Miau.PL • Zobacz wątek

» Wto gru 09, 2008 22:38

Wierzę, że podejmiecie najlepsza decyzję dla kotucha.
Wiem jakie to trudne...

» Wto gru 09, 2008 23:03

Nic nie można już zrobić?

Tak bardzo mi przykro, Dziuraczku :placz:

Ale jeśli ma juz tylko bolesnie umierać....
nie tak miało być koteńku

» Wto gru 09, 2008 23:25

casica pisze:Nic nie można już zrobić?

Na początku kiedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że Dziuraczek ma fiv, doktor planował coś w stylu operacji plastycznej: miał usunąć zmartwiały fragment kości, a powstałą dziurę "załatać" w specjalny sposób naciągnięta skórą (pociętą na paski). Potem było rtg, pokazujące, że kość wygląda jak sito, więc baliśmy się w ogóle jej dotykać (doktor był ostrożny nawet w badaniu, żeby nie połamać drobnych fragmentów), o jakiejkolwiek próbie wycinania czegokolwiek nawet nie mówiąc. Teraz ubytek kości jest już bardzo duży, a za tym idzie "ciąg tkankowy" - okoliczne tkanki miękkie są w stanie zapalnym. Musielibyśmy Dziuraczkowi poprostu usunąć dosłownie pół twarzy wraz z gałką oczną oraz częścią podniebienia. Przede wszystkim nie byłoby czym przykryć tak rozległej powierzchni.
Rana już się nawet nie goi. Cały czas krwawi. Tylko ropy nie ma, bo dajemy antybiotyk.

» Wto gru 09, 2008 23:27

najgorsze jest to, ze ona caly czas tak samo MOCNO sie lasi, tuli, mruczy...

to jakis koszmar po prostu...

Jak kot siedzi skulony, zamyka sie na swiat wtedy jest jakby latwiej...

a tak? Przywita nas jak zwykle z radoscia, mimo okropnej choroby, a my zabierzemy go.... na smierc... :cry:

Z druhiej strony jednak to co sie z nim dzieje, nie pozostawia nam wyboru...
Nie pozostalo nam juz NIC aby mu pomoc....
aby zlagodzic...

NIC

» Śro gru 10, 2008 7:19

Nie wiem co powiedzieć :placz:

Czuję się obrzydliwie, jak ktos, kto przyniósł ze sobą pecha
Najgorsze to mizianie się
Dziuraczku, koteńku...

» Śro gru 10, 2008 7:52

[quote="casica":2n5hioj9]Nie wiem co powiedzieć :placz:

Czuję się obrzydliwie, [b:2n5hioj9]jak ktos, kto przyniósł ze sobą pecha[/b:2n5hioj9]
Najgorsze to mizianie się
Dziuraczku, koteńku...[/quote:2n5hioj9]

Casica, dlaczego tak myślisz?
Nie myśl tak, proszę...

To w jakiś absurdalny sposób działa kojąco, ze Dziurak - choć wirtualnie - był czyjś. Bo, ze był `nasz` to oczywiste.

Od kiedy pojawiła sie diagnoza FIV (+), wiedzieliśmy wszyscy, ze to Czas Ukradziony.

Będę przy nim do końca, obiecuje.

I będzie Dziurakiem Casicy.

» Śro gru 10, 2008 7:56

Tak strasznie mi smutno

» Śro gru 10, 2008 8:00

Dziuraczku nie tak miało być :cry:

Tak bardzo smutno

» Śro gru 10, 2008 8:06

Bo takie glupie mysli przychodza do głowy mimowolnie...
Może dlatego, że nawet sobie tego mięska nie pojadl, nie zdążył

Pogłaszcz go w moim imieniu...
Tez tak myślę o Dziuraczku jako o troszkę moim
I dobrze, że nie będzie sam...
Koteńku, pokochałam Cię

» Śro gru 10, 2008 8:35

Dziuraczku, tak bardzo mi przykro :cry:

Najgorsze jest to, że on mimo wszystkiego jest taki pogodny, jakby się uśmiechał, łasi się, przytula. Pragnie pieszczot...
:crying:

» Śro gru 10, 2008 8:43

Kochany, dzielny Dziuraczku :cry:

Już nie wiem nawet co napisać......śledziłam ten wątek od początku, wierzyłam że się uda.....i trochę się udało - Dziuraczek ma swój kąt i ręce do głaskania....jest czyjś. To bardzo ważne. Nie odejdzie zapomniany i bezimienny.

Bezsilność wobec nieuleczalnej choroby jest straszna.

Dziewczyny...wygłaskajcie go po tym kochanym łebku.....

:cry: