Biały kociak z zestawem głośnomówiącym (MT W-wa) - Dom :)

To nie my nazwałyśmy go Puszek :twisted:

. Ale coś jest w tym jego imieniu - Pusiu jest mięciutki "jak kaczuszka", ma cudowne futerko - nie aksamitne, tylko takie - jak wata...

Cały biały, ma dwa czarne trójkąciki na łebku i jedno kółko na boku. No i ogonek czarny z obrączką

. Cudniaste róziowe podusie łapek i nochalek. Jest niemożliwie słodki, po prostu niemożliwie...

Urodził się na przełomie sierpnia i września gdzieś w piwnicy na Bródnie. Odratowany najpierw przez karmicielkę, trafił do jopop, a potem do nas.

Jest zaszczepiony (w tym na grzyba, którego jeszcze dobijamy), odrobaczony, poza młodzieńczym trądzikiem na bródce

- zdrowy.

O jego charakterze napiszę później, bo to wymaga poważnego eseju

. Powiem tylko jedno - to cudowny, choć nietypowy kot

» Pon sty 12, 2009 7:50

o charakterze Puszka napiszę tyle, że poważnie zastanawiałam się nad tym jak go wyadoptuję...

» Pon sty 12, 2009 8:52

O! Moja Lilo w męskim wydaniu.

Takie białaski z ogonkami-od-innych-kotów są wyjątkowe.

» Pon sty 12, 2009 9:14

fajny białas

» Pon sty 12, 2009 13:22

jopop pisze:o charakterze Puszka napiszę tyle, że poważnie zastanawiałam się nad tym jak go wyadoptuję...

no teraz to już pewnie wszyscy umieramy z ciekawości, co to za interesujący kocio

» Pon sty 12, 2009 15:06

piękny białasek

» Wto sty 13, 2009 11:42

No więc z tym charakterem Pusia to jest tak...

Nie umiałam na poczatku dobrze napisać, bo ja - sierota - która wyadoptowałam do domów stałych ponad 30 kociaków już, zapomniałam, ze kot w nowym domu JEST W STRESIE :roll:

. I zupełnie, ale to zupełnie nie rozumiałam, o co chodzi - z jednej strony jopop mówiąca, że Puś to najmilszy kociak pod słońcem, cudowna, brykliwa przylepa, z drugiej strony Puś mruczący na każde dotknięcie, ale z trzeciej - weź se go człowieku na to dotknięcie złap :twisted:

. Wiał od ręki aż się kurzyło, zamknięty w łazience płakał rozdzierająco (nawet kiedy zostawał sam na sam z michą, co się kończyło tym, że miałyśmy dyżury z kotem w porach posiłku

), a relacje z naszymi kotami były co najmniej dziwne.
Przy tym latał po domu z tym swoim rozkosznym rriuuuu! mriririruuuu! rrrrri? riu! riu! riu! - albo się chował po najgłębszych dziurach. Szaleństwo.

Tak naprawdę wszystko zaczęło się normować wczoraj. I wreszcie wiadomo, jaki ma Puś charakter :lol:

CUDNY!

Więcej szczegółów za moment, popracować muszę

» Wto sty 13, 2009 13:17

No więc, tak jak wspomniałam wcześniej, Puś po pierwszych stresach związanych ze zmianą miejsca zamieszkania powoli ujawnia swoją prawdziwą naturę

Natura w charakterze gadulstwa ujawniła się pierwsza

. Puś łazi po domu i gada jak opętany, nawołuje, komentuje, sama nie wiem, może on ma jakieś rozdwojenie jaźni i taki sobie dialog wewnętrzny prowadzi?

W każdym razie paszcza mu się nie zamyka, co jest dla nas niejakim zdziwieniem, bo tak wymownego kota nigdy nie widziałyśmy - owszem, zbliżał się do takiego poziomu gadulstwa Willie, ale Puś bije go na głowę

. No więc łazi Puś po domu i pogaduje, my mu czasem odpowiadamy i rozrywkowo jest

.

Puś jest strasznie mięciutki. I nie chodzi mi tylko o futerko - on jest też taki "mięciutki" w zachowaniu, nie umiem tego lepiej określić. Ciągle jeszcze zdarza mu się mieć inne zdanie na temat brania na ręce niż biorący

, ale już wzięty na ręce - zmienia się w małego ragdolka

. Jest taki... podatny, daje się ugniatać, miętolić - i najwyraźniej sprawia mu to wielką przyjemność, bo inaczej chyba by tak nie mruczał, prawda?

Zdarza mu się już też samemu wskoczyć na kolana, albo tak znacząco się wokół tych kolan kręcić, że serce mięknie i o ile nei siedzi już na nich Bura Hrabini - brać na podołek. Mały mości się wtedy wygodnie, zapuszcza motorek, przymyka oczy - i jest pełnia szczęścia

.

Jego relacje z naszymi kotami brzmią mniej-więcej tak:
-Mrrrri? Rrrrirrrriuuuu? Riu?
- Phhhhhhhhyyyyy! Phhh!
- Mrrriuuuu...

W zasadzie nawet Sop nie jest jego entuzjastą, choć oczywiście nie bywa agresywny, raczej obojętny. Puszka tak jakby nie bardzo to obchodzi

. Niestrudzenie podejmuje próby zabawy, ale niezbyt często, odrzuceniem się nie przejmuje. Świetnie bawi się sam

. Wydaje mi się, że człowiek jest dla niego ważniejszy niż inne koty. Może nadawałby się na jedynaka? Sama nie wiem... Chyba tak naprawdę nigdy nie był sam w domu :twisted:

Ciągle źle znosi zamknięcie w samotności np. w łazience, ale póki miska jest pełna, a brzuszek pusty, może być

.

Ma dobry apetyt, wygląda zdrowo, mój zuszek malutki :love: