Wojna i Pokój

» Sob lis 22, 2008 16:30

Kiedy dalsza czesc? Juz sie nie moge doczekac :twisted:

» Nie lis 23, 2008 15:37

Jeszcze! Jeszcze!

» Pt lis 28, 2008 9:56

Jo, co się stało, że nie piszesz? Czy z kotkami wszystko jest dobrze?
Martwimy się.

» Pt lis 28, 2008 9:58

» Pt lis 28, 2008 10:27

Jo, odezwij się, bo się martwimy. Nie o Ciebie, tylko o koty.

» Pt lis 28, 2008 10:53

MaryLux pisze:Jo, odezwij się, bo się martwimy. Nie o Ciebie, tylko o koty.

A nie nie nie :!:

O Ciebie też się martwimy :twisted:

» Pt lis 28, 2008 11:02

z tego co pamiętam Jo mówiła na spotkaniu że nie ma w domu internetu, może przez to ma utrudniony dostęp do neta i nie ma jak pisać. Zapowiedziała się jutro na spotkanie i mam nadzieję że będzie i ze usłyszymy kolejne opowieści kocie bo Jo tez fajnie opowiada :-)

» Pt lis 28, 2008 15:58

Ogłoszenie drobne:
Jestem jestem!

A owszem, potwierdzam, w domu Internetu nie mam.

Z kotami wszystko jak najlepiej, ze mną też

W zeszły weekend byliśmy wszyscy w Zielonej Górze to tym bardziej nie miałam kiedy popisać.

Odnośnie burych, jeden z nich tymczasuje u Uli.

Co u niej w domu jestem to mają złapanego nowego kota i coś dobrego na stole

O pozostałych burych wiem niewiele, poza tym, że żyją i są zdrowe.
W Kociej Bramie nie bywam.

Bury kocurek to chyba na tymczas, ale może na stałe, sądząc po tym, że juz tydzien minąl a żadnych zdjęć mi nie podesłała, cobym wszczęła poszukiwania, chyba jednak nie chce juz sie z nim rozstać

Czekam zatem na zdjęcia pozostałego /pozostałych?/ burych.
Ilekolwiek ich tam nie ma...

» Pt lis 28, 2008 15:58

Wojna i Pokój.

Wojna panoszyła sie po całym dostepnym jej świecie.
Jednym sporym pokoju i kuchni. Ale uważała się za władcę Wszechświata.

Z Góry Stołowej obrzucała majestatycznym spojrzeniem swe włości.
Cały pokój należał wyłącznie do niej.
Kuchnię miała w dzierżawie.
Ambitne plany na przyszłość kazały jej już teraz uważać to miejsce za swoje...

Późnym wieczorem 31 października położyłam na podłodze pomarańczowa torbę.

-Oh? Czyżby danina? – Wojna zainteresowała sie łupem.

-To jest Pokój.
-A nie przedpokój?
-Nie. Przedpokój jest za nami.
-To co jest przed nami?

Wojna nieoczekiwanie zadała filozoficzne pytanie.

Nie znając na nie odpowiedzi zajęłam się chwilą obecną.

Otworzyłam torbę.

Wojna, to jest Pokój. Pokój, to jest Wojna.
Jesteście rodzeństwem.
Poznajcie się.

Pokój, przestraszony zmianami, chciał wszystko w spokoju przemyśleć.
Wojna natomiast od razu przystąpiła do akcji.

Taranowała, skakała, furczała i zaczepiała. Jawnie i z zasadzki. Ze wszystkich stron naraz.
Robiła podkopy, naloty lub atakowała wprost. Jeżyła się i wyginała. Bez przerw. Jak zahipnotyzowana.

Pokój w tym czasie miał Kryzys.

Nawet kupy nie mógł spokojnie zrobić.

Aż fuknął.

Okazało sie wtedy, że jest dużo wiekszym od niej kocurem.
Silniejszym.
Mocniejszym.
I zdrowszym.

Wojna podniosła łapki do góry.

Ale nie, nie podda się szybko. Oh nie. Nie Ona.
Jest przeciez taka potężna...

Potyczki trwały trzy dni.

Wojna była zwinna, sprytna i pełna energii.
Pokój jest jednak silniejszy.

Lecz..to dzięki niej.
Gdyby nie ona, pewnie nigdy by nie okazał swojej potęgi.
Zramolałby gdzieś w kącie przy kaloryferze...