkę. Układał się do snu koło naszych poduszek. I notorycznie robił kupę poza kuwetą
Był cierpliwym i łagodnym towarzyszem moich córek. Dla nich Bubuś był "od zawsze". Spokojnie znosił nieporadne głaski, obserwował, czasem podkradł coś z talerza.
Był antytezą neurotycznego, niedotykalskiego kota - ufny i otwarty przymilał się do gości, przynosił piłeczkę by mu ją rzucać. Niejednego antykociego osobnika doprowadził do stwierdzenia, że "no, takiego kota to w sumie mógłbym mieć!"

Od jesieni zeszłego roku wiek i przewlekłe schorzenia coraz bardziej dawały o sobie znać. Ostatnie dwa tygodnie były naprawdę trudne ale ja nie traciłam nadziei, że to tylko kryzys - przecież nie pierwszy w jego życiu. Niestety nie udało się. Zasnął wczoraj sam, w domu, w swoim kontenerku.

Bubusiu Paprotku, koci Syneczku, będzie nam Ciebie bardzo brakowało. Mam nadzieję, że w swoim następnym kocim wcieleniu znajdziesz drogę do naszego domu - będziemy czekać!

@Sis - jeśli zaglądasz czasem na forum to może to przeczytasz - jestem Ci bardzo wdzięczna, że te 16 lat temu nam zaufałaś i powierzyłaś Bubusia.

[Sis]

Dostałam powiadomienie na mail o nowej wiadomości w wątku. Bałam się zajrzeć. Zajrzałam.
Myślałam czasem o Bubulku. Jak mu tam się wiedzie. To był taki tymczasowicz, którego ciężko było wydać, i gdyby tylko został chwilę dłużej, zostałby na zawsze. Mały słodki miś Bubuś, który jadł całym sobą. Promyk słońca. Dziękuję, że napisałaś. I dziękuję za cudowny dom. Za to, że był z Wami szczęśliwy. One wracają. Wróci. Przytulam...

[Ta_sama_Gracka]

Dostałam powiadomienie na mail o nowej wiadomości w wątku. Bałam się zajrzeć. Zajrzałam.
Myślałam czasem o Bubulku. Jak mu tam się wiedzie. To był taki tymczasowicz, którego ciężko było wydać, i gdyby tylko został chwilę dłużej, zostałby na zawsze. Mały słodki miś Bubuś, który jadł całym sobą. Promyk słońca. Dziękuję, że napisałaś. I dziękuję za cudowny dom. Za to, że był z Wami szczęśliwy. One wracają. Wróci. Przytulam...

Tak, całe życie jadł całym sobą Nawet gdy był już bardzo chory to apetyt mu dopisywał.
Myślę, że był z nami szczęśliwy. Towarzyszył nam w okresie wielkich zmian. My jemu też zafundowaliśmy parę rewolucji: 2 nowe koty (po śmierci Kiszki) a nawet psa Frytkę, owczarka szetlandzkiego.
Smutno i pusto bez Bubusia - zawsze czekał na dole przy drzwiach, jak tylko usłyszał, że ktoś wraca do domu

[Gretta]

Współczuję